نقاب دلسوزی

ناکامی در ورزش علل مختلفی می‌تواند داشته باشد. عللی که چون حلقه‌های زنجیر به هم پیوسته هستند. کارآیی و استحکام زنجیر، مستلزم پیوند محکم و ناگسستنی حلقه هاست. در ورزش نیز اگر پارامترهای دخیل در حرکت رو به جلو در کنار هم نباشند و حمایت و پشتیبانی همه جانبه از همدیگر به عمل نیاورند، دستیابی به هدف و در آغوش کشیدن پیروزی‌ها غیر ممکن می‌شود.

مسئولیت اداره امور ورزش حق طبیعی صاحبان اصلی آن می‌باشد. در برنامه‌ریزی ها و ترسیم نقشه راه، رفتار هوشیارانه و به کارگیری افراد سرد و گرم چشیده و استخوان خردکرده، ضامنی برای موفقیت و سربلندی است.

شکست‌ها و ناکامی هایی که ورزش استان ما در صحنه‌های مختلف تحمل می‌کند، نیاز به بررسی و تلاش برای رفع مشکلات و نارسایی‌ها دارد. رشته های موفق که در سال‌های اخیر علی رغم محدودیت‌های زیاد، عملکرد مناسبی داشته‌اند باید الگویی برای رشته‌های بی‌تحرک و ناکام باشند. مقایسه دایره فعالیت و ویژگی دست اندرکاران فعال و موفق آن‌ها مسائل زیادی را می‌تواند روشن و آشکار نماید.

افرادی که با مقاصد شخصی و خودخواهانه در ورزش نفوذ کرده‌اند، از هر وسیله‌ای برای رسیدن به منافع استفاده می‌کنند، اگر لازم باشد نان خود را در تنور اختلافات پخت می‌کنند و با برهم زدن روابط دست اندرکاران ورزش و ایجاد فاصله بین حلقه‌ها، رسیدن به منافع شخصی را پیگیری می‌کنند.

این قبیل افراد که متأسفانه در ورزش و رشته‌های مختلف ورزشی دیده می‌شوند به جای برخورد منطقی و دلسوزانه با مسائل مطرح شده به حاشیه، بیشتر اهمیت می‌دهند. اقداماتی از قبیل قشون کشی، متلک اندازی، رفتارهای قومیت گرایانه و … . از ابتدایی‌ترین کارهایی است که از آن‌ها سر می‌زند.

مورد دیگری که حائز اهمیت می‌باشد عمل مدیریت است. علت العلل همه ناکامی‌ها در ورزش و هیئت‌های ورزشی بحث مدیریت و عدم برخورد قاطع و ممانعت از فعالیت و نفوذ فرصت طلبان و نان به نرخ روزخورها می باشد.

مدیر و مسئولی که به فرصت طلبان عرصه یکه تازی را فراهم می‌کند، به مرور به آلت دست‌شان تبدیل می‌گردد. آن‌ها مدیر را کنترل می‌کنند و اهدافشان را توسط مدیر پیاده کرده و به عنوان مانع بزرگی برای پیشرفت و توسعه ورزش عمل می‌کنند.

آن‌ها اگر لازم باشد با جاروجنجال و راه انداختن گرد و غبار و رفتارهای هدفدار و مغرضانه در جهت تحقق خواسته‌هایشان قدم بر می‌دارند و متأسفانه مدیران ضعیف و ترسو و بدون برنامه ناخودآگاه در دام آن‌ها گرفتار می‌شوند.

در ورزش باید مواظب کسانی بود که نقاب دلسوزی به چهره می‌زنند و خود را نخود هر آش می‌کنند و کشک خود را می‌سایند تا بلکه چیزی گیرشان بیاید و در جامعه ورزش عنصری مؤثر قلمداد بشوند.

و در نهایت می‌توان گفت که ریشه و دلیل بسیاری از مشکلات مانده از سال‌های قبل ورزش ریشه در تحلیل غلط مسائل دارد. اگر مدیران از مشورت با صاحبان اصلی ورزش روی برنگردانند و در میدان نفوذی‌ها و آویزان‌های ورزش بازی نکنند و با صداقت تمام، راستگویی را در اولویت کارها قرار بدهند، ورزش می‌تواند به آنچه که لیاقت دارد، دست پیدا نماید. انشااله.