پیران قهرمانی فراموش نشدنی

دیدار چهره به چهره با قهرمانان و افتخار آفرینان ورزش استان به دلیل شرایط خاص کرونایی، مدتی است که متوقف شده است. تماس دوستداران ورزش اصرار بر ادامه این گفتگوها و معرفی چهره‌های خدوم و افتخار افرین برای اردبیل بوده است. این کار مسلما با عادی شدن شرایط ادامه خواهد داشت. به منظور قطع نشدن ارتباط علاقه‌مندان به گفتگو با پیشکسوتان ورزش، نسبت به باز نشر مصاحبه‌ای که با نادر پیران یکی از قهرمانان نامی کشتی فرنگی اردبیل و ایران انجام داده‌ایم، اقدام می‌کنیم. این مصاحبه در شماره 11 نشریه ورزش اردبیل در تاریخ25 آذر 1394 به چاپ رسیده بود.

ورزش کشتی فرنگی اردبیل در دهه 60 و 70 بر هیچیک از علاقه مندان به ورزش پوشیده نبوده و نیست. افتخاری که در آن سالها نصیب کشتی فرنگی اردبیل شده است به نظر می‌رسد به این زودی‌ها دیگر قابل تکرار نباشد. تصمیم گرفتیم که در نشریه ورزش اردبیل در برخی از شماره‌های آن به سراغ قهرمانان آن سال‌های کشتی اردبیل برویم و با معرفی آنها به نسل جوان لحظاتی را در آن روزها به سر ببریم و حسرت آن روزها را بخوریم و بر کسانی که در سال‌های اخیر به نحوی موجبات پسرفت کشتی در استان را فراهم کرده‌اند لعنت بفرستیم و برای احیای دوباره و رسیدن آن به روزهای خوش دعا بکنیم.

در این شماره به سراغ کشتی‌گیری رفته‌ایم که به دلیل ماهیت شغلی‌اش از آن روزهایی که با دنیای قهرمانی وداع کرده از ورزش و کشتی دور نیافتاده است. نادر پیران یکی از ستاره‌های تابناک کشتی فرنگی اردبیل و ایران اسلامی است که بارها از سکوهای افتخار بالا رفته وگردن آویز‌های رنگارنگ را صاحب شده است.

او از نسل دوران طلایی کشتی و یکی از شاگردان خلف بزرگ مرد کشتی فرنگی ایران یعسوب جوان صالحی است. پیران سال هاست که در اداره کل ورزش و جوانان استان لباس خدمت به ورزش و ورزشکاران را بر تن کرده است و یکی از معدود افرادی است که به طور کامل در جریان امور ورزش استان می‌باشد.

گفتگو با پیران بازگو کننده خاطرات بسیار جالب از دوران اوج کشتی اردبیل است. خواندن این مصاحبه برای علاقه‌مندان به کشتی اردبیل توصیه می‌شود. شاید آنهایی هم که کشتی، این ورزش پر افتخار استان را به روزهای بد و شرم آور در سال‌های اخیر رهنمون کردند و ورزش افتخار آفرین را به خاک سیاه نشاندند و آن را تبدیل به طبل توخالی نمودند و از سفره پربرکت آن برای خود و دوستان و آشنایان نمدی دوختند با این مصاحبه‌ها و گفتگوها شرمنده شوند و نشستن عرق شرم بر پیشانی را احساس بکنند.

نادر پیران در ارتباط با نحوه آشنائی با کشتی گفت: شروع فصل تحصیل و فعالیت مدارس در سال 63 و اولین دیدار با دبیر ورزش و حرفه و فن سرآغاز ورود اینجانب به جمع خوبان کشتی اردبیل شد. یعسوب جوان صالحی مربی نام آشنای کشتی راهنمای راه و عامل و باعث حضور اینجانب در کشتی بود. به باور وی، من استعداد و هوش لازم جهت رشد و تعالی و گام نهادن در مسیر ترقی در کشتی را داشتم. کشتی را با تمام مشکلات خاص خودش شروع کردم. بی‌حاشیه و بی‌دغدغه اما هرچه جلوتر می‌رفتم سختی آن را بیشتر با گوشت و پوست خود لمس می‌کردم ولی حضور دوستان خوب و همراهان صمیمی و فضای پاک با تمام سادگی‌های دوست داشتنی که بوی ناب آدمی داشت شرایط را برای تحمل سختی‌ها آسان می‌نمود.

وی با اشاره به مسیرهای سخت رسیدن به اوج در کشتی گفت: روزها و شب های طاقت فرسایی را پشت سر گذاشتم، از همان اول با تمرینات مبتنی بر برنامه و اصول علمی حاکم بر ورزش که جوان صالحی بر خلاف بیشتر مربیان بر آن تاکید داشت جلو رفتم. وجود مربی و معلم اخلاق محور و متعهد و البته دلسوز که تمام سعی و تلاش خود را برای رسیدن شاگردانش در مسیر ترقی بکار می‌بست برای من نعمت بزرگی بود. هنوز چند ماه بیشتر از شروع تمرینات نگذشته بود که مسابقات انتخابی شهرستان اردبیل و بدنبال آن مسابقات انتخابی استان در رده سنی نونهالان برگزار شد و اینجانب با غلبه بر حریفان خود جواز حضور در مسابقات کشوری در قالب تیم آذربایجان شرقی را گرفتم. میزبان اولین مسابقه اینجانب در سطح کشوری، استان سمنان بود که حاصل آن کسب عنوان نائب قهرمانی و البته نقطه شروع و ورود جدی‌تر در عرصه ورزش قهرمانی بود و بدینسان کشتی را با جدیت بیشتر و با اهداف و رویاهای قهرمانی ادامه دادم و صد البته سختیها، دشواریها، کمبودها و بدشانسیهای بی‌پایان را تحمل کردم. تمرینات طاقت فرسا که گاه به بیش از 10 جلسه در هفته می‌رسید باعث شد از همان اول با سختیها عجین شده و تحمل سختی را جزیی از راه تلقی نمایم.

وی با اشاره به ویژگی‌های دوران قهرمانی گفت: دوران کشتی با تمام سختی‌ها، خوبیهای خود را داشت. داشتن دوستان خوب، احساس غرور از کسب عناوین قهرمانی، احساس بزرگی از همراه بودن با بزرگان و البته گام نهادن در مسیر ترقی و تعالی از آن جمله می‌باشند.

وی در ادامه گفت: در تمامی 13، 14 سال حضور خود در میدان کشتی بیش از 20 عنوان قهرمانی در سطح ملی را به دست آوردم و در تمامی سطوح سنی نونهالان، نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسالان و در تمامی مسابقات آموزشگاهی، نیروهای مسلح، مسابقات لیگ، جام پهلوانان، قهرمانی کشور و انتخابی تیم ملی حضور یافتم و یکبار نشد که از سکوی قهرمانی بالا نروم.

وی کم کردن وزن بعنوان یکی از مهمترین مشکلات دوران قهرمانی را مورد تاکید قرار داد و گفت: از بزرگترین سختی‌های دوران کشتی‌ام وزن کم کردن‌های زیاد و البته مکرر بود که گاهی بیش از 10 کیلو برای هر مسابقه از کیلوهای بدنم را کم میکردم.

پیران در ارتباط با مهمترین عناوین کسب شده در کشتی گفت: کسب عنوان نائب قهرمانی نوجوانان، مدال برنز جوانان، نائب قهرمانی امید‌های ایران در سال‌های 68 و69، کسب اولین مدال بزرگسالان در مسابقات کشوری 68، کسب عنوان قهرمانی بزرگسالان، کسب عنوان قهرمانی ارتش‌های ایران، عضویت در تیم ملی، کسب عنوان سومی در جام پهلوانان، کسب عنوان قهرمانی در جام سه جانبه بین المللی در سال 71، کسب عنوان نائب قهرمانی بزرگسالان ایران، کسب عنوان قهرمانی انتخابی تیم ملی و کسب عنوان نائب قهرمانی لیگ ایران در سال 73، احراز عنوان سومی لیگ ایران، نائب قهرمانی بزرگسالان ایران، نائب قهرمانی انتخابی تیم ملی و عضویت در تیم ملی ایران در جام بین الملی تختی در سال 74 و کسب عنوان قهرمانی در آخرین حضور در قالب مسابقات لیگ در سال 75 از جمله عناوین به دست آمده قابل اشاره در دوران ورزشی‌ام می‌باشد.

وی به برخی از مهم ترین کشتی ها و خاطرات تلخ و شیرین خود اشاره کرد و گفت: کسب پیروزیهای شیرین در مقابل قهرمانان آسیا و جهان از جمله بهمن طیبی، محسن سوریان، حسن رنگرز، بهروز حیدرزاده، مسلم شیرزاد، مهدی ساقی و از کشتی گیران خارجی قهرمان هندی و قهرمان اروپایی و جمهوری آذربایجان و ….. اشاره کرد اما با وجود این موفقیت‌ها به دلایل بسیار حتی نتوانستم یکبار نیز در مسابقات آسیایی حضور داشته باشم. ماهها حضور در اردوهای آماده‌سازی مسابقات آسیایی و جهانی، بازیهای المپیک 1988 پکن و المپیک 1992 بارسلون در کنار بزرگان ایران از خاطرات شیرین و البته تلخ دوران ورزشی اینجانب می‌باشد. عضویت در تیم ملی مسابقات آسیایی 1373 تهران و عدم امکان حضور در آخرین لحظات در ترکیب اصلی، عضویت در تیم ملی ارتش‌های ایران و حذف ناجوانمردانه پس از ماهها حضور در اردو از ترکیب اصلی در دو روز قبل از مسابقات از خاطرات بسیار تلخ دوران ورزشی‌ام می‌باشد.

پیران در ارتباط با وضعیت کشتی فرنگی اردبیل در گذشته و حال تحلیل خوبی ارئه کرد و گفت: دهه 60 و 70 دوران پرافتخار و اوج کشتی فرنگی اردبیل بود. در این دوران، اردبیل به عنوان یکی از سه قطب کشتی فرنگی کشور محسوب می‌شد. عده زیادی از علاقه مندان بر این باور هستند که آن دوران طلائی و پرافتخار برای کشتی فرنگی اردبیل غیر قابل تکرار می‌باشد و آن روزهای خاطره انگیز و بیاد ماندنی در تاریخ ورزش این منطقه صفحات خاصی را به خود اختصاص داده است.

وی در ادامه افزود: دهه 60 مصادف با ایام جنگ نابرابر و ناخواسته بود و این امر فرصت حضور تمام عیار جوانان برخی از استان‌های کشور از جمله ایلام، کردستان و خوزستان را فراهم نمی‌کرد و در مقابل جوانان جویای نام اردبیل به برکت خون شهدا در یک فضای ایده آل به تمرین می‌پرداختند از طرف دیگر وجود مربیان متعهد و زحمت کش و بی‌ادعا همچون جعفر دمیرچی، ناهید عباسی و در راس همه، معلم و مربی دوست داشتنی یعسوب جوان صالحی، همراهی مسئولان، علاقمندی خیل عظیمی از مردم به کشتی، نگاه غیر اقتصادی به ورزش و عدم ورود پول در تعیین و وجود جوانان بی‌ادعا، پر تلاش، جسور و جویای نام و بی‌حاشیه و وجود فضایی پر از صمیمیت و بدور از ریا، تملق و چاپلوسی از عوامل توسعه یافتگی کشتی بودند.

وی افزود: این موفقیت‌ها تا اوایل دهه70 همچنان ادامه داشت تا اینکه مربی و مدرس روسی کشتی فرنگی جمهوری اسلامی گئورگی ورشینین با حضور در جای جای ایران عزیز و آموزش نقطه به نقطه زمینه شکوفایی این رشته در سطح کشور را فراهم کرد و از طرف دیگر ورود پول در ورزش وهمزمان پیدایش ناعدالتی‌ها، افول اخلاق و زوال سادگی‌ها و البته فشار اقتصادی ناشی از شرایط زمان و توام بودن تمامی موارد مورد اشاره و با پایان یافتن عمر نسل طلایی کشتی دیار سبلان، دوران پادشاهی و بزرگی کشتی اردبیل پایان یافت.

وی در پایان به مهمترین عوامل افت و درماندگی حال حاضر کشتی فرنگی اردبیل اشاره کرد و گفت: عدم نگاه واقع بینانه و کارشناسی، عدم واکاوی و تحلیل علل افول کشتی، عدم برخورد و مدیریت مسئولانه، کناره‌گیری مربیان زحمت کش، تعدد رشته‌های ورزشی استان، اقتصادی‌تر شدن ورزش و به دنبال آن فقدان اعتبار و اقتصاد محکم و نبود حامیان مالی در استان، بی‌توجهی به ظرفیت‌های موجود، عدم همراهی قهرمانان در توسعه کشتی، خلا ء مدیریتی، حضور مدیران پر ادعا در کشتی و غفلت از داشته‌ها و اسیر روز مرگی شدن، عدم تحمل منتقدین، خودرایی و خود محوری و غفلت از خرد گرایی وخرد جمعی، عدم مدیریت هزینه‌ها، گریز از مدیریت دانش محور و دانش بنیان، سنت گرایی و مقاومت در قبال رفتار مبتنی بر علوم ورزشی واستفاده از ظرفیت‌های موجود، نزول و یا فقدان اخلاق و عدم پایبندی بر ارزشها و البته بی‌تدبیری‌ها، کشتی اردبیل را به بیراهه برده است.