حال و روز میدان فوتبال تختی، اگر هوشنگ زنده بود….

 

قدیمی های فوتبال اردبیل با نام مرد خدمتگزار و بزرگی به نام هوشنگ چمن آرا کاملا آشنایی دارند. به قول عادل مسنن پیشکسوت خوشنام فوتبال اردبیل هوشنگ صور اسرافیل فوتبال اردبیلبود.

مردی که عمر و زندگی خودش را در راه فوتبال گذاشت و تا می توانست به ورزش و ورزشکاران خدمت کرد.

فوتبالی های راستین اردبیل، مرحوم هوشنگ چمن آرا را نمونه بی بدیل از افراد صادق عاشق فوتبال می دانند‌.

فوتبال اردبیل هوشنگ چمن آرا و چمن آراها را نمی تواند فراموش بکند، هرچند که تازه به دوران رسیده های پر ادعا و عوضی آمده های ره گم کرده و فرصت طلبان مقام دوست نتوانند حتی نام و یاد او را تحمل بکنند و خود را تافته جدا بافته بدانند.

او سال ها به عنوان مسئول چمن ورزشگاه تختی برای حفظ و نگهداری آن از جان مایه گذاشت .‌در زیر آفتاب سوزان، لحظه ای از انجام وظیفه اش عقب ننشست. دلسوزی و حساسیت آن مرحوم برای حفظ کیفیت زمین چمن به حدی بود که گاهی وقت ها تا پاسی از شب برایش زحمت می کشید و زمینی را که وجب به وجب آن برایش خاطره بود چون پاره تن دوست می داشت.

اگر هوشنگ زنده بود امروز توان و قدرت تماشا و ایستادن در کنار زمین فوتبال ورزشگاه تختی را نمی توانست داشته باشد. او به این آسانی ها تن نمی داد که اسب ها بر روی زمین فوتبال رژه بروند و همه خاطرات تلخ و شیرین این زمین را در زیر سم ها له بکنند و صاحبان اسب های میلیونی و خریداران بلیط ۴۸۰ هزارتومانی به ریش جوانان و دست های تاول زده آن ها بخندند.

اگر مرحوم چمن آرا، مرحوم اژدر بابازاده،مرحوم عارف بزرگان و … زنده بودند و نمی توانستند در قبال کارهای خارج از عرف عده ای کاری بکنند حتما سکته می کردند و توهین آشکار به فوتبال و زمین آن را نمی پذیرفتند‌.

آن مردان بی ادعای عاشق و هوادارفوتبال ، چشم از جهان فرو بستند و حال و احوال این روزهای ورزشگاه تختی و راه اندازی جایگاه های VIP در  زمین  فوتبال را شاهد نشدند.

این روزها فضای مجازی و کارت هدیه های یک صد هزار تومانی کارهای بزرگی در مورد برخی اتفاقات می تواند انجام بدهد، ولی چمن آراها و بابازاده ها از سفره زن و بجه خود می زدند و برای زمین فوتبال چمن تختی دل می سوزاندند.

بهتر که نبودند تا توجیه سراسر سوال برانگیزمسئولین را بشنوند. مجوز رژه اسب ها در زمین فوتبال و پیست تارتان را صادر کرده اند به بهانه وضعیت نامساعدی که داشته اند و این که می خواهند در شهریور ماه اگر اتفاقی رخ ندهد زمین را با چمن مصنوعی احیا بکنند. این که چرا باید اردبیل از نعمت یک چمن طبیعی محروم باشد خود بحث دیگری است و این که آیا وعده داده شده به موقع عملی می شود نیز طرف دیگر قضیه است ولی آسیبی که پیست تارتان می بیند، چطور؟ آیا به حال خودش رها می شود و یا برای آن هم فکری کرده اند؟

خلاصه این هم از اقدامات متولیان امور دولت یازدهم و دوازدهم در استان است که مسئولین دولت سیزدهم در استان مستقر نشده در بخش ورزش با بیماری در حال موت به نام ورزشگاه تختی مواجه خواهند شد. و اینجاست که باید با صدایی بلنگ فریاد زد: علی برکت اله.