رسانههای مستقل و دردسرهای فراوان
- شناسه خبر: 12858
- تاریخ و زمان ارسال: ۱۰ مرداد ۱۴۰۰ ساعت ۱۳:۰۱
- بازدید : 130 views

وقتی چشم در چشم تو بدوزند و بگویند که به همه خبرنگاران برای انعکاس حرفهایمان پول دادهایم باید سکته بزنی و کارت به دوا و دکتر و بیمارستان بکشد. وقتی تو را خطاب بکنند و بگویند که میتوانیم فردا بر علیه تو هم در فضای مجازی بگوییم، مطلب بزنند، چگونه باید نفس بکشی و برای خواندن مطالب و خبرهای کانالها و نشریات وقت صرف بکنی.
این بلایی که به آرامی رؤیاهای خبرنویسی، تعهد، خدمت، دفاع از حق مردم و پایبندی به حق الناس را به سراب تبدیل میکند چگونه در جامعه ما رواج یافته است؟ آیا تقصیر همه حرکتهای سخیف و چندش آور حاصل توسعه فضای مجازی است؟ مدیران، فعالان عرصه سیاست، حامیان و هواداران مسئولین و عاشقان و سینه چاکان مسئولین در ایجاد و استمرار این قبیل رفتارها و حرکات چندش آور تا چه اندازه سهیم میباشند؟
قبح کار تا آنجا از میان رفته است که وقتی ادعای “به من که پول ندادهای، بکنی” جوابت را با تأخیر و نه به معنی کامل نه بدهند و تو را هم به شک و تردید وادارند که نکند من هم از سفره احسان و بخشش آقایان متنعم شدهام و خودم خبر ندارم.
یعنی برخیها چنان در رنگ کردن گنجشکها و بزرگ جلوه دادن ناکارآمدها و بدسلیقهها تبحر دارند که به همه میتوانند اتهام بزنند و نویسنده این سطور را به شک و تردید وادارند که نکند دست پر مهر و محبت آقایان بر سر ما نیز کشیده است و خود بیاطلاع بودهایم؟
با این قبیل روایتها آیا میتوان به تعریفها و تمجیدها و یا تخریبها و یادداشتها و خبرهای سؤال برانگیز اعتماد کرد؟ در ایجاد چنین جّو مسموم جه کسانی مقصر هستند؟ ارشاد اسلامی، مدیران ریاست طلب و ترسو، هواداران عافیت طلب، فرصت طلبان نان به نرخ روز خور، جامعه رسانه و یا خانه مطبوعات ؟
باید نشست و تماشا کرد و شنید که اگر حق بگویی و بنویسی با اندک درهم و مبلغ ناچیز بازی با آبروی افراد شدنی است. در این موارد صاحبان چنین قلمها چگونه شبها سر به بالین میگذارند و در قبال وجدانشان چه جوابی برای گفتن میتوانند داشته باشند؟
دوستی میگفت: ما بنویسیم، حقایق را منعکس بکنیم، مردم را در جریان ادعاهای واهی و بیاساس قرار بدهیم و در نهایت به قلم احترام بگذاریم و حرمت رسانه را حفظ بکنیم و اگر در این راه مورد لطف و عنایت پول پاشان ضعیف النفس و قلم فروشان چندچهره قرار بگیریم ملالی نخواهد بود چرا که هیچ کار و هیچ اقدامی نمی تواند لذت رفتار درست و خدمت بی منت را از بین ببرد. والسلام.