جام رمضان؛ مسابقاتی برای هیچ…

✍️ هادی_صباغی

از اوایل دهه 70 که مسابقات فوتسال در ایران استارت خورد، به همراه خود مسابقاتی را بر گُرده هیات‌های فوتبال کشور نهاد که امروز تبدیل به معضلی برای آن شده است.

نفس وجودی این مسابقات بیشتر بعلت نبود مسابقات لیگ فوتسال بود که فرصت چند ساعته بعد از افطار در زمستان آن سال ها (6 عصر تا 1 شب) ایجاد می کرد تا در تعطیلی سایر مسابقات در ماه رمضان،مسابقاتی تحت این عنوان در شهرها برگزار شود.

به مرور زمان و با ایجاد لیگ های کشوری و استانی فوتسال، این مسابقات کمرنگ تر شد و رفته رفته از دایره برنامه ریزی بسیاری از هیات‌ها حذف شد و اینگونه مسابقات به مرور به بخش خصوصی واگذار شد.

اما فوتبال و فوتسال استان اردبیل به جهت برنامه ریزی های غلط متولیان آن و عدم استقبال مردم از تماشای مسابقات لیگ استانی, این مسابقات را عرصه ای برای خودنمایی و مانور مسئولین اش در برابر مردم حفظ کرد و بارها برای برگزاری آن, تنش هایی هم بین مسئولین استان و شهرستان، به خصوص در مرکز استان بوجود آورد.

ضمن اینکه درآمدهای مالی نسبتا خوب آن، متولیان امر را تحریک می کند تا از کنار آن به سادگی عبور نکرده و از آن، منبع درآمدی برای خود ایجاد کرده تا هم فال باشد و هم تماشا…

امسال هم در کنار تعطیلی کامل هیات فوتبال شهرستان اردبیل, هیات فوتبال استان رأسا وارد کارزار شد و سینه سپر کرد تا مسابقات را برای خود مصادره نموده و هم از بستر خودنمایی آن در دیده تماشاگران استفاده کند و هم برای دخل خود، درآمدی تعریف نماید.

فوتبال استان روزهای آشفته ای را سپری می کند. نه مسئولانش برنامه ای برای اداره آن دارند نه نتایج کسب شده در مسابقات کشوری, آشی برایشان پخته است. پس چاره کار ایجاد بستری است تا بتوانند در ملاعام، خودی نشان داده و پز اداره فوتبال بدهند.

جام رمضان در اکثر استان های کشور به بخش خصوصی واگذار شده و هیات های فوتبال بیشتر نقش نظارتی و تأمین داوری آن را برعهده دارند و حتی از محل صدور مجوزهای برگزاری، درآمدزایی هم می کنند تا هم از وظایف ذاتی و اصلی خود باز نمانند، هم مسابقات مذکور به نوعی تعطیل نشود.

مخلص کلام، کار هیات فوتبال برگزاری مستقیم جام رمضان نیست. اگر فوتبال ما فوتبال بود، اصلا وقتی برای صرف به آن داشت. وقتی کارنامه ای برای ارائه به افکار عمومی وجود نداشته باشد، مسابقات اینچنینی بیشتر نمایش است برای خالی نبودن عریضه. والا گرفتن پول از تیم های خلق الساعه و برگزاری این مسابقات بیشتر شبیه همان جام های گل کوچک کوچه بازاریست که دهه های 60 و 70 در محلات برگزار می شد و از تیم ها پول جمع می کردند و مسابقه برگزار می کردند.