فریبکاری یا خدمت به ورزش

یکی از دوستان گفت: از این‌همه مطالب ورزشی نوشتن خسته نشده‌ای؟ پیدا کردن سوژه و پرورش دادن آن برای یک یادداشت ، کار بزرگی است. اصلا در سال‌های اخیر نوشته‌های شما و دیگر ورزشی نویسان چه فایده‌ای داشته‌است؟ آیا کسی از دست‌اندرکاران امر ورزش به آن‌ها گوش کرده‌اند و آیا به حرف‌هایتان تره‌ای خرد نموده‌اند؟ بحث اطلاع‌رسانی و چگونگی آن دچار تحول شده‌است، مردم دیگر حوصله خواندن یادداشت‌ها و مطالب پرحجم را ندارند، فضای مجازی همه را به خلاصه‌نویسی و خلاصه‌خوانی عادت داده‌است، از طرف دیگر نوچه پروری و به راه انداختن باند و گروه‌های هوادار در فضای مجازی برای خاموش کردن صدای منتقدان و شکستن قلم‌ها به عادی‌ترین روش تبدیل شده‌است پس فکری برای خودتان بکنید و برای ننوشتن و ترک این عادت چاره‌ای بیندیشید.

به این دوست شفیق گفتم: برای کسانی که آگاهانه و صادقانه راه قلم زدن در ورزش را برگزیده‌اند، وظیفه و تکلیفی است به نام نوشتن و گفتن. اگر باشند عده‌ای که به‌درستی به وظایفشان عمل نمی‌کنند دلیلی نمی‌شود که ما هم نسبت ‌به وظیفه خود چشم‌پوشی کرده و از زیر بار مسئولیت فرار بکنیم. پایبندی به عهدی که انسان با خدای خودش می‌بندد در دنیای رسانه و اطلاع‌رسانی او را مجبور می‌کند که قلم ضعیف‌اش را به کار اندازد و بی‌تفاوت از کنار واقعیت‌های موجود در ورزش عبور نکند.

یک‌قلم به دست به وظیفه‌اش عمل می‌کند و ممکن است در این راه کسانی که از ورزش برای خود کیسه دوخته‌اند متحمل ضرر و خسارت بشوند و ناسازگاری آغاز بکنند. وقتی مسئول و دست‌اندرکاری نوشته‌های یک خبرنگار مستقل را در تضاد با منافع مادی و باندی می‌بیند، بساط تهمت و دروغ به راه می‌اندازد و از هر وسیله‌ای برای مقابله و وادار کردن وی به سکوت استفاده می‌کند.

زمانی‌که افراد بدون کارنامه در ورزش مسئولیت  می‌گیرند دل کندن از آن را دیگر نمی‌پذیرند. آن‌ها که اراده و توانی برای ایجاد تحول مثبت و حرکت سازنده را در خود نمی‌بینند برای ماندن و برای قدرت‌نمایی و زهر چشم گرفتن از منتقدان در بیراهه و کج‌راهه حرکت می‌کنند. از رفتارهای لمپنی، از تهدید و ارعاب، از توطئه‌چینی و شایعه‌پراکنی، از هتک حرمت و آبرو ریزی ترسی به دل راه نمی‌دهند و در نهایت برای این‌که بمانند و بر رفتار غیرقابل‌قبول ادامه بدهند، دروغ و دروغ‌پردازی را پیشه خود می‌سازند و همه‌چیز را فدای ماندن بر رأس مدیریت یک رشته ورزشی می‌کنند.

اما امیدواریم که در دولت مردمی حال‌وروز ورزش به سمت بهبود هدایت بشود. اصولاً آدمی به امید زنده است و انتظار ین است که دست‌اندرکاران امور در سطح کشور و در استان، به ورزش در حد و اندازه خودش اهمیت بدهند و به تلاشگران این عرصه احترام بگذارند.

کسانی که دائماً در فکر پیاده کردن نقشه‌های متعدد به قصد فریب افکار عمومی هستند اگر به این نتیجه رسیده و با تمام وجود درک بکنند که اهالی ورزش فریب‌کاری را از خدمت تشخیص می‌دهند دیگر جرأت سناریونویسی و اجرای نمایشنامه‌های مختلف را پیدا نمی‌کنند.