مجیدی رفتن را به ماندن ترجیح داد

مهر قهرمانی استقلال خشک نشده سرمربی تیم با اعلام خداحافظی از تماشاگران،راه امارات را در پیش گرفت.

فرهاد مجیدی اجازه نداد تا تماشاگران چند روزی را با حال‌وهوای جشن قهرمانی سپری کنند و بر مقامی که بعد از سال‌ها انتظار به دست آورده بودند، افتخار بکنند.

خداحافظی او موجی از گلایه از این مربی را که با هزاران حرف و سخن شیرین به استقلال آمد و خود را فرزند حجازی نامید و با صدای بلند اعلام کرد که استقلال را به پول نمی‌فروشد در بین هواداران موجب گردید.
هوادارانی که در جشن قهرمانی، گلوی خود را برای تشویق او پاره کردند و با تمام وجود نام او را فریاد زدند حالا از رفتار سوال‌برانگیز او گیج ودرمانده اند.
تناقض در گفته‌های اول و پایان فصل، همه را به فکر وامی‌دارد. چرا باید مجیدی تیم نه چندان معروف امارات را به استقلال ترجیح بدهد؟ آیا او با مانوری که در اول فصل داد از همان وقت استقلال را به عنوان نردبانی برای رسیدن به هدف قرار داد؟ آیا این برای کسی که سه‌ساله قرارداد بسته و پس‌ از یک فصل موفقیت، رفتن را به ماندن ترجیح داده برازنده و شایسته‌است؟

این را باید پذیرفت که افراد به‌دنبال موفقیت و رسیدن به اوج هستند. فرهاد در یکی از بهترین تیم‌های آسیا دارای موقعیت بزرگی بود و مسلماً تیم اماراتی نمی‌تواند او را به جایگاهی رفیع برساند.
موفقیت یک مربی در فوتبال امارات به یک کشتی شکسته روی آب می‌ماند که هر لحظه احتمال غرق شدنش وجود دارد. آیا فرهاد همه اعتباری که از سر صدقه استقلال به دست‌آورده را در عمارت از دست می‌دهد؟ این سوالی است که گذشت زمان می‌تواند به آن پاسخ‌گو باشد.