کرمانشاه میدانی برای نمایش غیرت و همت

تیم فوتبال شهرداری در آخرین روز از دور مقدماتی لیگ دسته سوم به دیدار دالاهو کرمانشاه می رود تا با پیروزی در مقابل این تیم صعود به رقابت های پلی اف را جشن بگیرد.
امیدواریم بازیکنان با غیرت و متعصب شهرداری امروز کاری بکنند کارستان و حریف را با نتیجه پرگلی با شکست مواجه سازند و علاقه مندان به تیم را به روزهای آینده امیدوار بکنند.
کمبودها، مشکلات، نداری ها و ناملایمات در قبال عزت و اراده و یک دلی جمعی عاشق و مصمم نمی توانند کاری از پیش ببرند و در راه رسیدن به موفقیت مانع ایجاد نمایند . جوانان و با تجربه های تیم اردبیل دست در دست هم و به خاطر فوتبال و جوانان اردبیل در مقابل دالاهو تلاش خواهند کرد و جای هیچ بحثی در مورد پیروزی قاطع باقی نخواهن گذاشت.
امروز سیامک نعمتی بازیکن خوش اخلاق ، وفادار و مؤثر شهرداری در صفحه اینستاگرام اش پستی گذاشت که در دل آن صدها حرف، پیام و نکات باریک و قابل توجه بود. از نوشته های سیامک چنین یر می آید که پدر بزرگوارش بیمار بوده و در بیمارستان بستری است و بنابراین در آخرین دیدار نمی تواند تیم را در کرمانشاه همراهی نماید.
او در این پست به جانفشانی ها و از خود گذشتگی بازیکنان اشاره کرده و افزوده است: این تیم مال ماست، مال اردبیله اما مال هیچ مسؤولی نیست. در این تیم همه ترکی حرف می زنند اگر فارس داشتیم مسؤولان برای خود شیرینی هم که شده حتما می آمدند.
الآن زمان انتخابات نیست که پیش بچه ها باشند. الآن این تیم پول ندارد که یک سری ها کنار تیم پسته بخورند، شام خونه ببرند، آپارتمان بسازند، با آژانس بیایند و با شاسی بلند بروند. مسؤولان ما به فکر بیشتر کردن قهوه خانه ها باشند ، چون استادیوم را توانستند خالی بکنند.
وی در ادمه گفته است: ما خسته شدیم از انتقاد برای همین با دست خالی داریم می جنگیم. برای اردبیل ، برای مردمی که غیرت دارند، برای پیشکسوتانی که در وضعیت بیماری به دنبال تیم هستند، بزرگ ما ناصر عروجی ،ما می جنگیم تا آخرش شرافتمندانه برای عروجی ها و برای مردم و برای خودمان.
او از مدیر کل صدا و سیما به نیکی یاد کرده و افزوده است: فقط مدیر صدا و سیما دو تا بازی پخش مستقیم کرد، پشت تیم بود که حیفم آمد نگویم، نامردی می شد.
این گفته های نعمتی هزاران راز و رمز در دل خود می تواند داشته باشد. به راستی اگر بودند کسانی که در آن روزهای تیم برخی از رفتارهای سؤال برانگیز از آنها سر می زد، الآن چگونه می توانند شب ها سر بر بالین بگذارند و به خواب بروند. این قبیل ضربه زنندگان به تیم آیا باز هم می توانند ادعای بزرگی، پیشکسوتی و پرچمداری در فوتبال اردبیل داشته باشند؟
درود به شرف و غیرت و همت و بزرگواری مردانی که از اول فصل با افتخار پیراهن تیم شهرداری را بر تن کردند و مردانه به پای قولی که داده بودند ایستادند و میدان را خالی نکردند و با دستانی خالی از حیثیت فوتبال شهر و دیارشان دفاع نمودند
بنازم آن جوانانی را که در طول فصل مردانگی را در عمل نشان دادند و با رفتار و کردارشان چگونگی دفاع از حریم فوتبال شهر را به نمایش گذاشتند.
امیدواریم ورزشگاه کرمانشاه برای جوانان غیور و دلاور اردبیل پیام آور شادی باشد. بازگشت تیم با دستانی پر و با امیدواری به صعود، شاید برخی ها را از خواب غفلت بیدار بکند، هرچند که تحقق این امر بعید به نظر می رسد.