پهن چمن مصنوعی در موزه فوتبال اردبیل
- شناسه خبر: 21052
- تاریخ و زمان ارسال: ۲۱ آبان ۱۴۰۱ ساعت ۱۰:۴۵
- بازدید : 194 views
تعویض چمن ورزشگاه تختی اردبیل وپهن چمن مصنوعی به‌جای چمن طبیعی، در یک‌سال گذشته مورد بحث محافل فوتبالی منطقه بوده و بارها مخالفان و موافقان اظهار نظر کرده و دلایل خود را برای اطلاع افکار عمومی منتشر نموده‌اند.
چمن طبیعی و مصنوعی فوتبال هر دو مزایا و معایبی دارند که بارها ازسوی متخصصین و اهالی فن مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌اند. چمن مصنوعی در مقطعی کاملاً در سطح جهان با استقبال مواجه شد و به‌مرور و با گذشت زمان از شدت آن کاسته شد.
اردبیل از جمله مناطقی است که از نظر امکانات زیرساختی فوتبال و به‌خصوص زمین‌های استاندارد در محرومیت به سر می‌برد. اگر در سطح این شهرستان چندین زمین تمرینی با چمن مصنوعی با استانداردهای مورد نیاز احداث گردد مطمئناً با استقبال دوستداران فوتبال مواجه می‌شود.
افزایش امکانات توسط هر ارگان و هر مدیری که انجام بپذیرد ستودنی و قابل تقدیر است و اگر امروز مدیری اراده بکند که درچهار نقطه شهر اردبیل چهار زمین چمن مصنوعی فوتبال احداث کرده و در اختیار جامعه ورزش قرار بدهد یاد و نامش برای همیشه در تاریخ ورزش این دیار
به یادگار می‌ماند.
پاک کردن صورت مسئله و خط قرمز کشیدن بر امکاناتی که باید حفظ می‌شد و به موازات آن در جهت گسترش و ایجاد امکانات جدید تلاش می‌گردید محل گفتگو و سؤال است.
روزمرگی، تصمیم‌های احساسی، اقدامات غیرکارشناسی، لجبازی و در نظر گرفتن منافع جمعی اندک آزاردهنده می‌شود. فوتبال ما نیاز دارد که ده‌ها زمین چمن تمرینی داشته باشد و مکان یابی آن‌ها نیز باید به‌نحوی صورت پذیرد که برای اکثریت علاقه‌مندان قابل دسترسی باشد. هیچ فرد علاقه‌مند به فوتبال نمی‌تواند با گسترش امکانات در سطح منطقه مخالفت نماید.
در کنار همه مزایایی که زمین‌های چمن مصنوعی فوتبال دارند معایبی هم متوجه این امکانات است. در هر موضع‌گیری باید خدا را در نظر گرفت و از نقاط مثبت و منفی هر اقدامی سخن گفت، یک‌طرفه نباید به قضاوت نشست.
چمن مصنوعی فوتبال به دلیل برخورداری از ویژگی‌هایی چون سهولت نگه‌داری، عدم نیاز به آبیاری، یک‌ست بودن زمین، زیبایی چمن و قابل‌استفاده بودن در مدت زمان زیاد مورد توجه قرار می‌گیرد ولی در کنار این‌ها معایبی هم دارد که نباید بی‌تفاوت از کنار آن‌ها عبور کرد.
خطر آسیب دیدگی
خطر آسیب‌دیدگی موردی است که در ارتباط با چمن مصنوعی بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد. در سال 2014 براساس مطالعاتی که در آمریکا بر روی بازیکنان شاغل در لیگ فوتبال آن کشور انجام شد مشخص گردید که ۹۵ درصد از بازیکنانی که روی چمن مصنوعی بازی کرده‌اند درد عضلانی و مفصلی بیشتری را تجربه نموده‌اند، ۹۰ درصد از بازیکنان گفته بودند که ریکاوری آن‌ها مدت زمان بیشتری طول کشیده و ۸۹ درصد نیز بر این باور بودند که بازی در روی چمن مصنوعی احتمال مزمن شدن آسیب آن‌ها را افزایش داده است.
یک تحقیق دیگر در آمریکا نشان داده است که میزان آمار آسیب‌های زانو در بازی روی چمن مصنوعی ۲۲ درصد بیشتر از چمن طبیعی است. همچنین محمد رازی رئیس انجمن جراحان ارتوپدی ایران نیز در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان گفته است: هرچند کیفیت چمن مصنوعی در ورزش و فوتبال بهتر شده اما میزان آسیب‌دیدگی مفصلی در آن خیلی بالاست.
البته در سال‌های اخیر ادعای دیگری مبنی بر سرطان‌زا بودن چمن مصنوعی انجام پذیرفته ولی تاکنون دلایل کافی برای اثبات آن ارائه نشده است هرچند که رئیس سابق سرویس سلامت همگانی بریتانیا در مقطعی از مسئولین مربوطه آن کشور ممنوع شدن استفاده از چمن مصنوعی را خواستار شده بود.
ورزشگاه تختی و چمن طبیعی
و اما این‌که چرا نباید زمین فوتبال ورزشگاه تختی شاهد پهن شدن چمن مصنوعی می‌شد می‌تواند با دلایل و ادله‌های متعددی همراه باشد.
این ورزشگاه موزه فوتبال اردبیل است. معمولاً برای حفظ ساختار و بافت قدیمی چنین اماکنی مسئولین احساس مسئولیت نموده و نهایت تلاش خود را به عمل می‌آورند. هر گوشه و وجب به وجب این ورزشگاه برای اهالی فوتبال گنجینه‌ای از خاطرات است، از بین بردن گوشه‌ای از ذخایر این خاطرات زیبنده نمی تواند باشد.
مسئولین اگر به فکر تأمین نیاز فوتبال منطقه و جواب دادن به خواست اکثریت تلاشگران عرصه فوتبال، پیش‌کسوتان و مربیان بودند می‌توانستند هنر مدیریتی خود را نشان بدهند و حداقل در دو نقطه از این شهر زمین تمرین استاندارد با چمن مصنوعی احداث بکنند. ناگفته پیداست که این کار امکان عملی شدن در زمین‌های ورزشی در اختیار ادارات کل می‌توانست قابل عمل باشد.
امکانات موجودی که می‌توانست با صرف هزینه‌ای احیا شود و بافت خودش را حفظ بکند، با عجله به چمن مصنوعی تبدیل شود و مخالفان آن را به مشت و لگد حواله داده و تهدید نمایند کار درست و اصولی نیست.
سردسیری اردبیل
بعضی از دوستان نیز عقیده دارند که آب‌وهوای اردبیل امکان نگه‌داری از زمین چمن طبیعی را به صفر می‌رساند. اگر سرما مانعی برای وجود زمین چمن طبیعی فوتبال باشد پس چگونه در دیگر مناطق سردسیر کشور از چمن طبیعی استفاده می‌کنند؟ آیا تبریز منطقه سردسیر نیست؟ چرا در گیلان چمن مصنوعی ورزشگاه عضدی را عوض کردند و چمن طبیعی کاشتند و چرا در ورزشگاه شهید وطنی قائمشهر قصه تعویض چمن مصنوعی و جایگزینی آن با چمن طبیعی تکرار شد؟
اگر در هر زمینه مدیریت صحیح و اصولی اعمال شده و اقدامات براساس مطالعه، پیش‌بینی و رعایت اصول انجام پذیرد هر کاری شدنی است. آیا می‌توان ادعا کرد در مناطقی که در طول سال اکثراً هوای مه‌آلود، بارانی و با وزش باد مواجه هستند نباید فرودگاه احداث شود و پروازی به آن مناطق انجام پذیرد؟ هنر مدیریت و اختصاص امکانات است که در چنین شرایطی می‌تواند روند امور را به نفع مردم و جامعه تغییر دهد.
و درنهایت سازمان لیگ و فدراسیون، گویا در حال حاضر مجوز انجام بازی لیگ و به‌خصوص برتر و دسته یک در زمین چمن مصنوعی را نمی‌دهد و همین امر تعویض چمن قائمشهر و در به دری نساجی در میزبانی‌های فصل گذشته را رقم زد حالا اگر در خوش‌بینانه‌ترین حالت، زمانی امکان حضور تیمی از اردبیل در لیگ یک فراهم شود وضعیت میزبانی آن با چمن مصنوعی ورزشگاه تختی به چه صورتی خواهد بود؟
