فوتبال و برداشت از گنجینه همت

حیف و صد حیف که فوتبال ما در سبد موفقیت‌ها سهمی ندارد. فوتبال وسیله‌ای برای افزایش شور و نشاط جامعه و جذب هرچه بیشتر نوجوانان و جوانان به میادین و نهادینه شدن آن در بین علاقه‌مندان است.

فوتبال ما درحال‌حاضر چندان چنگی به دل نمی‌زند. کار دوستداران و علاقه‌مندان، کشیدن بار حسرت گذشته بر دوش است. راستی امروز فوتبال ما را چه می‌شود که حتی شنیدن خبر یک پیروزی تبسمی بر لب‌ها می‌نشاند و امیدواری برای روزهای آینده را افزایش می‌دهد.

اگر می‌خواهیم که فردای روشن و آفتابی در انتظار فوتبال ما باشد صرف حرف زدن و با کلمات و اعداد بازی کردن نمی‌تواند گره‌گشا باشد.

بار اصلی آینده بر دوش آن‌هایی است که امروزدر رأس قدرت‌اند. روزهای پرثمر و درخشان آینده را باید دستان نیرومند و دل‌های پر از صفا و اراده‌های پولادین و احساس مسئولیت‌ها و رفتارهای عادلانه و منصفانه آن‌ها ترسیم بکنند. آیا اندک بررسی پرونده سال‌های اخیر فوتبال و برنامه‌های درنظرگرفته‌شده برای سال‌های پیش‌رو می‌تواند تعیین‌کننده این امیدواری باشد؟

دست روی دست گذاشتن و خود را در عرصه روزمرگی گرفتار نمودن عاملی برای تحرک بخشیدن به فوتبال نبوده و نخواهد بود. فوتبال نیاز دارد که مسئولین و دست‌اندرکارانش از گنجینه همت برداشت نمایند و برای فردای نوجوانان و جوانان به‌درستی عمل کنند و براساس برنامه پیش بروند.

عاشقان خدمت بی‌منت اهل تعامل‌اند. همواره دست همکاری‌شان به سوی دیگران دراز می باشد. آن‌ها خود را برتر از همه و اندیشه و فکرشان را کامل‌تر از دیگران نمی‌دانند و هر حرف حق در راستین را با آغوش باز می‌پذیرند. آن‌ها حرف دل را با صداقت می‌زنند و از پنهان شدن در پشت نقاب کینه و تزویر و ریا بیزارند. خدعه و نیرنگ و مکر و حیله در حوزه عملکردشان جایی ندارند و دشمن نفاق و ناسازگاری و دورویی هستند.

باید تلاش شود به هر طریق ممکن کوتاهی‌ها و غفلت‌های گذشته جبران گردد. اگر دانسته برای بهبود اوضاع در همه زمینه‌ها از جمله ورزش و فوتبال اقدامی نشود غصه ناشی از بی‌توجهی‌ها مایه فرسایش روح و جان می‌شوند، همان فرسایشی که این روزها در بین علاقه‌مندان مشهود است و قابل احساس.

و در نهایت باید توکل کرد و به ‌خاطر آینده جوانان از فرصت‌های به دست آمده به بهترین نحو باید استفاده شود.