مدیریت کارآمد؛ نیاز ورزش کشور

همه امیدوارند که سال ۱۴۰۳ برای ورزش کشور سال پرباری باشد. همه امیدوارند که در سال جدید از مسئولین وزارتخانه تا مدیریت در سطوح دیگر ازجمله استان‌ها و شهرستان‌ها تذکرات و هشدارهای دلسوزان و کارشناسان و رسانه‌های آگاه و متعهد را پذیرا باشند و با اتخاذ روش مناسب در مدیریت از تکرار اشتباهات سال‌های قبل جلوگیری نمایند.

همه علاقه‌مندان به‌خوبی می‌دانند که ورزش بیشترین ضربات را از جانب مدیران خود خورده و می‌خورد. بررسی دقیق سرگذشت و تاریخ ورزش ایران اسلامی این ادعا را می‌تواند اثبات بکند. مدیرانی که شناختی از ورزش و رشته‌های مختلف آن نداشته باشند، افرادی که در عمر خود حتی یک تیم محلی را اداره نکرده باشند و یا کسانی که سفارشی و تحمیلی باشند در مدیریت ورزش نمی‌توانند موفق عمل نمایند.

سپردن مناصب و سکان مدیریتی ورزش کشور به افرادی که بزرگ‌ترین رزومه‌شان وابستگی به جناح‌ها و یا برخورداری از حمایت افراد ذی‌نفوذ باشد برای ورزش آسیب‌زا و خطرآفرین می‌شود. همه کسانی که برای ورزش دل می‌سوزانند و در سطوح مختلف برای آن برنامه‌ریزی می‌کنند باید از قربانی شدن ورزش در قبال زیاده‌خواهان و طالبان قدرت و عاشقان معروف شدن‌ها ممانعت نمایند.

تا زمانی‌که در کشور لیاقت‌مداری و شایسته‌سالاری در اعطای مسئولیت‌ها مورد توجه قرار نگیرد و بساط سوگلی بازی، باندبازی و حلقه‌بازی میدانداری بکند نمی‌توان به پیشرفت همه‌جانبه امیدوار شد.

ورزش و مدیریت آن حساب و کتاب خاص خودش را دارد. یک فرد ورزشی که خاک خورده ورزش بوده و در کنار آن عمری را سپری کرده باشد و به‌طورکلی ورزش در خونش باشد می‌داند که چگونه بخش‌های مختلف ورزش را مدیریت بکند و از چه راه‌هایی رضایت تماشاگران، ورزشکاران و مربیان را تأمین نماید. اگر در ورزش مدیری مسئولیت بپذیرد که ورزش را نشناسد و با زوایا و زیر و بم آن آشنا نباشد ولی در علم مدیریت سرآمد باشد بازهم نمی‌تواند مدعی موفقیت در عرصه ورزش بوده باشد.

این‌که در بخش‌های مختلف مدیریت ورزشی حضور افراد غیرمرتبط را شاهد می‌باشیم مهم‌ترین دلیلش جدی نگرفتن ورزش توسط مسئولین دولتی است. اگر در سطح مدیریت کلان کشوری ورزش از جایگاه مهم و باارزشی برخوردار باشد و اراده‌ای برای ایجاد تحول و پیشرفت آن در نقاط مختلف ایران اسلامی باشد از سرمایه‌های انسانی موجود و از کسانی که ورزش بخش عمده‌ای از زندگی آن‌ها بوده به بهترین وجه استفاده می‌کردند و به این‌ ترتیب می‌توانستند در کنار زدن موانع از سر راه پیشرفت آن به‌خوبی انجام‌وظیفه نمایند.

و درنهایت امید می‌رود در سال جدید اصل نظارت در ورزش، جایگاه خاصی داشته باشد. اگر نظارت دقیق و مستمر باشد دیگر امکان رفتار خودسرانه و این‌که هر کسی هر کاری دلش بخواهد انجام بدهد وجود نخواهد داشت، دیگر اجازه خرج بی‌جا از جیب مردم و کیسه بیت‌المال امکان‌پذیر نخواهد شد و ورزش در راستای رسیدن به آرامش و برخورداری از یک فضای سالم حرکت خواهد کرد.