کمیت‌گرایی آفت ورزش و فوتبال

کمیت‌گرایی و کیفیت گریزی آفتی است که آسیب‌های فراوانی به فوتبال ما زده است. برای رسیدن به یک نقطه ایده‌آل در برنامه‌ها به نظر برنامه‌ریزان و مدیران، تقدم کیفیت بر کمیت باید مورد توجه قرار بگیرد. یک بررسی اجمالی در حال‌وروز فوتبال استان و نگاهی به آمارها و مصاحبه‌ها و کارنامه‌ها تأیید خواهد کرد که در این رشته ورزشی کمیت بیشتر مورد توجه و تمرکز قرار گرفته و متأسفانه با حاکمیت این نگاه، کیفیت قربانی نگاه کمیت گرایانه شده‌است.

در سال‌های اخیر اطلاعاتی که در اختیار افکار عمومی قرار داده‌شده نشان از نفی تقدم کیفیت بر کمیت دارد. دست‌اندرکاران امر تلاش کرده‌اند که آمارهایی از مؤلفه‌های کمی و خالی از شاخص‌های بررسی کیفیت اقدامات ارائه بدهند.

در فوتبال تا زمانی‌که ذهن‌ها متوجه بالا رفتن کیفیت نباشد و تا زمانی‌که طرحی نو در اداره امور و مدیریت باشگاه‌ها و بخش‌های مختلف در نظر گرفته نشود و تا زمانی که بازی با اعداد و حروف به‌کار اصلی و وظیفه‌ای بس مهم تبدیل شود انتظار بهبود بخشیدن کیفیت و ارج نهادن به آن بیهوده خواهد بود.

فوتبال ما نیاز به مدیرانی با دید بلندمدت و علمی دارد. ساختار مدیریت و حرکت اصولی و علمی اگر ریشه‌ای‌تر مورد توجه قرار نگیرد توقع پیشرفت، توسعه و صعود از پله‌های ترقی انتظاری بیهوده خواهد بود.

در ارتباط با نگاه کمیت‌گرا در فوتبال می‌توان مثال‌های متعددی زد. این‌که ادعا بکنیم  این تعداد تیم‌های فوتبالی از استان در رقابت‌های لیگ کشوری حضور دارند بدون این‌که سطح لیگ‌ها، مقطع سنی تیم‌ها، نتایج به دست آمده و وضعیت نهایی مورد اشاره قرار گیرد. مدعی بشویم که فوتبال ما نسبت‌به ۱۰ و ۲۰ سال گذشته به جایگاه مطلوبی رسیده است ولی گزارشی از مقایسه جایگاه تیم‌های دو مقطع در رقابت‌های مختلف کشوری را ارائه ندهیم و فقط به گفته‌ها و ادعاها بسنده بکنیم و یا بگوییم در جام رمضان ۷۵۰ تیم در سطح استان حضور داشته ولی اشاره به وضعیت تیم‌های حاضر در شهرستان‌ها و مقاطع سنی آنها و روند برگزاری رقابت‌ها نداشته باشیم و یا در پایان رقابت‌های کشوری سکوت اختیار بکنیم و اطلاعاتی در مورد نتایج تیم‌ها و صعود یا سقوط آنها نداشته باشیم و به طریقی از ارائه گزارش از واقعیت‌های موجود فوتبال خودداری نماییم.

به‌هرحال تا زمانی‌که در ورزش و فوتبال ایران لایه‌هایی از رفتارهای ریاکارانه، تظاهر ، دروغ و نگاه‌های سیاست آلود در میان برخی مدیران حاکم باشد امیدواری برای بهبود اوضاع حاصلی نخواهد داشت.