جام عقاب؛ پرونده‌ای سرشار از خاطرات خوش فوتبال اردبیل

تعطیلات عید نوروز برای فوتبالی‌های دهه ۶۰ و ۷۰ یادآور یک‌دوره رقابت‌هایی است به‌نام جام عقاب. رقابت‌هایی که برای اکثریت افرادی که آن را از نزدیک تماشا کرده‌اند سرشار از خاطرات خوش فوتبالی است. مسابقات جام عقاب مجموعه‌ای از ویژگی‌های منحصر به فرد بود که پرداختن به برخی از آنها امروز نیز می‌تواند برای فوتبال ما مثمر باشد..

بگذریم از این‌که برخی‌ها وقتی در مقابل واقعیت‌‌ها کم می‌آورند چاره‌ای جز حمله به گذشته فوتبال منطقه پیدا نمی‌کنند. جام عقاب یک از نقاط مثبت فوتبال اردبیل در زمان‌های نه‌چندان دور بود که ممکن است در برخی موارد عنایت تعدادی از جویندگان نام و نشان شامل حالش بشود ولی آنچه در دل تاریخ فوتبال منطقه از این رقابت‌ها باقی‌مانده مجموعه‌ای از زیبائی‌ها، خوبی‌ها،هنرنمایی‌ها و یک رنگی و همدلی‌هاست.

در برگزاری یک رویداد ورزشی مدیریت قاطع و تأثیر‌گذار عاملی مهم برای موفقیت است. در هر مقطعی از رقابت‌ها، اعمال مدیریت مناسب، حاشیه را از فضای آن دور می‌کند و نارضایتی‌ها را به حداقل می رساند. در جام عقاب توانایی رهبری و اداره امور، حل مشکلات را آسان می‌نمود و با برنامه‌ریزی مناسب از معطلی و سرگردانی علاقه‌مندان ممانعت می‌کرد.

این روزها مدیریت تماشاگران در روی سکوها خود به یک معضل تبدیل شده است ولی در جام عقاب، چسبیده به  خط‌کشی میدان خاکی، ده‌ها تماشاگر ایستاده رقابت‌ها را تماشا می کردند و کوچک‌ترین مسئله حاشیه‌ای ایجاد نمی‌نمودند.

وقتی رابطه‌ای صمیمی و عشق به‌کار و ورزش در بین عوامل برگزاری یک رقابت ورزشی از تیم‌ها تا دست‌اندرکاران اجرایی حاکم شود موفقیت در برگزاری حتمی خواهد بود و رقابت‌های جام عقاب در سال‌های یادشده نمونه‌ای از وحدت همه‌جانبه برای خدمت صادقانه و بی‌ریا به فوتبال اردبیل بوده‌است.

روح هوشنگ چمن‌آرا بزرگ‌مرد فوتبال اردبیل شاد. مردی که برای فوتبال در جبهه‌های مختلف زحمت کشید و برای سربلندی‌اش از هیچ کوششی کوتاهی ننمود. برای مرحوم هوشنگ چمن‌آرا خدمت به فوتبال یک هدف بود و در این راه عزمی راسخ و همتی بلند او را یاری می‌کرد تا برای دستیابی به اهداف تعریف‌شده‌اش حرکت و تلاشی مناسب داشته باشد.

مرحوم هوشنگ چمن‌آرا در میدان عقاب در دهه‌های 60 و 70 بساط تقویت و حمایت از فوتبال اردبیل را پهن می کرد و همه فوتبالی‌ها صادقانه و بدون ادعا دست همکاری به سویش دراز می‌کردند و نتیجه‌اش برگزاری رقابت‌هایی بود که امروز با گذشت بیش‌از ۳۰ سال از آن روزها جای خالی‌اش در فوتبال‌ما کاملاً احساس می‌شود.

این روزها برای برگزاری یک رقابت چنان امرونهی می‌کنند و چنان از مصائب و گرفتاری‌هایشان سخن می‌گویند که ناخودآگاه یاد و خاطره بزرگانی چون مرحوم هوشنگ چمن‌آرا در ذهن‌ها زنده می‌شود و در مقابل روح با عظمت‌شان سر تعظیم فرود می‌آید.