اخراج دایی؛تصمیمی عجولانه و اقدامی غیر حرفه ای
- شناسه خبر: 3798
- تاریخ و زمان ارسال: ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۸ ساعت ۰:۳۹
- بازدید : 250 views

دنیای فوتبال ویژگی های خاص خودش را دارد. قدرت طلبان و راه گم کرده های به قدرت رسیده در این عرصه همه چیز را برای خود می خواهند. هر کسی که گوشه ای از کار در فوتبال را بر عهده می گیرد دل کندن از آن خیلی مشکل و گاهی وحشتناک می شود. نمونه های این ادعا ها را می توان هم در سطح کلان کشوری و هم در سطح استانی نام برد و ردیف کرد.
مثلا قانون صراحت دارد که بازنشستگان باید از مجموعه مدیریتی فدراسیون ها و هیأت های رئیسه خداحافظی بکنند. در اکثر فدراسیون ها هرچند مقاومت هایی انجام پذیرفت ولی در نهایت قانون به مورد اجرا گذاشته شد اما در فدراسیون فوتبال تاکنون وضعیت چهره هایی چون طالقانی و بیرانوند را روشن نکرده اند. سحر و جادویی که در مدیریت فوتبال در سطوح مختلف وجود دارد در دیگر رشته ها نمی توان نمونه ای از آن مشاهده کرد.
در سطح پائین مدیریتی و در سطح استان ها و شهرستان ها هم چنین حالتی حاکمیت دارد. کسانی که انگشت کوچکشان در رهبری، مدیریت و گردانندگی فوتبال بند می شود به قطع انگشت رضایت می دهند ولی نمی توانند از روی زیبا، دلفریب، دلچسب و روح افزای مدیریت در فوتبال دل بکنند و با صندلی مدیریت آن خداحافظی نمایند.
دنیای فوتبال دنیای عجیبی است. مدیرانش که دل به ویژگی ها و شرایط خاص مدیریتی آن می بندند قدرت تحمل کوچک ترین انتقاد را نمی توانند داشته باشند. خود را حاکم مطلق این عرصه به حساب می آورند و با استفاده از روش های مختلف برای حفظ موقعیت و خاموش کردن منتقدان استفاده می کنند.
نوع برخورد کسانی که پرچمداران پلشتی ، دروغگویی، ریا و تظاهر هستند در سطوح مختلف مدیریتی با هم تفاوت داشته و استفاده از ابزار های مختلف را در راه رسیدن به هدف حق طبیعی خود قلمداد می کنند.
این قبیل مدیران حتی از ضعف و ناکارآمدی و عطش قدرت و بودن در صحنه افراد جویای نام برای هتک حرمت کسانی که در برابر زر و زور و تزویر تسلیم نمی شوند استفاده می کنند و با چنگ توسل زدن به دامن چنین رفتارهای احمقانه و چندش آور برای استمرار مدیریت تلاش می کنند.
نمونه این قبیل افراد را در برخورد با اسطوره فوتبال ایران و آسیا علی دائی می توان مشاهده کرد. دائی همچنانچه در قبال اشتباه یک بازیکن فریاد می کشد و بازیکنانش را مؤاخذه می نماید وظیفه دارد از حق و حقوق آن ها دفاع بکند. دائی از آن دسته مربیانی نیست که در پشت پرده ببرند و بدوزند و از خالی کردن پشت بازیکنان در مواقع ضروری نیز ترسی نداشته باشند.
دائی چون نقطه ضعفی ندارد نه یک بار بلکه ده ها بار فریاد می زند و کم کاری و بی توجهی و وعده های توخالی جمعی را مورد اشاره قرار می دهد و گامی از بابت کمک به حق عقب نمی نشیند.
مطمئن مدیران باشگاهی که نمی خواهند و یا نمی توانند به وضعیت تیم رسیدگی بکنند از گفته ها و سخنان مردی چون علی دائی برآشفته می شوند و با گم کردن دست و پای خود و با هزینه کردن از کارگران خدوم، زحمتکش و بزرگوار سایپا چاره ای جز اخراج نمی بینند.
آن ها که مدعی هستند کارگران کارخانه به مصاحبه دائی معترض بوده اند باید بدانند اگر همین امروز این مرد به مجموعه سایپا قدم بگذارد از سوی کارگران مجموعه به گرمی مورد استقبال قرار می گیرد چرا که او در طول عمر ورزشی و فوتبالی اش با صداقت و ایمان به مملکت خدمت کرده و به حق، محبتش در دل مردم و دوستداران فوتبال جا باز کرده است.
تا زمانی که چهره های ناکارآمد، دروغگو، آمارسازان بی خرد، خود بزرگ بین های فرصت طلب و باند های قدرت طلب بی خاصیت برای فوتبال دندان طمع تیز بکنند مسلما نمی توانند موضعگیری ها و حق طلبی های چهره هایی چون علی دائی را تحمل بکنند.