آقای تاج؛ هر چه از عمر انقلاب اسلامی می گذرد اعتماد و باور به مربیان داخلی کم تر شده است! ضعف از چیست؟!

آقای تاج؛
“شهر فرنگ” یادتان است؟! شاید بگویید نه! و دلیل آن را این نکته بگویید که ” فرنگ زاده نیستید” اما تصاویر ” شهر فرنگ” در واقع بازی جذاب نوجوانان و جوانان محله و کوچه قبل انقلاب بود! تعجب و حسرت توامان بود! اکنون نیز ” بازی شهر فرنگ” در سطح جامعه ورزش با ماهیت گذشته و شکل جدید رواج دارد.
آقای تاج؛
تجربه و دانش استانکو، اویچ، ویرا، بلاژویچ، برانکو، کی روش و …در کدام زمان و مکان موجودیت دارد؟! چه کس و یا کسانی میراث دار آن تجربه و دانش هستند و اکنون در کدام فضا انتقال دانش و تجربه دارند؟! سئوال کلیدی این است که این حجم از دانش و تجربه مربیان خارجی چرا به کار نیامده است؟! این تعداد حضور چرا فوتبال ملی کشور در رده های مختلف را از سطحی به سطح بالاتر سوق نداده است؟! شاید بهتر است این نکته را بگویید که آن حجم از دانش و تجربه به دلیل ساختار ورزش در ” مکانی دفن” شده است!
آقای تاج؛
ویلموتس بلژیکی چه کاری قرار است به انجام برساند که مربیان قبلی خارجی نتوانسته اند؟! ۴۰ سال از انقلاب اسلامی گذشته است و هنوز ساختار ورزش و فوتبال کشور به مربیان وطنی اعتقاد ندارد آیا این عدم اطمینان و باور به دلیل ناتوانی فدراسیون فوتبال و یا ناتوانی مربیان داخلی ست؟!
هر چه از عمر انقلاب اسلامی می گذرد اعتماد و باور به مربیان داخلی کم تر شده است، ضعف و کاستی از چیست؟!
خود را انقلابی می دانید بنابراین باید برای نشان دادن برون داد و دستاوردهای انقلاب اسلامی در فضای ورزش با استفاده از مربیان ایرانی، دستاوردها را به رخ بکشید! اما در عمل نشان می دهید که هر چه از عمر انقلاب اسلامی سپری می شود با انتخاب های تان در فضای مربی گری فوتبال ملی، نتیجه ای بر خلاف شعارها را نشر و انتشار می دهید.
آقای تاج؛
ساختار فوتبال کشور به گونه ای ست که حصول نتیجه با مربیان خارجی و داخلی تقریبی برابر است! تجربه و دانشی که با یک مربی خارجی می آید با او نیز می رود! سود نیست بلکه ضرری ست که متوجه ثروت عمومی می شود! نکته کلیدی این است ساختار به گونه ای ست که حضور مربیان خارجی در واقع تداعی کننده ” بیگاری حضور” است شاید بگویید آمده ام که فوتبال را توسعه بدهم اما راقم سطور بر این نظر است که آورده شدی که فوتبال همانی باشد که بود!
آقای تاج؛
آیا مربیان داخلی حق دارند که ماحصل دستاوردهای مدیریتی در جامعه ورزش را قبول نداشته باشند؟! به همان دلیلی که به مربیان وطنی اعتماد نیست به همان دلیل هم می شود به برخی مدیریت های ورزشی نیز بی اعتماد بود!(منبع:جامعه شناسی ورزش).