تجلیل به وقت مناسب و در شان قهرمانم آرزوست

یوسف صبری ووشو کار جوان،متعصب و با وقار اردبیلی در پایتخت ووشو دنیا با افتخار صاحب گردن آویز طلا شد و در سکوی اول جهان قرار گرفت.
امروز فضای مجازی و بخصوص کانال ها و گروه های مربوط به استان در تسخیر پیام های تبریک مختلفی بود که از سوی مسئولین وسیاستمداران صادر می شد. وقتی تنور داغ باشد همه می خواهند نانی به آن بچسبانند و از موقعیت ایجاد شده بهترین و بالاترین بهره را ببرند و استفاده بکنند.
آن هایی که امروز از دلاوری ها و افتخار آفرینی های صبری، قصیده بلند بالا می سرایند و در شان وی بهترین کلمات را پشت سر هم ردیف می کنند اگر این قهرمان یک یا دو ماه مانده به اعزام به ملاقاتشان می آمد برایش وقت اختصاص می دادند؟ و یا وقتی تنور داغ شده از مدال طلا با مرور زمان رو به سردی بگذارد یوسف صبری نامی را خواهند شناخت؟
فردا که ورود یوسف صبری به فرودگاه اردبیل اطلاع رسانی می شود همه طرفدار ،هوادار و دوستدار ورزش، ووشو و صبری خواهند شد. یک ساعت قبل از ورود هواپیما در فرودگاه حضور پیدا می کنند و برای قرار گرفتن در کادر فیلمبرداری نقشه ها می کشند و گوشه هایی از عملیات بکش تا زنده بمانی را به مورد اجرا می گذارند. وقتی به هدف رسیدند و به جامعه ورزش خودی نشان دادند و برای روزهای آینده عکس های یادگاری گرفتند از درب فرودگاه بیرون نیامده مقوله ای به نام ورزش و قهرمانی به اسم یوسف صبری را از ذهن پاک می کنند.
آیا صبری ها به آسانی به این موفقیت ها دست پیدا می کنند؟ رنج و زحمت و مرارتی که این ها تحمل می کنند برای آن هایی که در کورس عکس گرفتن با قهرمانان قرار می گیرند قابل درک است؟ آیا خون دل خوردن مربیانی که حاصل آن پرورش استعدادهای نابی چون صبری است برای صادر کنندگان پیام های مختلف درک شدنی است؟
یوسف صبری قهرمان ارزنده و یکه تاز وزن ۷۵ کیلوگرم ووشو جهان به این پیام های رنگارنگ تا چه حد نیازمند است؟ این پیام ها و استقبال در فرودگاه و مصاحبه های گوناگون و خنده های ملیح چه گرهی از ده ها گره زندگی و قهرمانی صبری را می توانند باز بکنند؟
بیائید برای اولین بار هم که شده برای جوابگویی به زحمات طاقت فرسای یوسف و مربی اش در کسب این عنوان از حجم حرف ها بکاهیم و بر میزان عمل بیفزاییم.
چه زیبا می شود که در همان فرودگاه و به محض ورود به اردبیل مراسم تجلیل از وی را برگزار کنیم و هدیه ای در شان و اندازه اش به وی تقدیم نماییم.
تجربه نشان داده است که در چنین مواردی بیشتر وعده های داده شده با گذشت چند روز فراموش می شود.
مسئولین استان و شهر اگر به عظمت کار صبری اعتقاد دارند و تجلیل از این جوان را حقش می دانند این بار وعده ندهند و تا عرقش خشک نشده هدیه او را تقدیم نمایند.
این کار مسلما انگیزه های لازم برای استمرار موفقیت ها در این جوان بلند بالا و مربی زحمتکش و کاربلدش ایجاد خواهد کرد.