از کاراته تا تکواندو محسن و شهرام؛ هادی و فریبرز

کاراته و تکواندو هر دو با امیدهای فراوان راهی المپیک توکیو خواهند شد.
این طبیعی است که برخی از خاک خورده های این دو رشته قبای سفر بر تن بدوزند. اصلا از این منظر جای نگرانی هم وجود ندارد ؛ اما از نگاهی دیگر خطری بزرگ آنها را تهدید می کند.
در این دو رشته همان آدم های خاک خورده تفاوت دیدگاه فراوانی دارند که گاه به جدال های سخت، مستقیم و غیر مستقیم کشیده است. این آدم ها زمانی کنار هم دوست و یار صمیمی بوده اند، اما همین دیدگاه های متفاوت و البته گاهی منافع شخصی آنها را به شدت به جان هم انداخته است. به عبارتی یک عده آمدند این طرف جوی و آن گروه در آن سوی جوی.
اکنون زمان سفر به المپیک پدید آمده و جنگ و جدل بالا گرفته است. یک گروه پیشی گرفته و صاحب قطعی بلیت سفر شده ، طرف مقابل که جنگ را باخته اکنون از در دیگری وارد شده است. دری به نام در دوستی!!!
واقعا در این حالت شما احساس دوستی می کنید یا ماجرای سفر المپیک در پیش است؟
در تکواندو هادی ساعی کارش را پیش برد و حکم مدیریت فنی گرفت اما در کاراته محسن آشوری نتوانست از سد شهرام هروی بگذرد!!
شما چه فکر می کنید؟ کدام اتفاق درست است؟
آیا هادی ساعی که با فرض خدمت آمده حاضر است پا را از حیطه شرح وظایفش فراتر نگذارد؟ اگر گذاشت چه می شود؟ اکنون در اردوی تیم ملی تکواندو ملی پوشان باید حرف فریبرز را گوش کنند یا هادی را؟ آیا این دو با هم کنار می آیند؟ آیا پولادگر قدرت اداره دو سلطان در یک اقلیم را دارد؟
در کاراته اما با وجود فشارها مدیریت از بروز چنین مشکلی طفره رفت. اگر چه هنوز زمان زیادی باقی مانده است. هنوز آشوری و عوامل پیدا و پنهانش در حال تلاش هستند.
با کمال تاسف باید گفت وزیر ورزش و رییس کمیته ملی المپیک که خود را مطلع و آگاه فرض می کنند نیز اسیر این کشمکش ها هستند. به جای این که به روال قانونی و محکم طرف فدراسیون را بگیرند تحت تاثیر جریان های پیدا و پنهان بر آتش این کشمکش ها می دمند تا کاراته و تکواندو به جای آرامش با تنش راهی توکیو شوند.
راز پنهان این ماجرا به احتمال قوی پس از المپیک هویدا خواهد شد.(منبع: ایران اسپورت پرس)