داستان ورزشگاه علی دایی

آبان ماه سال 1371 برای ورزش اردبیل ایام خوبی را رقم زده بود. در سیزدهمین روز از این ماه ، استان آذربایجان شرقی و مردم قهرمان پرور و دلاور پرور اردبیل، میزبان رقابت های کشتی فرنگی قهرمانی ایران بود.

برای حضور در مراسم افتتاح مسابقات و آئین بهره برداری از سالن شهید آسمانی، دکتر غفوری فرد رئیس وقت سازمان تربیت بدنی ، مرحوم اکبر گهرخانی مدیر کل تربیت بدنی استان آذربایجان شرقی به اردبیل مسافرت کرده بودند.

حاج ابراهیم روشنی سرپرست اداره تربیت بدنی و همکارانش با کمک و مساعدت مسئولین محلی، زمینه را برای کلنگ زنی ورزشگاه 20 هزار نفری آماده کرده بودند.

در غروب یک روز سرد پائیزی ، غفوری فرد ، به محض ورود به اردبیل از سمت تبریز به طرف خروجی شهر از سمت آستارا رفت تا کلنگ ورزشگاه 20 هزار نفری را به زمین بزند. نا مساعد بودن هوا و زمین به دنبال بارش برف و تاریک شدن هوا امکان حضور در محل فعلی ورزشگاه را غیر ممکن ساخته بود.

تنی چند از کارکنان خدوم تربیت بدنی در کنار جاده منتهی به ورزشگاه ، محلی را به طور نمادین آماده کردند و در زیر نور چراغ خودروها و در سرمای سوزناک پائیز اردبیل، غفوری فرد کلنگ احداث این ورزشگاه را بر زمین زد.

چه شب خاطره انگیزی بود. سرما،تاریکی شب، توقف در کنار جاده، گلی شدن همه کفش ها و لباس ها به عشق کلنگ زنی ورزشگاه برای حاظرین قابل تحمل شده بود.

وقتی یکی از خودروها در گل و لای کنار جاده گرفتار شد و بخش اعظمی از لاستیک های آن با فرو رفتن در گل، امکان حرکت را از دست داد، تازه بخش دیگری از مراسم کلنگ زنی آغاز شد.

بعد از نزدیک به نیم ساعت تقلای حاضرین در نهایت خودرو از دام گل و لای نجات پیدا کرد ولی اکثریت افراد اکیپ به دلیل پذیرایی گل و لای برخاسته از چرخ های خودرو قابل شناسایی نبودند. منظره عجیبی بود که هنوز بعد از گذشت بیش از 27 سال همچنان در اذهان به یادگار باقی مانده است.

چنین بود سرنوشت آغاز عملیات اجرایی ورزشگاهی که امروز به نام علی دایی نامگذاری شده است. ورزشگاهی که از همان روز اول کلنگ زنی مورد بی مهری قرار گرفت و با یک حرکت لاک پشتی و اختصای قطره چکانی بودجه، افتتاح و بهره برداری اش به یک رؤیا و آرزو تبدیل گردید.

غفوری فرد پس از کلنگ زنی، در مراسم افتتاح سالن شهید آسمانی و رقابت ها قهرمانی کشور کشتی فرنگی بزرگسالان در سخنانی گفت: قبل از ورودم، به اتفاق مقامات عزیز استان، کلنگ شروع عملیات ساختمانی مجموعه ورزشی بیست هزار نفری را به زمین زدیم .

وی افزود امیدوارم کار ساختن این مجموعه ورزشی مثل صحن سالن تازه تأسیس(سالن شهید آسمانی) به قول آقای روشنی سرپرست زحمتکش تربیت بدنی اردبیل 19 سال طول نکشد.

علیرغم امیدواری معاون رئیس جمهور، تکمیل نهایی این مجموعه نه تنها 19 سال بلکه در 27 سالگی آغاز عملیاتش همچنان باید آرزو کرد و برای تکمیل نهایی اش دعا نمود.

ورزشگاه 20 هزار نفری و سرنوشت آن نمونه ای از مصائبی است که ورزش منطقه قبل از استان شدن با آن مواجه بود. در ارتباط با این مجموعه می تواند بحث هایی مورد توجه قرار بگیرد که بعد مسافت آن از شهر و مکان یابی نامناسب از آن جمله است.

مکانی که ورزشگاه 20 هزار نفری را در در دل خود جای داده است منطقه ای باد خیز است و به هیچ وجه مناسب برای احداث یک مجکوعه ورزشی و فوتبال نیست.

در آن مقطع و به دلیل از دست ندادن فرصت ، نسبت به تصرف و آغاز عملیات احداث اقدام شد و در نهایت مسئولین بعدی در مقابل عمل انجام یافته قرار گرفتند و به ادامه کار مجبور شدند.

ورشگاه 20 هزار نفری جز طرح های ملی و مجری اش وزارت مسکن و شهرسازی است. تزریق قطره چکانی اعتبار به این پروژه کمر آن را شکست و بی توجهی مسئولین ، نمایندگان مجلس و سازمان تربیت بدنی وقت از بارزترین دلایل تبدیل شدن ورزشگاه به مکانی غیر قابل استفاده می باشد.

افتتاح فاز اول آن در سال 87 که شامل زمین چمن و سکوی تماشاگران بود در آن مقطع برای فوتبال اردبیل می توانست مثمر ثمر باشد. برگزاری رقابت های مختلف فوتبال در سال های اولیه بهره برداری، بار سنگینی از دوش ورزشگاه تختی را برداشته بود.

به موازات بهره برداری از فاز اول برای نگهداری و تکمیل فازهای بعدی، آنچنانچه باید و شاید فکر نکردند و سال ها آن را به حال خود رها نمودند.

یک مجموعه ورزشی اگر به خوبی نگهداری نشود و اعتبارات مورد نیازش برای حفظ وضعیت موجود اختصاص نیابد، فرسودگی و غیر قابل استفاده شدنش به مرور زمان حتمی است.

از سال87 تاکنون ورزشگاه علی دایی با اقبال اندک مسئولین مواجه شد و فریادهای برخی از نشریات و سایت های ورزشی در این ارتباط به جایی نرسید . نتیجه این بی توجهی ها ، وضعیت فعلی ورزشگاه است که تقریبا غیر قابل استفاده می باشد.

افتتاح فاز اول ورزشگاه در آن سال ها اقدام مناسب و قابل قبول بود و باید از کسانی که بعد از آن تاریخ مسئولیت پذیرفته و یا به نمایندگی از مردم به مجلس راه یافته اند گلایه کرد که چرا تکمیل نهائی آن را مورد پیگیری قرار نداده اند و چرا برای نگهداری اش اعتبار کافی اختصاص نیافت.