پسر محبوب و محجوب اردبیل

وقتی در خرداد سال 1395 فدراسیون جهانی، بازگشت اش به صحنه رقابت ها را اعلام کرد کمتر کسی می توانست بپذیرد که پس از هشت سال دوری از میادین، جوان بلند بالای اردبیل بتواند موقعیت گذشته را به دست آورد و بار دیگر در صحنه های جهانی افتخارآفرینی بکند.
همت، اراده و اعتقاد به موفقیت، جوان محجوب و محبوب اردبیلی را برای پیمودن راه سربلندی و سرافرازی تشویق می کرد، او به توانائی های خود آگاه بود و می دانست که مرد میدان عمل است. او اهل مبارزه و دوستار پنجه در پنجه انداختن با مشکلات و نامهربانی ها بود و چنین شد که برگشت و با بالا بردن وزنه های سنگین در اردوهای آمادگی با صدائی بلند و رسا برای حضور در رقابت ها اعلام آمادگی کرد.
در اولین گام به رقابت های وزنه برداری 2017 قهرمانی جهان اعزام شد. فعل خواستن را در این رقابت ها به خوبی صرف کرد و با غلبه بر وزنه های سنگین و با کسب دو مدال برنز و یک مدال نقره در مجموع در سکوی دوم جهان قرار گرفت.
سعید در بازگشت به اردبیل مورد استقبال قرار گرفت و چون گذشته برخی از مسئولین با عجله خود را به فرودگاه رساندند تا عکسی در کنارش به یادگار بگیرند. برای تقدیر از او قول ها دادند و وعده ها کردند ولی گویا تا به امروز عملی شدن آن ها همچنان به آرزویی تبدیل شده است.
سعید در ادامه راه قهرمانی باز با موانع و نامهربانی ها مواجه شد و بالاجبار از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد ولی اهدای جائزه نائب قهرمانی او در حد حرف باقی ماند و گویا اراده ای برای حل این مشکلِ قهرمان ما وجود ندارد.
سعید فردی محجوب به حیا، کم حرف و مؤدب است. به خودش اجازه نمی دهد که زیاد پیگیر وعده های داده شده باشد ولی ما آرزو می کنیم که حق سعید در آغازین روزهای کاری در سال 99 با عنایت و محبت شورای شهر و شهردار اردبیل به دستش برسد. انشااله.

سؤال های بی پاسخ

جواب نیافتن به برخی از سؤالات مانده از سال های قبل، ورزش اردبیل را با اما و اگرهای همیشگی روبرو می کند. در هر مجموعه ای وقتی سؤالات مطرح شده بی جواب بمانند انباشته شدن سؤالات چون اره ای مخرب تن مجموعه را خراش می اندازد و عواقب ناخوشایندی می تواند به دنبال داشته باشد که تولید “تردید” مهم ترین آن می باشد.
در دنیای ورزش که آراسته به برخی صفات نیکو و پسندیده است در قبال سؤالات مطرح، اقداماتی از قبیل بی اعتنایی، هیچ انگاری، دیر پاسخ دادن، ماست مالی کردن، دروغ گفتن و .. نمی تواند زیبنده باشد.
مدت هاست که بحث میزبانی مسابقات بین المللی و مقدار و منبع تأمین هزینه های آن سؤال مهم و قابل توجه در ورزش بوده است که تاکنون جوابی صریح و روشن در ارتباط با آن داده نشده است.
در مورد برخی از رشته ها نیز وضعیت به همین منوال است. سؤال های انباشته شده، بی جواب، تلنبار شده و سرگرداان تا دل بخواهد وجود دارد.
بدانیم که بی جواب ماندن سؤالات می تواند به زخمی در یک مجموعه تبدیل شود، زخمی که ممکن است با گذشت زمان مجموعه را به سرگیجه دچار نماید.
در سال 99 امیدواریم افکار عمومی جواب سؤال های مانده از سال های قبل در امر ورزش و رشته های مختلف ورزشی را به دست آورد. مسئولین ورزش و رؤسای هئیت های ورزشی شفافیت را پیشه کنند چرا که سؤال های ته بسته به مثابه زنگاری می تواند رغبت را از مجموعه ها دور نماید.