جای خالی رئیس هیئت والیبال استان در جلسات اداره کل ورزش و جوانان

از آن زمانی که حضور مدیران دستگاه های اجرایی استان در رأس هیئت های ورزشی رواج یافت همواره جز کسانی بودم که با این انتخاب ها مخالفت کرده و آن ها را عاملی برای تنگ کردن عرصه خدمت برای دلسوختگان رشته های مختلف تلقی می کردم.

مدتی این امر به مد روز تبدیل شد و از معاون استاندار و فرماندار گرفته تا شهردار و مدیران کل صاحب نفوذ، ریاست یک هیئت ورزشی را بر عهده گرفتند.

در آن ایام تشکیل جلسات رؤسای هیئت های ورزشی به جلسات شورای اداری استان شباهت داشت.

آن هایی که فکر می کردند بودن مدیران صاحب نام و قدر قدرت در رأس هیئت های ورزشی می تواند در جذب اعتبارات و تزریق پول به آن مؤثر باشد با گذشت زمان نسبت به ضعف و غیر عملی بودن چنین امری پی بردند. به مرور چراغ سبز حضور مدیران به کم رنگی گرائید و کم کم به فراموشی سپرده شد.

واقعیت این است هر کسی با هر موقعیت اجتماعی اگر مسئولیت یک هیئت ورزشی استان را بر عهده بگیرد به زیر مجموعه اداره کل ورزش و جوانان تبدیل می شود و باید تحت نظر اداره کل و مدیر آن انجام وظیفه نماید.

برخی ها که خیلی مدیرترند و نقش خود را در معادلات سیاسی و اجتماعی بالا و بالاتر می دانند توان پذیرش چنین اتفاقی را نمی توانند داشته باشند. این ها اگر حاضر به ترک مسئولیت ورزشی نباشند در عین مسئول بودن به دلیل عدم صرف وقت و مدیریت صحیح می توانند بزرگ ترین ضربات را به هیئت مربوطه بزنند. در چنین مواقعی رشته های ورزشی به مخالف و یا دشمن خارج از مجموعه نیاز ندارند چرا که از درون مجموعه می توان ضربات مهلک و هولناکی به آن وارد کرد.

و حال هیئت والیبال استان وضعیتی شبیه به داستان بالا دارد. تنها تفاوت والیبال با دیگر هیئت ها در این است که نادر فلاحی قبل از مدیر شدن، رئیس هیئت بود و وقتی با حمایت همه جانبه و تمام قد بهنامجو، قبای مدیریت میراث فرهنگی و گردشگری به تن کرد والیبال و مدیریت آن در اولویت های بعدی کارها و اقدامات او قرار گرفت.

وقتی سجاد انوشیروانی در طبقه سوم ساختمان ورزش و در اتاق مدیریت جلوس کرد همه در انتظار همکاری صمیمانه کسانی که در ورزش دفتر و دستکی دارند، بودند.

باید پذیرفت که سجاد یک چهره ورزشی تمام عیار است. هرچند که برای قبول مسئولیتش در اداره کل ورزش حرف ها و نظراتی داشتم ولی وقتی حکم گرفت ورزشی های عاشق وظیفه ای جز حمایت از او ندارند.

از طرف دیگر سجاد قهرمانی است که در قله ورزش برای ایران افتخار آفرینی کرده است بنابراین کسی ادعای ورزشی تر بودن از او نمی تواند داشته باشد.

در بیرون از دایره ورزش ممکن است که خیلی ها جلال و جبروت و قدرت داشته باشند ولی وقتی در چارچوب ورزش قرار بگیرند باید در قبال جایگاه ورزشی انوشیروانی سر تعظیم فرود آورند.

وقتی کسی در دایره ورزش مسئولیتی را بپذیرد باید قبل از هر چیز ریاست و حکمرانی مدیر کل ورزش و جوانان را با جان و دل پذیرا باشد و در عرصه یک بام و دو هوا قرار نگیرد.

البته امیدواریم که این بحث ها در مورد رئیس هیئت والیبال استان صادق نباشد ولی غیبت وی در جلسه رؤسای هیئت های ورزشی و دست اندرکاران هیئت والیبال استان با انوشیروانی جای بحث دارد. آیا فلاحی موقعیت خود در استان را آن قدر بالا می انگارد که حضور در جلسه اداره کل را در حد و اندازه خود نمی داند؟

امید است که این پیش بینی اصلا صحت نداشته باشد و کمیِ وقت، نبود فرصت و مسئولیت بیش از حد در امور سیاسی و اجتماعی و مشاورت ها، مانع او برای شرکت در جلسات ورزش و جوانان باشد پس در حالی که امکان برای حضور در یک جلسه یک ساعته فراهم نباشد چگونه می توان برای رتق و فتق امور والیبال فرصت پیدا کرد؟ برای این که والیبال استان بیش از این متضرر نشود آیا بهتر نیست…….؟