وارونه جلوه دادن واقعیت ها در ورزش 

وارونه جلوه دادن واقعیت ها از آن دسته آسیب هایی است که در سال های اخیر ورزش ما را با مشکلات عمده مواجه کرده است.

کسانی که به ناحق در ورزش به پست و مقامی می رسند برای اینکه بتوانند موقعیت خود را حفظ کنند و از جایگاه به دست آورده دفاع نمایند چاره ای جز قربانی کردن حقیقت پیدا نمی کنند.

این قبیل افراد، ریاکاری را سرلوحه کارهای خود قرار می دهند و به هیچ وجه به نصایح و تذکرات انسان های هوشیار و افراد دیندار گوش نمی دهند.

اسراف در سخن گقتن یکی دیگر از عادات و روش های مذمومی است که این افراد نسبت به آن روی خوش نشان می دهند.

اسراف در همه بخش ها مورد تأیید جامعه نمی تواند باشد. اسراف در سخن گفتن نیز جدای از این بحث نیست. هر انسانی که قادر به تشخیص حدّ وجودی خود باشد هرگز اسراف در سخن نخواهد داشت.

متأسفانه اسراف در سخن توسط کسانی که در ورزش صاحب جلال و جبروت هستند بیشتر به چشم می خورد. اندک بررسی از گفته ها، ادعاها و وعده ها نشان می هد که برخی ها چگونه در سخن گفتن به اسراف رو آورده و به این ترتیب می خواهند خود را بزرگ، کارآ،لایق و سزاوار برای مدیریت در ورزش نشان بدهند.

آنها از هر فرصتی برای مطرح شدن استفاده می کنند و با بهره گرفتن از همه امکانات و به کارگیری کسانی که می توانند در این راه مددکارشان باشند در بزرگ جلوه دادن موقعیت و کارها تلاش می نمایند.

معمولا عقل حسابگر همیشه برای توجه کردن به خواست جمع نهیب می زند ولی کسانی که نفع خود را در سرپوش گذاشتن بر واقعیت ها می جویند بر طبل خود محوری می کوبند و خود را عقل کل می دانند.

غرور آفتی است که اگر به جان کسی بیفتد موجب ضخیم شدن پرده های غفلت می شود. به راحتی می توان نمونه هایی از این قبیل افراد را در ورزش مشاهده کرد، خود را تافته حدا بافته می دانند و همه مسئولین قبلی را از دم تیغ می گذرانند و خود را کارنامه دار و بانی انقلاب در ورزش قلمداد می کنند.

خود را بزرگ دیدن ثمره غروری است که در نهاد آنها جا خوش کرده است، غرور انسان و شخصیت انسان را به صورت کاذب متورم می کند، انسان با این شخصیت کاذب فکر می کند که واقعا بزرگ و قدرتمند است.

مشت این اشخاص به مرور باز می شود و با شناختی که جامعه از آنها پیدا می کند به نیرویی غیر قابل اعتماد تبدیل می شوند.

ورزش با توجه به جایگاه و تأثیرش در افزایش شور و نشاط احتماعی و اعتمادی که خانواده ها به دست اندرکاران و تلاشگران آن پیدا می کنند باید به دور از هر گونه بداخلاقی ها ورفتارهای سؤال برانگیز و از همه مهمتر دروغگویی باشد.

در ورزش کسانی که صفات ناپسندیده ای چون ریا، نفاق، تزویر و دورویی را با خود به همراه داشته باشند نباید امکان خودنمایی داشته باشند. ورزش باید از وجود روباهان مکار و بازی کنندگان با احساسات جوانان و علاقه مندان پاک گردد.