اما و اگر های والیبال

برنامه ریزی یکی از مهمترین وظایف مدیران در بخش های مختلف است. مدیران در مجموعه تحت مدیریت خود برای دستیابی به نتایج منطقی برنامه ریزی می کنند. برنامه ریزی ابزاری است که توسط آن رسیدن به هدف امکان پذیر می شود.

“آنی دیلار” نویسنده آمریکایی در مورد برنامه ریزی می گوید: “برنامه ریزی ما را از آشفتگی می رهاند. در واقع با برنامه ریزی روزها را در چنگ خود می گیریم . برنامه ریزی مثل داربستی است که کارگر می تواند با ایستادن روی آن با هر دو دست کار خود را انجام دهد”.

در ورزش استان همیشه حرف و تأکید دوستداران و علاقه مندان به ورزش بر بحث لزوم برنامه ریزی بوده است. برنامه ریزی می تواند نقشه راه را به همه نشان بدهد. در سایه برنامه ریزی درست و اصولی می توان فهمید که در یک یا دو و یا چهار سال آینده می خواهیم به کدام نقطه برسیم. برنامه ریزی یعنی خداحافظی با روزمرگی وامیدوار شدن به حرکت، پویایی و رشد و پیشرفت رشته های مختلف ورزشی.

با پایان یافتن مهلت ثبت نام کاندیداهای هیئت والیبال، دوستداران این رشته امیدوار بودند که با برگزاری و مشخص شدن تکلیف مدیریت این رشته برای چهار سال آینده اقدامات مناسبی در جهت دمیدن روحی تازه به کالبد آن انجام پذیرد و برای رسیدن به هدف برنامه ریزی مناسب انجام پذیرد.

شنیده ها حاکی است که فعلا برنامه ریزی ها نه در راستای کمک به احیای این رشته بلکه در جهت سپردن اداره امور آن به دوستان و یا خودی ها می باشد.

می گویند مطمئن در سه ماه آینده مجمع انتخاباتی والیبال برگزار نمی شود. به هر دلیل و علتی که بوده باشد تعیین تکلیف والیبال را به دست زمان می سپارند تا با سپری شدن مهلت قانونی، امکان ثبت نام دوباره فراهم شود تا فضا برای اعلام حضور افراد مورد نظر دوستان و قدرقدرتان فراهم گردد.

اگر چنین قصد و هدفی باشد پس چرا در ده روز مهلت قانونی ثبت نام که اخیرا به پایان رسیده است دوستان برای ثبت نام قدم رنجه نکردند؟ آیا منطقی است که سرنوشت یک رشته به آمدن و یا نیامدن یک یا دو نفر گره زده بشود و همچنان در ایام مناسب برای برنامه ریزی، والیبال در دام اما و اگرها گرفتار شود و فرصت ها از دست برود؟

به هر حال امیدواریم برای هیئت هایی که در نوبت برگزاری مجمع و تعیین تکلیف مدیریتی به سر می برند به همت و تلاش مسئولین و دست اندرکاران امر، بهترین تصمیم ها رقم زده شود. انشااله.