عبدالکریم طالقانی؛ ناکام بزرگ مجمع انتخاباتی

طالقانی رئیس هیئت فوتبال استان خوزستان و عضو سابق هیئت رئیسه فدراسیون، از دوستان نزدیک و یاران با‌وفا و فرمان‌بر “رئیس در سایه” بود که از روزها قبل با بمباران فضا، مصاحبه های جهت دار، دولتی خواندن یک کاندیدا و سینه چاک کردن برای کاندیدای مورد حمایت “رئیس در سایه” خدمت کرد با این امید که موقعیتش در فدراسیون تثبیت، حکمرانی اش برای فوتبال استان ها ادامه دار، مهندسی کردن انتخابات رؤسای استان ها مستمر و اهدای عناوین برتری و مدال های کارآیی اش پربرکت باشد.

تصور اینکه او باید از قدرتش در هیئت رئیسه و کمیته امور استان ها خداحافظی بکند و در خوزستان به دنبال راضی کردن مخالفانش باشد غیر ممکن بود ولی دست هفتاد نفری که اسم او را بر روی برگه های رأی ننوشتند درد نکند چرا که کاری کردند کارستان و اقدامی نمودن ماندگار.

او را بودن در هیئت رئیسه چنان از خود بی خود کرده بود که گوش به حرف هیچ منتقدی نمی داد. او هر کسی را لایق ملاقات با خودش نمی دانست، افتخار جواب دادن به پیام ها را نمی داد و فکر می کرد که چرخ روزگار همیشه بر مراد آدمی خواهد چرخید.

ادعای طالقانی مبنی بر دولتی بودن یک کاندیدا اگر اشتباه باشد در پیشگاه خداوند چه حرفی برای گفتن خواهد داشت؟ تهیه نامه ای مبنی بر اعطای عنوان دومی به هیئت فوتبال یکی از استان ها در حالی که آن استان نماینده ای در دسته دوم لیگ هم نداشته باشد در چه چارچوبی می گنجد و چگونه توجیح می شود؟

بی توجهی به درخواست بندگان خدا و نگاه مداوم از بالا به پائین، مطمئن روزی به بن بست می خورد و همه آنچه که بافته شده پنبه می شود و از بین می رود و با برگشت همه چیز به نقطه اول، خداوند درس بزرگی به انسان های دانا و آگاه می دهد اینکه در همه حال و در هر پست و مقام و جایگاهی، انسان نباید خود را گم کند و همه چیز را در حال خلاصه ننماید چرا که از قدیم گفته اند:

چوب خدا صدا ندارد

اگه بزنه دوا ندارد