وقتی چشم در چشم تو بدوزند و بگویند که به همه خبرنگاران برای انعکاس حرف‌هایمان پول داده‌ایم باید سکته بزنی و کارت به دوا و دکتر و بیمارستان بکشد. وقتی تو را خطاب بکنند و بگویند که می‌توانیم فردا بر علیه تو هم در فضای مجازی بگوییم، مطلب بزنند، چگونه باید نفس بکشی و برای خواندن مطالب و خبر‌های کانال‌ها و نشریات وقت صرف بکنی. این بلایی که به آرامی رؤیاهای خبرنویسی، تعهد، خدمت، دفاع از حق مردم و پایبندی به حق الناس را به سراب تبدیل می‌کند چگونه در جامعه ما رواج یافته است؟ آیا تقصیر همه حرکت‌های سخیف...