جامعه در دست عاشقان پست و مقام گرفتار شده‌است. خیلی سؤال‌برانگیز است که استاندار در جلسه ستاد‌ی‌های دکتر پزشکیان به گدایان پست و رزومه به دستان سرگردان بین اردبیل و تهران اشاره کرده و می‌گوید: اگر احیاناً فردی به مدیریت مجموعه‌ای بدون هماهنگی با استان حکمی بگیرد چندان کاری در استان از پیش نخواهد برد! شنیدن چنین خبرهایی از زبان بالاترین مقام اجرایی استان این سؤال را در ذهن ایجاد می‌کند که در این پست‌ها چه راز و رمزی است که عده‌ای حاضرند ده‌ها خفت را به جان بخرند ولی عنوان مدیریت به‌دست آورند! باید بر شدت بالای احساس مسئولیت...

پول‌دارها به کباب و بی‌پول‌ها به بوی کباب عادت کرده‌اند. تورم و بالا رفتن قیمت‌ها برای اقشار آسیب‌پذیر به یک عادت تبدیل شده‌است. هم چنان‌که شکست‌های متوالی نمایندگان فوتبال استان در رقابت‌های منطقه‌ای و لیگ سه و دو یک امر طبیعی تلقی می‌شود. اگر روزی روزگاری تیمی بتواند از این استان در یک دوره از مسابقه، مقتدرانه پیش برود و در صدر جدول قرار بگیرد باید معجزه رخ داده باشد. با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین شدنی نیست، آمار دادن و شرایط را مطلوب و بی‌نقص ترسیم کردن برای ورزش و فوتبال نمی‌تواند چاره ساز شود. اگر به آمار و...

بدبخت‌تر و بیچاره‌تر از فوتبال اردبیل در هیچ نقطه‌ای از کشور نمی‌توان پیدا کرد. در مجموعه‌ای که یکدلی حاکم نباشد و فاصله عمیق بین مدیریت و زیرمجموعه وجود داشته باشد چالش‌ها، سو تفاهم‌ها و اختلافات جزئی و کلی همیشه در آن به چشم خواهد خورد. فوتبال ما نیز چنین است. بررسی ساختار مدیریتی آن نشان می‌دهد که عوامل تصمیم گیرنده آن در یک نفر خلاصه شده و عوامل اجرایی‌اش نیز تعداد محدودی را شامل می‌شود. برای‌اینکه کمبودهای این‌چنینی زیاد چهره خود را نشان ندهد هر ازگاهی مسئولان برای سرگرم کردن جامعه فوتبال وعده‌های دهان پرکن می‌دهند، وعده هایی که در...

شجاع السلطنة پسر فتحعلی‌شاه حاکم کرمان بود. اسم کوچکش حسن‌علی میرزا بود. او در کرمان تجربه کرده  و متوجه شده بود که ترکه‌های نازک انار می‌تواند کار سیخ کباب را بکند و کباب بر سیخی که چوبش انار باشد خوش‌مزه‌تر هم می‌شود به‌همین خاطر پخت کباب با چوب انار را باب کرد که در کرمان به “کباب حسنی” معروف شد. حاکم وقتی میل کباب داشت به نوکرها می‌گفت طوری سیخ را بگردانید که نه سیخ بسوزد نه کباب. و حالا در فوتبال اردبیل اعلام رأی در مورد برخی از رقابت‌های نیمه‌تمام و اعتراض‌ها را پشت گوش می‌اندازند تا رقابت‌های مقدماتی...

چرا برخی‌ها جنبه پذیرش باخت را ندارند؟ رقابت ورزشی همواره آبستن حوادث است. هر کسی که بتواند از موقعیت‌های به‌دست‌آمده بیشترین بهره را ببرد و برای حاشیه و حاشیه‌سازها اجازه خودنمایی ندهد درصد موفقیت‌اش حتماً بالا خواهد بود. جام حذفی فوتبال ایران به ایستگاه آخرش رسید ولی بازیکنان و هواداران استقلال دست‌بردار نیستند. می‌خواهند به‌همه بقبولانند که آن‌ها بهترین بودند ولی دست‌های پشت پرده و اراده‌هایی ازما بهتر، قهرمانی را از آن‌ها گرفته است. من در این فکرم که چه کسانی در مواقع به ثمر رسیدن گل‌های پرسپولیس بازیکنان استقلال را از حرکت انداخته‌اند و به آن‌ها اجازه عکس‌العمل نداده‌اند؟...

حذف استقلال از رقابت‌های آسیایی، چرا باید اتفاق بیفتد و میلیون‌ها هوادار این تیم را در آغاز سال جدید میهمانی غم و اندوه نماید؟ این چه مدیریتی است که آقایان دارند و چرا باید آن‌هایی که توان و عرضه حل یک مورد از مشکلات باشگاه را ندارند سال‌ها بر صندلی مدیریت تکیه زده و تا می‌توانند کری بخوانند و بر حساسیت‌های کاذب و الکی بیفزایند و در حاشیه به خواسته‌های خود برسند؟ چه کسی باید یقه حضراتی که استقلال را به این روز انداخته‌اند، بگیرد و به‌خاطر کاری که کرده‌اند و آبرویی که برده‌اند پای میز محاکمه بکشاند؟ حساب و...