ورزش باید مروج انسانیت باشد

ورزش وسیله ای برای رسیدن به اهداف متعالی است. این روزها برخی ها ورزش را پلی برای رسیدن به اهداف مالی و دنیوی و منصبی قرار می دهند. در حالی که شعار ورزشی بودن را سر داده و به جز خود کسان دیگری را نمی توانند در این عرصه قبول بکنند ورزش را وسیله ای برای معامله به حساب می آورند و بزرگ ترین و فراموش نشدنی ترین خیانت ها را در حق آن روا می دارند. ورزشی که فرصت طلبان بی خبر از خدا از آن دم می زنند آن ورزشی نیست که باید مردان آزاده و قهرمان به دنبالش باشند.

وقتی خود را پیرو و مرید علی (ع) می دانیم باید در اعمال و رفتار خود نیز از او پیروی بکنیم. ورزشی که به هر دلیل و بهانه و مصلحتی به دنبال رشد و ارتقای انسانیت و ترویج و تبلیغ ارزش های خداپسندانه انسانی نباشد نمی تواند دردی از دردهای جامعه را درمان نماید.

ورزشی که به حاکمیت عدالت و زدودن فقر و فساد و تبعیض در حد خود و جای خود نیاندیشد و در این راه تلاش  نکند و به خاطر تصاحب یک میز و پست، زیر پای همه ارزش ها و باورها بزند و به خاطر چهار روز بیشتر ماندن در پشت میز ریاست و از دست ندادن مدیریت با هر کس و ناکس کنار بیاید و بر خلاف حرف ها و ژست ها و شعارها و ظاهر سازی ها عمل کند ،به هیچ وجه پسندیده جامعه ای که خود را مرید بزرگ مردانی چون علی بن مرتضی(ع) و حسین بن علی(ع) می داند، نیست.

این روز ها چه بساطی که برای به دست آوردن مقام های ورزشی پهن نشده است. در سطح کلان در انتخابات فدراسیون ها چه مسایلی که پیش نمی آید و چه رایزنی هایی که انجام نمی شود و چه حق هایی که ناجوانمردانه زیر پا گذاشته نمی شود و در استان ما نیز برای قرار گرفتن در راس یک هیاتی که به ظاهر جز زحمت و رنج و مسئولیت بی مواجب چیز دیگری نمی تواند باشد چه سناریو ها که نوشته نشده و چه نقش هایی که بازی نمی شوند.

وقتی تاریخ برگزاری مجمعی به حقیقت نزدیک می شود برنامه های مختلفی را تدارک می بینند، جلسات شبانه و محفلی، تشکیل اتاق های فکر، هر روز به رنگی درآمدن ، تلاش برای راضی نگاه داشتن همه و در نهایت زیر پا گذاشتن اصول اخلاقی و انسانیت از جمله اعمالی است که در شرایط یاد شده در ابعاد مختلف به چشم می خورد.

متاسفانه این کارها و این قبیل رفتارهای چندش آور عملی می شود تا آقایان بتوانند ردای خدمت بی منت را بر تن بکنند و در چارچوب قوانین و مقررات عمل نمایند و عدالت را سرلوحه برنامه های خود قرار بدهند.

و در نهایت باید گفت ورزشی در نظام اسلامی ما می تواند مقبول و مورد حمایت همه قرار بگیرد که اشاعه دهنده فرهنگ و تربیت کننده انسان باشد، و نه این که به اسم خدمت و به دست آوردن مقام و نشستن در پشت میز ریاست فرهنگ زرسالاری، براخلاقی، هرهری مسلکی و دروغگویی و چند چهره بودن و … را رواج بدهد.