حاشیه هایی از دیدار دو تیم شهرداری اردبیل و اسپیدار تهران

پیروزی دو بر یک بر اسپیدار تهران ،شهرداری اردبیل را به روزهای آینده امیدوار کرد.
در یک هوای خوب زمستانی و در یکی از روزهای نادری که ورزشگاه علی دایی شاهد وزش باد نبود، در دیداری پرحاشیه و پرتنش، بازیکنان کم توقع و با غیرت و متعصب شهرداری کاری کردند کارستان و با غلبه بر اسپیدار تهران راه غلبه بر کامیاران در هفته آینده را هموار نمودند.
نیمه اول این دیدار یک بر یک به پایان رسید. در نیمه دوم علی رغم خستگی که در چهره یاران هر دو تیم به وضوح قابل مشاهده بود بازیکنان شهرداری فرصت های خوبی بر روی دروازه تیم تهرانی ابجاد کردند که یکی از آن ها حاصل کار گروهی دیدنی و هوش و ذکاوت مهدی واثق ،دید مناسب و از خودگذشتگی سیامک نعمتی و هوشیاری و موقعیت شناسی مصطفی نوبخت بود به گل پیروزی تبدیل شد تا در ورزشگاه ۲۰ هزارنفری نزدیک به ۱۰۰ تماشاگر حاضر را خوشحال نماید.
هر چند تیم شهرداری از برخی از مسائل حاشیه ای و نبود امکانات و پول کافی برای رفع نیازهای ضروری رنج می برد ولی امید می رود دور برگشت  برای این تیم با موفقیت همراه باشد و تیم بتواند به عنوان اول گروه با شایستگی به دسته دوم صعود بکند.
هر چند که این روزها مسئولین و کسانی که قدرت و توان کمک به تیم را دارند،برای تیم تره خرد نمی کنند و به قولی سر نخواستن اش دعوا است ولی می توان امیدوار شد که اگر تیم به وضع موجود ادامه بدهد و مسافر دسته دوم شناخته شود حضور برخی ها در اطراف تیم حتمی و صد در صد خواهد بود.
همچنان بر این اعتقاد داریم که بازیکنان و کادر فنی تیم،عشق و تعصب به فوتبال اردبیل را در عمل معنی کرده اند و ادامه دادن این راه مطمئن نام این بازیکنان را در تاریخ فوتبال اردبیل در ردیف بازیکنانی موثر و فراموش نشدنی به ثبت می رساند.
جای خالی بهنام دولت
نبود بهنام دولت در کنار تیم کاملا به چشم می خورد . کار هدایت تیم از روی سکو بر عهده اصغر فرخی بود . غفور نژاد ابراهیمی نیز بازی را به طور ایستاده از کنار نیمکت تماشا کرد و در مواقعی که احساس نیاز می نمود به اصغر فرخی مشورت می داد. این که نژاد ابراهیمی در روی نیمکت ننشسته بود تنها به دلیل عدم صدور کارت بوده است. در بازی هایی که تیم میزبان است به دلیل برخورداری از نعمات میزبانی امکان رفتارهای این چنینی فراهم می شود ولی در بازی های خارج از خانه کار به این سادگی و آسانی نمی تواند باشد.
در حسرت روزهای خوش شهرداری
امسال برای اولین بارتوفیق تماشای بازی شهرداری در ورزشگاه نصیبم شد.دل آدم می گیرد و غم و غصه سراپای وجودش را فرا می گیرد. تیمی که می توانست در وسط هفته بیش از ۱۲هزار تماشاگر را به ورزشگاه بکشاند امروز به حال و روزی افتاده است که باید دل خودش را به کم تر از ۱۰۰ تماشاگر خوش بکند.
خدا از آن هایی که زمینه های بی توجهی به تیم شهرداری و بالاتر از همه زمینه محرومیت شهرداری اردبیل از تیم داری را فراهم کردند،نگذرد.
تماشاگران
برخورداری از تماشاگران خونگرم و با معرفت از قدیم الایام یکی از ویژگی های فوتبال اردبیل به شمار می رود. متاسفانه در این دیدار تعداد اندک تماشاگران نتوانستند حق مطلب را ادا کرده و به وظیفه خود عمل نمایند.
رفتارهایی که مشاهده شد و حرف هایی که در مقاطعی از بازی به گوش رسید زیبنده تماشاگران اردبیل نمی تواند باشد. بازی برد و باخت را در دل خود دارد . با هیاهو و یا ایجاد حاشیه نمی توان به هدف اصلی مورد نطر در فوتبال و ورزش دست یافت.
افراد اضافی در پیست
افراد اضافی در نیمه اول در پیست جولان می دادند. آن هایی که به تازگی در فوتبال چهره شده اند حتی تا پیست کنار میدان اجازه حضور پیدا می کنند. مسئولیت آن ها در فوتبال چه می باشد مشخص نیست.
در آغاز نیمه دوم نماینده فدراسیون نسبت به اعمال قانون اقدام کرد و برای خروج افراد اضافی از محوطه اصرار کرد که این امر خود وقفه ای چند دقیقه ای در شروع نیمه دوم را موجب شد.

متاسفانه هر چه بازی به پایان نزدیک می شد حضور دوباره آقایان کلید خورد و با نواخته شدن سوت پایان مسابقه و اعتراض های مکرر و نسنجیده و دور از شاُن ورزشکاری همراهان اسپیدار به داور برخی از آقایان به دخالت های بی مورد و خارج از حد و وظیفه، حاشیه هایی را ایجاد کردند که درگیری عیسی شهبازی دروازه بان اردبیلی اسپیدار با یکی از آقایان از آن جمله بود .
رنگ رخسار خبر می دهد از سر ضمیر
با نواخته شدن سوت پایان نیمه اول،تیم ها ترجیح دادند در میدان و در کنار نیمکت ذخیره ها استراحت کنند. پیام این حرکت جز نامساعد بودن وضعیت رختکن ها چیز دیگری نمی تواند باشد.
متاسفانه در مورد ورزشگاه علی دائی در طی سال های اخیر ان قدر کم لطفی صورت گرفته است که ذکر آن ها مثنوی هفتاد من کاغذ خواهد شد.
سرمایه ای که در حال از بین رفتن است به طور کامل تکمیل نشده به یک بازسازی اساسی نیاز دارد. آیا با این بی توجهی ها گریه به حال سرمایه ای که به مرور و بدون بهره برداری کامل از بین رفته است ،روا نیست؟ چرا باید در هوای سرد، تیم ها ماندن در فضای باز ورزشگاه را به رفتن به رختکن ترجبح بدهند؟
خط کشی میدان فوتبال هم که نیاز به تعریف ندارد. در نقاطی از زمین، خط کشی نمی تواند قابل تشخیص باشد.
وضعیت تیر دروازه ها و نیاز آن ها به رنگ آمیری کاملا مشخص است. این مسائل اصول اولیه برای برگزاری یک مسابقه ایده آل و جلب رضایت میهمانان می باشد. راستی رنگ آمیزی تیرهای دروازه ورزشگاه علی دائی چقدر هزینه و چقدر وقت می تواند نیاز داشته باشد؟
معادله چند مجهولی مالکیت تیم
مالک تیم شهرداری کیست؟هیات فوتبال و یا شهرداری و شورا و یا…. ؟
روشن شدن این مساله می تواند در انسجام و ایجاد وحدت رویه در امور جاری تیم بسیار موثر می باشد. خلاصه در اطراف تیم تا بخواهی آثاری از مالکیت های مختلف می توان مشاهده کرد . حالا هر کی و یا کسانی که ادعای مالکیت بر تبم را دارند شایسته خواهد بود که در آستانه بازی های مهم و سرنوشت ساز، نیم نگاهی از محبت و عنایت به بازیکنان تیم نیز داشته باشند.