بی‌توجهی به قهرمانان و افتخارآفرینان آزاردهنده است

انتشار مصاحبه‌ای از نوجوان طلایی پرتاب چکش آسیا مبنی‌ بر بی‌توجهی به این قهرمان، نظر همه علاقه‌مندان به ورزش را جلب کرده‌است.

مهدی هفت‌چشمه نوجوان هفده‌ساله‌ای که ۲ طلای پیاپی از رقابت‌های پرتاب چکش دوومیدانی قهرمانی نوجوانان آسیا را به گردن آویخته است از عدم حمایت کافی گله کرده و تأمین همه هزینه‌های تمرین آماده‌سازی توسط پدرش را مورد تأکید قرار داده است.

بارها گفته‌شده است که در ورزش کشور ما در اکثر مواقع شعارها و حرف‌ها با عمل مطابقت ندارند. درحالی‌که همه مسئولین و دست‌اندرکاران ورزش از لزوم توجه به پایه و ورزش‌های مادر حرف می‌زنند در عمل نوجوان افتخارآفرینی از بی‌توجهی‌ها ناله سر می‌دهد و از مشکلات تأمین هزینه‌ها سخن می‌گوید.

اگر علاقه‌مند به توسعه ورزش و کسب عناوین افتخار آمیز از میادین رقابت‌های مهم هستیم چاره‌ای جز حمایت همه‌جانبه از رده‌های سنی پایه و اهمیت دادن به نوجوانان و جوانان نداشته و نداریم.

نگاهی به کارنامه ورزش کشورهایی که در رقابت‌های مهمی چون المپیک، همیشه برای گفتن حرف داشته‌اند نشان می‌دهد که آن‌ها به‌خوبی بر روی نوجوانان و جوانان سرمایه‌گذاری می‌کنند و توجه به رشته‌های پایه چون ژیمناستیک شنا و دوومیدانی را در اولویت قرار می‌دهند ولی متأسفانه در کشور ما، قهرمانی که رده سنی نوجوانان دو سال متوالی در آسیا مدال طلا کسب کرده‌است حمایت نمی‌شود و تا جایی مورد بی‌محبتی قرار می‌گیرد که بالاجبار صدای اعتراض‌اش بلند می‌شود تا شاید گوشی برای شنیدن دردها و آلام این قبیل آینده‌سازان ورزش کشور وجود داشته باشد. نوجوانی که با اقتدار پرچم پرافتخار ایران اسلامی را در آسیا به اهتزاز درآورده است چرا دیده نمی‌شود؟ به چه دلیل رسانه‌ها و مسئولین در معرفی این قبیل چهره‌ها اقدام نمی‌کنند؟ چرا ورزش فوتبال زده ما راه گم کرده‌است؟

آیا در فوتبال نیز اگر در رقابت‌های آسیایی نوجوانی گل‌زنی می‌کرد فارغ از هر نتیجه‌ای که به دست می‌آمد آیا با او همچون هفت چشمه برخورد می‌شد؟

تا زمانی‌که ورزش را فقط در فوتبال خلاصه کرده‌ایم و آن را محوری برای سنجش حال خوش و ناخوش ورزش قرار داده‌ایم انتظار تحول و خانه تکانی در دیگر رشته‌های ورزشی بیهوده و عبث می‌باشد.

هزینه‌های آن‌چنانی در فوتبال حساسیتی برنمی‌انگیزد، جریمه‌های میلیاردی در کم‌ترین زمان ممکن تأمین و پرداخت می‌شود و برای بازنده‌هایش پاداش‌های میلیونی در نظر گرفته می‌شود ولی در رشته‌هایی چون دوومیدانی، قهرمان آسیایی‌اش مجبور با مشکلات و ندارایی‌ها بسازد ومسئولی از بین این‌همه مسئول پر ادعا به فکرش نباشد.

به‌هرحال داستان قهرمانانی چون هفت چشمه که سازندگان آینده ورزش این کشور هستند داستانی تلخ و دردناک است. آیا برای این قبیل موارد به علتی جز ضعف مدیریت در ورزش به چیز دیگری می‌توان فکر کرد؟ تا زمانی‌که کانون توجه ورزش و مسئولان، فوتبال باشد انتظار اجرای عدالت و حمایت کافی از قهرمانان و افتخارآفرینان دیگر رشته‌ها بیهوده خواهد بود.