فضول باشی و آمارهای فوتبالی

فضول باشی این روزها کمتر آفتابی می شود. این بار که دیدم خیلی وزن کم کرده بود. گفت که پیاده روی می کند تا در زمره ورزشکاران درآید. تا جائی که هر روز به جای 10 دقیقه 100 دقیقه راه می رود شاید که نامش در گوشه ای از کتاب ورزشکاران اردبیل به ثبت برسد.
مورد خطاب فضول باشی قرار گرفتم که پرسید: راستی داستان آمار های فوتبال استان چیست؟ یک روز 50 هزار نفر و روزی دیگر 5000 نفر؟
گفتم: تو هم حوصله داری . وقتی آمارسازی در جامعه ما رواج دارد و باارزش و پر رونق است چرا ورزش و فوتبال ما از آن بی بهره بماند؟
فضول باشی گفت: من به 5000 نفری که در مصاحبه دوم رئیس هیأت فوتبال استان با خبرگزاری فارس آمده است نیز با شک و تردید نگاه می کنم. برای این ادعا هم دلیل دارم. اگر فحشم ندهند و اراده ای برای پذیرش واقعیت ها وجود داشته باشد باید بگویم که بر اساس آمار دریافتی، از اول سال تاکنون تعداد بیمه شدگان فوتبال و فوتسال استان6380 نفر است، از این تعداد هم 180 بیمه شده به بانوان فوتبالیست و فوتسالیست مربوط می شود.
با یک حساب سرانگشتی تعداد 6200 نفر سهم فوتبال و فوتسال برادران است. اگر گفته رئیس هیأت فوتبال استان مبنی بر فعالیت 5000 نفر در مدارس فوتبال استان را بپذیریم برای دیگر مقاطع سنی 1200 نفر می رسد . اگر شما می توانید این آمار را بپذیرید من هم با جان و دل قبول بکنم.
سری تکان دادم و گفتم تو چرا جوش می آوری؟ کسی که باید چگونگی این آمار را بپرسد و دلایل عدم همخوانی آن با وافعیت های موجود را مورد سؤال قرار بدهد چشم می بندد و حرفی نمی زند و اشاره ای نمی کند حال تو در این وسط چه کاره ای؟ حتما مسئولین ما به این قبیل آمارها عادت کرده و آن را مباح می دانند. ربطی به من و تو ندارد که چه بلائی بر سر آمار فوتبال و فوتسال ما آمده است. مسلما اگر نعداد منسوبین به تیم های فوتبال و فوتسال استان را به همراه افرادی که برای تفریح و ترس از بیماری و چاقی به فوتسال تفریحی روی می آورند را جمع بکنیم رقم قابل توجهی را از 6380 نفر تحت پوشش به خود اختصاص می دهد و بنابر این با این فرض برای مدارس فوتبال استان رقم ناچیزی نصیب می شود . حال چه اصراری وجود دارد در استانی که فوتبالش زمین گیر شده است بخواهیم استقبال از مدارس را بزرگ و غیر واقعی جلوه بدهیم و این سؤالی است که باید سازندگان و ابداع کنندگان آمار به آن جواب بدهند.
فضول باشی بلند شد و بدون خداحافظی و در حالی که آهی کشیده و دست هایش را محکم به هم می زند از ما دور می شود