نگرش سطحی آفتی برای ورزش

یکی از بزرگترین و قابل توجه ترین مشکلات ورزش ما این است که متأسفانه ورزش را هنوز هم که هنوز است جدی نگرفته ایم. ریشه بسیاری از نابسامانی ها، ناهماهنگی ها، عدم موفقیت ها و به طور کلی دردها و آلامی که ورزش با آن دست به گریبان است چیزی جز جدی گرفته نشدن آن نبوده و نیست.
اگر ورزش جدی گرفته می شد فضا برای عناصر ناکارآمد و نا اهلان و چسبیده ها در آن فراهم نمی شد. نگاه اصولی به ورزش ما را از نگرش سطحی به آن و دل بستن بهظاهر امور و فراموش کردن باطن و محتوی آن منع می کرد.. دل خوش کردن به برخی از آثار ظاهری و صوری آن، غفلت کامل از متن و ریشه قضایا، ورزش را به وضعیتی دچار می کند که سال هاست با آن دست به گریبان هستیم.
متوسل شدن به ظاهر امور و مانور دادن در اطراف آن در سال های اخیر به بزرگترین آفت ورزش تبدیل شده است. دل خوش کردن به برخی از نتایج اتفاقی و نبود برنامه و نپرداختن دقیق به متن، آسیب های غیر قابل جبران بر ورزش ما وارد کرده است و چون دل به ظاهر بسته و فعالیت ها و کارهایمان صوری و ادایی و سطحی بوده در این عرصه کاری از پیش نبرده و خواسته و ناخواسته معامله هایی با ورزش انجام داده ایم که نتایجش به مرور چهره خود را نشان داده و خواهد داد.
بر این ادعا که در کشور و استان ما ورزش جدی گرفته نشده می توان مثال ها و نمونه های متعددی را ذکر کرد. کافی است که در سطح منطقه به فوتبال و چگونگی برخورد با آن و مقایسه ادعاها با عملکردها و واقعیت های موجود نگاه کوتاهی بشود و بدون تعصب حقایق بازبینی گردد.
مسئولین فوتبال ما وقتی می خواهند از عملکردشان دفاع نمایند و با استفاده از لغات و کلمات افکار عمومی را به سوی خود جلب نموده و چهره ای به یادماندنی از خود ترسیم کنند ظواهر امر را دستاویز قرار می دهند و به عنوان مثال ادعا می کنند که باشگاه های استان را به سوی استاندارد سازی سوق داده اند و آن را افتخاری بزرگ قلمداد می نمایند.
اینگونه حرف زدن بدون تردید ناشی از جدی نگرفتن ورزش است. وقتی تیمداری با باشگاهداری در یک سطح قرار می گیرد جز وضعیت موجود انتظار دیگری نباید داشت. زمانی که راه و رسم باشگاهداری که خود داستان و حدیث دیگری دارد همسطح با تیمداری در نظر گرفته می شود در پی خود می تواند مسائل دیگری را به دنبال داشته باشد. شیرین نشدن کام مردم از فوتبال و عدم کسب نتایج مطلوب و ناکامی در رقابت های مختلف از نتایج اولیه جدی نگرفتن ورزش و دل بستن به ظواهر می تواند باشد.
ریشه سطحی نگری و روزمرگی تا در ورزش و فوتبال ما خشکانده نشود انتظار موفقیت و حرکت در جاده پیشرفت و تعالی سرابی بیش نمی تواند باشد. تا زمانی که تعصبات فامیلی و قومی و قبیله ای جای خود را به نگرش اصولی و علمی ندهد و ریشه عملکردها و موفقیت ها و ناکامی ها به طور علمی و همه جانبه بررسی نشود وضعیت ورزش و فوتبال ما بهتر از آنچه که هست نخواهد شد. اگر از تجربیات دیگران استفاده نکنیم و حاصل زحمات دیگران را فراموش نماییم و بر طبل خودمحوری و یک دندگی بکوبیم نمی توانیم در مسیری منطقی و علمی و روبه جلو حرکت نماییم.
و در نهایت اگر ما ورزش را در حد خودش جدی نگیریم و آن را از چنگ نااهلان و چسبیده ها و ره گم کرده ها و مقام پرستان و بادمجان دور بشقاب ها نجات نداده و در مسیر اصلی اش قرار ندهیم نباید به آینده ای روشن و سرشار از موفقیت فکر بکنیم.