انصراف عمران کارآ، مرثیه ای برای فوتبال اردبیل

تا دیروز فریاد ها از نبود حامی مالی برای فوتبال بلند بود و هر جا فرصتی به دست می آمد و ناکامی گریبان این ورزش پرطرفدار را می گرفت همه کاسه کوزه ها، تقصیرها، شکست ها، کوتاهی ها و ضعف ها را به نبود اسپانسر ربط داده و با این ترفند به نوعی خود را از تیررس انتقادات نجات داده و دیگران را دشمن فوتبال ، مغرض و غیرفنی خطاب می کردیم.
حامی مالی که با امیدواری بیشتر قدم پیش گذاشت و برای سرمایه گذاری و تحت پوشش قرار دادن یک تیم فوتبالی آستین همت بالا زد و برنامه های خود را با تست گیری و معرفی کادر فنی آغاز نمود چه کردیم که شروع نکرده قید سرمایه گذاری در فوتبال را زد؟ چگونه به خود اجازه دادیم در روزگاری که با میکروسکوپ الکترونیکی به دنبال حامی مالی باید گشت به راحتی یک لیوان آب خوردن زمینه های دلسردی، ناراحتی و پشیمانی یک اسپانسر را فراهم کردیم.
چه شد قول هایی که تاج در اردبیل داد و به کجا رسید وعده هایی که رئیس هیأت فوتبال استان در مورد احتمال حضور دو تیم از استان در مرحله نهایی لیگ سه را داد؟ چرا باید عملی که امکان تحقق آن وجود ندارد تبلیغ شده و با توسل به آنها کارناوال تبلیغاتی به راه انداخته شود؟
تاج در اردبیل در هر محفلی که حاضر شد وعده داد و حتی برای شیره مالیدن بر سر دوستداران فوتبال سرپوشیده حرف زد و توقع ایجاد کرد و رفت و مسلما تا سه سال آینده اگر در فدراسیون بماند و به طریقی برای قانون منع به کار گیری بازنشستگان جا خالی بدهد دیگر گذرش به اردبیل نمی افتد .
چه بر سر فوتبال اردبیل آمده است که در آن فقط حرف زدن، وعده دادن و به دیگران اتهام زدن در صف مقدم قرار گرفته است؟ عزیززاده ها چرا نیامده میدان را ترک می کنند؟
در شرایط فعلی بر دست کسانی که در راه ورزش و شور و نشاط اجتماعی برای هزینه کردن اعلام آمادگی می کنند باید بوسه زد و حرمت آنها را نگاه داشت. در ورزش و فوتبال ما چه افکاری حاکم است که به آسانی سرمایه گذار به آنچه آغاز کرده پشت می کند و متأسفانه آب هم از آب تکان نمی خورد!!!!!