ترکش کشمکش های سیاسی و تیم شهرداری

تساوی پرگل در آستارا و در مقابل صدرنشین جدول و تیم بدون شکست کار بزرگی است که مردان با غیرت تیم شهرداری اردبیل روز گذشته به آن دست یافتند.
فوتبالی ها و کسانی که بوئی از ورزش برده اند می توانند به عظمت کاری که جوانان بی ادعای اردبیل موفق به انجام شده اند پی ببرند. مشکل ما این است بیشتر کسانی که باید در قبال ورزش و فوتبال شهر ما تصمیم بگیرند اهل این کار نیستند . ممکن است خبر تساوی اردبیل در آستارا را بشنوند و شاکی هم بشوند که چرا پیروز نشده اند.
یک فوتبالی و کسی که کاملا از روند امور این رشته آگاه است وقتی می شنود که شهرداری اردبیل در مقابل شهرداری آستارا و در ورزشگاه رقیب 3بر3 مساوی شده است به شرف و غیرت بازیکنان درود می فرستد چرا که می داند تیم شهرداری آستارا از شش ماه قبل خوب بسته شده و به نحو مقتضی مورد حمایت قرار گرفته و دغدغه ای برای تهیه حداقل ها برای حضور در یک مسابقه را ندارد ولی نماینده فوتبال اردبیل در دو روز مانده به آغاز رقابت ها تکلیفش مشخص گردیده و برای عزیمت به آستارا و اقامت یک روزه در آن شهر برای تأمین سه میلیون تومان باید کاسه گدایی پیش این و آن بگیرد و با سیلی صورت خود را سرخ نگه دارد.
وقتی ارزشی قائل نیستند و زمانی که برای جوانان و فوتبالی های این دیار حقی در نظر نمی گیرند چه اصراری برای بودن و ادامه دادن است. همین بهتر که این تیم نیز نباشد تا خیال خیلی ها راحت بشود و به قول دکتر پورپناهی در این تیم را نیز گل بگیرند تا حرف و حدیثی باقی نماند.
حیف است که این تیم و این جوانان قربانی لشگر کشی های انتخاباتی بشوند. ظلم است که اختلافات بین مسئولین بر سر حیات و ادامه زندگی تیمی که عشق صدها علاقه مند به فوتبال است تأثیر منفی بگذارد و خجالت آور است که تیمی با قدمت 50 ساله را در کشمکش های سیاسی و قدرت طلبانه فدا نمائیم و هر روز به روش و طریقی دست اندرکاران آن را تا پای مرگ بکشانیم و رهایشان بکنیم.
برای بازیکنی که جانش را در کف دست خود می گذارد و نود دقیقه در هر بازی عرق می ریزد و تا می تواند می دود و در اختیار تیم قرار می گیرد فرقی ندارد که چه کسی می خواهد سال دیگر در این شهر کاندیدای مجلس بشود ، اهمیتی ندارد که آب فلان مسئول با بهمان مسئول در یک جوی نمی رود، معنی ندارد که کس یا کسانی می خواهند از کمک به تیم سوء استفاده نمایند ، او به فوتبال و به آینده این رشته در منطقه فکر می کند . او اهل سیاست نیست که از این معادلات سر در آورد . او عشقش فوتبال است و صفا کردن در مستطیل سبز را بر همه زیبایی ها ترجیح می دهد .تلاش حداکثری برای پیروزی در میدان را وظیفه خود قلمداد می کند و خود را به هیچ حزب و باند و گروهی و جناحی وابسته نمی داند. پس اجازه دهید آنها با صداقت و یک رنگی که از ورزش آموخته اند به خدمتشان نسبت به فوتبال ادامه بدهند.
به غیرت و همت و عزت و تعصب یاران تیم شهرداری باید درود فرستاد . دیروز در برابر حریف نشان دادند که با دست هایی خالی و با مدد گرفتن از روحیه ای بالا می توان در برابر حریف تا دندان مسلح ایستاد و موفق عمل کرد و با امتیاز زمین رقیب را ترک کرد. دیروز بازیکنان تیم اردبیل نه تنها با بازیکنان حاضر در میدان بلکه با حاشیه ها نیز جنگیدند ، فحش و ناسزا شنیدند ، با توهین مواجه شدند ولی چون هدفی بالاتر داشتند ایستادگی کردند و مزد مقاومت خود را نیز زمانی که داور سوت پایان بازی را به صدا در آورد گرفتند.
ولی افسوس و هزاران افسوس که این تلاش آنها به جز دوستداران فوتبال اردبیل خریداری ندارد. مصوبه شورا برای حمایت از تیم در دست اندازهای متعددی اسیر شده است. اراده ای برای رفع مشکل نیست و گویا هرکس به ترتیبی از حل نهایی این موضوع شانه خالی می کند.
باور کنیم که انصاف نیست جمعی جوان را با امروز و فردا کردن ها در برزخ نگه داریم . اگر می خواهید که این تیم وجود داشته باشد کمک اش بکنید و اگر چنین هدفی ندارید از همین امروز دربش را گل بگیرید و همه را مرخص نمایید و نام و یاد آن را فقط در تاریخ ثبت بکنید تا آیندگان بدانند که کشمکش های سیاسی و زورآزمایی های میدان سیاست چه بلایی بر سر تیمی با قدمت نزدیک به نیم قرن آورده است. یاحق.