وزیر ورزش و فراموشی وعده افتتاح سالن دوومیدانی در دهه فجر 96

سید امین موسوی//سالن سرپوشیده دوومیدانی اردبیل از آن دسته پروژه هایی است که مدام ضربات وعده های متعدد مبنی بر افتتاح را تحمل کرده و تاکنون به نتیجه ای نرسیده است.
زمانی که صحبت از عملکردها می شود برخی ها چنان سینه چاک می کنند و داد سخن سر می دهند که انگار در شهری زندگی می کنیم که همه امور آن بر وفق مراد است و مشکلی وجود ندارد و منتقدین اش هم آدم های مغرض و بی چشم و رو و دشمن دولت و عوامل آن در منطقه می باشند.
تا بخواهی مشکلی را یادآوری بکنی و از بی توجهی برخی از مسئولین سخن بگویی و یا از وعده های پوچ و بی اساس نمونه هایی را یادآوری بکنی در تیررس حملات متعدد قرار می گیری و شما را به عملکرد دولت های نهم و دهم حواله داده و با این وسیله پوششی کامل و همه جانبه بر ضعف های موجود می کشند و اجازه نفس کشیدن به تو نمی دهند.
سالن سرپوشیده دوومیدانی یکی از موارد کم توجهی مسئولین در سال های اخیر می باشد. از زمان دولت دهم تاکنون چه وعده هایی که برای افتتاح آن داده نشده و چه مانورهایی که بر سر آن پروژه عملیاتی نگردیده است. هر کسی که برای بازدید از آن مجموعه قدم رنجه فرموده فرمایشاتی کرده و تاریخی برای افتتاح اعلام نموده ولی آن چه تاکنون نصیب ورزشکاران و دوندگان اردبیل شده انتظار است و چشم به وعده بزرگان و وعده دهندگان دوختن.
آخرین وعده ای که در ارتباط با این پروژه داده شده مربوط به وزیر دولت تدبیر و امید است. سلطانی فر وزیر ورزش و جوانان در 19 اردیبهشت ماه سال 96 در بازدید از سالن دوومیدانی گفت: “با هماهنگی استاندار محترم و از ردیف بودجه های ملی و استانی تمام اعتبار لازم برای تکمیل این سالن در سال جاری تخصیص خواهد یافت تا انشااله در دهه فجر سال 96 شاهد افتتاح این سالن باشیم”.
دهه فجر سال 97 نیز فرا رسید ولی همچنان از افتتاح این پروژه خبری نشد. استاندار قبلی استان که هنوز هم هوادارانش در اردبیل او را منجی منطقه و مبتکر مگاپروژه ها می دانند چگونه به وعده تأمین اعتبار مورد نیاز آن در سال 96 عمل نکرده است؟
آیا وزیر ورزش و جوانان وعده ای را که از طریق رسانه ها به مردم داده و صراحتا تاریخ بهره برداری از سالن سرپوشیده دوومیدانی را دهه فجر 96 اعلام کرده وعده خود را فراموش نموده و به بحث وفای به عهد توجه نکرده است؟ فعلا در استان، همه بخش ها در ردیف ضرورت توجه برای رسیدن به توسعه قرار دارند جز ورزش و فضاهای ورزشی.
از ورزش قهرمانی و لزوم توجه به آن نباید سخن گفت چرا که به آسانی آب خوردن اتهام منفعت طلبی و بهره مندی از سفره ورزش حرفه ای را خواهند زد. از ورزشگاه علی دائی و وضعیت اسف بار آن نباید سخن بگویی چرا که می تواند گناهی نابخشودنی تلقی گردد. از سالن دوومیدانی و تیر اندازی حرفی به میان نیاوری تا ترور شخصیت نشوی و از مظلومیت و حقانیت تیم فوتبال شهرداری چیزی نگویی چرا که باید از اجیر شده های چماق به دست نان به نرخ روز خور بترسی.
به هر حال در نزد برخی ها که خود را روزی از این جناح و روز دیگر در اردوی گروه دیگر می بینند وعده های عملی نشده را مشکلی نیست . چرا که معتقدند کار زیاد است و طاقت فرسا و باید صبر شود و تحمل گردد ، هر چه بزرگان بکنند صحیح است و جای اعتراضی نیست و ما هم با آن ها هم عقیده می شویم و می گوئیم عجله ای نیست دهه فجر 96 و 97 نشد انشااله دهه فجر 2000 و اصلا هر موقع که آقایان اراده کردند و عوامل اجازه دادند توجهی هم به پروژه های ورزشی استان و تکمیل آن ها بشود. ملالی نیست یا حق.