رسانه های ورزشی یار یا بار؟همیشه پای سه نفر در میان است!!
- شناسه خبر: 8175
- تاریخ و زمان ارسال: ۳ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۱۵:۳۴
- بازدید : 90 views

بهمن اسدی// ورزش ایران اگر چه به شکل صنعتی و مدرن تاریخچه ای ضعیف و محدود دارد اما به شکل سنتی ریشه ای عمیق دوانده است.
یکی از ابزارهای ورود به ورزش مدرن بخش رسانه است. رسانه ای که نه در گذشته بلکه امروز هم به امان خدا رها شده تا هر کس هر سازی دوست داشت را بنوازد!
سوگمندانه باید گفت ما امروز نه تنها رسانه استاندارد نداریم، بلکه این ابزار پیشرفت به جای آن که یار باشد در اغلب اوقات بار ورزش ما شده است!
اگر چه پیش از انقلاب چند چهره توانمند در این عرصه خدماتی را ارایه دادند اما با کمال تأسف اغلب آنها با روش پادگانی و انحصاری جلوی رشد جوان تر ها را گرفتند و یادگاری از خود به عنوان شاگرد باقی نگذاشتند تا ما به شدت خلا آن را حس کنیم.
در فصل تازه ورزشی نویسی و پس از انقلاب اما دو جریان با هم در تضاد کامل بودند.
گروهی( اندک) به سلامت کار و حرفه ای بودن اصرار کردند تا به رسالت واقعی بپردازند که اغلب به چشم هم نیامدند و اما گروهی که این رویه را بی معنی دانستند و خود را شایسته و محق برای ورود به چرخه بده و بستان و کسب منافع شخصی از پول بی کمال در ورزش دانستند.
در دهه های اخیر اما پای باندهای سه نفره حاکم بر رسانه ورزش سخت به چشم آمد.
روزگاری در سه نشریه پر تیراژ بساط بزم های شبانه و تقسیم غنایم ورزشی بر پا شد. اندکی بعد سه خبرگزاری رسمی و دولتی شاهد این باند سه نفره( و چند عضو نیم بند حتی از بدنه خود ورزش) بود.
امروز اما خبر می رسد که متولیان سه خبرگزاری خاص با جلسات خاص منافع موجود در رشته ها را چون گوسفند قربانی بین خود تقسیم می کنند.
اگر در گذشته این باندهای سه نفره در ورزش جایگاهی داشتند باندهای سه نفره امروزی که قبح کار را هم شکسته اند و به هر سو سرک می کشند اساسا چهره ای غریبه در ورزش هستند و مشخص نیست چگونه وارد این حیطه شده و از سوی چه کسانی حمایت می شوند.
صد البته که ما بخش دیگری به عنوان بار ورزش هم داریم که ریشه در بخش خصوصی دارند. روزنامه، سایت، فضای مجازی و هر ابزاری در اختیارشان هست تا ریشه ورزش را بمکند. ورزشی که اغلب مدیریت های ضعیف و مرعوب حتی برای بیانیه نویسی و امور ساده خود چاره ای جز تسلیم در برابر خواسته های ارائه شده اینان ندارند.
حکایت ورزش در صدا و سیما و خیل کسانی که از راه نرسیده در فضای مجازی شلتاق می کنند نوشتاری جداگانه طلب می کند.
باعث تأسف این که نهادی مثل وزارت ارشاد و معاونت رسانه ای آن سالها نه بو دارند و نه خاصیت و نه برنامه ای که در آن بتوان به روزهای آینده امیدوار بود.