در سوگ آرش رستم نمدی

این روزها غلبه بر غم و اندوه ناشی از مرگ عزیزان کار آسانی نیست. در روزهای کرونایی و در ایامی که مرگ بی مهابا با انسان ها روبرو می شود شنیدن خبر درگذشت جوانی توانا، نویسنده ای مبرز و انسانی اخلاق مدار بس دشوار و سنگین است.

وقتی سید امین موسوی در تماس تلفنی از درگذشت آرش رستم نمدی خبر داد برای لحظه ای تمام خاطرات با آن مرحوم از سال 71 در مقابل چشم های من ظاهر شد. قطرات اشک جاری شده دلیلی برای از دست دادن انسانی صادق، صاف، بی ریا و متواضع بود.

آرش را برای اولین بار در سال 71 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل دیده بودم. او در رشته شیمی تحصیل می کرد ولی به دلیل علاقه و تبحر در ورزش، عصای دست تربیت بدنی دانشگاه بود. آرش دایره المعارف ورزش ایران و فوتبال جهان بود.

او در آن سال هایی که در تهران سکونت داشت برای روزنامه های ورزشی چون ایران ورزشی و گل مهره ای تأثیرگذار و نویسنده ای متعهد و آشنا به رموز ورزش و آگاه به اصول روزنامه نگاری بود.

توانایی های مرحوم رستم نمدی در یادداشت نویسی و احاطه اش به مسائل ورزشی و بخصوص فوتبال برای همه کسانی که او را می شناختند مشخص بود.

آن مرحوم در مقطعی در اداره کل ورزش و جوانان و روابط عمومی آن مجموعه منشأ خدمات قابل توجهی بود. او هیچ وقت قلم فروشی نکرد و به اخلاق حرفه ای کاملا پایبند بود.

فقدان این نویسنده و کارشناس ورزش را به جامعه رسانه ای استان و بخصوص ورزشی نویسان منطقه، همکاران سابقش در روابط عمومی اداره کل ورزش و جوانان و خانواده داغدارش تسلیت گفته از درگاه احدیت برای آن مرحوم آمرزش و برای بازماندگان صبر آرزو می نماییم.