مجمع عمومی فدراسیون فوتبال /خوب، بد، زشت

بهمن اسدی//مجمع عمومی فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران به شکل وبینار برگزار شد و در آن اتفاقات خوب، بد و زشت رخ داد.

اتفاق خوب رفتن به سوی انتخابات فدراسیونی مهم است. انتخاباتی که مدت هاست به سبب عدم تصویب اساسنامه از سوی فیفا قادر به انجام آن نبوده ایم.

پس از تغییراتی در اساسنامه، فیفا آن را تایید کرد، هر چند زمزمه هایی مبنی بر مشروط بودن آن به گوش می رسد. در این وبینار البته شاهد شامورتی بازی هم بودیم که در آن به برخی افراد که می خواستند حرف بزنند، نظر و پیشنهاد بدهند فرصت داده نشد و آنها پشت دستگاه فقط حرص خوردند و صدایشان به شهریار هم نرسید چه برسد به دیگران!!!

نکته بد این ماجرا برخی ملاحظات صورت گرفته در راه انتخابات بود. ظاهراً متولیان امر برای عبور از این پیچ دانسته چشم بر برخی واقعیات بستند. تن به برخی نباید ها دادند. ظاهراً صلاح بر این بود که برای گیر ندادن فیفا ما به آنها تن دهیم. صدالبته مقصر این ماجرا عده ای بودند که امروز این تمکین با خواسته بی دلیل فیفا را نوعی فداکاری عنوان می کنند. نه دوستان عزیز خود کرده را تدبیر نیست. اگر تدبیر چاشنی کار اداره فدراسیون بود هرگز در مباحث داخلی اجازه ورود فیفا داده نمی شد، همانگونه که بسیاری از کشورهای دنیا و به ویژه کشورهای حاشیه خلیج فارس همین گونه رفتار می کنند. چشم بر واقعیات نبندیم. ضعف از درون است.

وجه زشت کار را باید آنجایی جستجو کرد که در تعیین اعضای مجمع انتخابات کار به جان من و جان تو و عیب ندارد بگذارید فلانی ناراحت نشه، کشیده شد و کار بازهم با قدرت نمایی برخی ها به پایان رسید.

اضافه شدن برخی تشکل ها به مجمع انتخاباتی هر چند قابل توجیه اما از مسیر نادرست، زشت تر از زشت بود.

چون فلانی قهر کرده و ناراحته اجازه بدهیم فلان تشکل هم در مجمع حاضر شود عین بچه بازی بود و کلیت کار را زیر سوال برد. امروز و در این مطلب موضوع را باز نمی کنیم اما کوتاه سخن این که اعضا و شکل ورود آنها به مجمع یکی از بزرگترین و عجیب ترین اشکالات است که با تعیین رییس باید در اولویت اصلاح باشد.

از شمار پر تعداد و به شدت تاثیرگذار هیات ها گرفته تا همین اعضای جدید. شمار قابل توجهی از تشکل های محق هم هستند که چون آقای فلانی به خاطرشان قیصریه را به آتش نکشید کماکان نظاره گر رای دادن عده ای هستند که طی سالیان اخیر هیچ نقشی در فوتبال ندارند و تنها در زمان مجمع با گرفتن «باج» رای می دهند و می روند.

سخن آخر ما با آقای زرنگ است. همان که با قهر و ناز تشکلی را به مجمع تحمیل کرد. چرا که خودش آنجا برو و بیا دارد. همان که به جای مصلحت فوتبال دنبال آن است که اگر فردا در فدراسیون نبود از طریق این تشکل در مجمع باشد. همان که با داشتن سپر رسانه ای کسی او و خطاهایش را نمی بیند. کسی که پیش از این هم با ترفند های مختلف همه طرف را دارد. شریک دزد است و رفیق قافله. با یک عده ای همفکر و هم پالکی در خفا می نشیند، می دهد و می ستاند و با عده ای دیگر در عیان می نشیند و سرشان را شیره می می نالد و به ریششان می خندد.