شفافیت در ورزش

 

شفافیت یکی از ضروریات مجموعه های دخیل در امر ورزش می باشد. حاکمیت شفافیت در قسمت ها و بخش های مختلف ورزش از تخلفات جلوگیری کرده و فضای آن را عاری از هر گونه شک و شبهه می کند.

مهم ترین دستاورد شفافیت در ورزش اجرای قوانین و مقررات و اطلاع و آگاهی همه شهروندان از روند امور می باشد.

در ورزش هر چقدر میزان شفافیت بیشتر باشد به همان اندازه از میزان فساد و خودمحوری ها، باند بازی ها و رفتارهای یک سویه و جانبدارانه کاسته خواهد شد.

شفافیت بیان یک سری آمار و ارقام، بازی با کلمات، بزرگنمایی ها و منحرف کردن افکار عمومی نیست. سایه شفافیت در ورزش همه دست اندرکاران و مسئولین ورزش را مجبور می کند تا در عملکردها و رفتارها و تصمیمات، خود را در برابر مردم و جامعه ببینند و از پنهان کاری که مقدمه بروز فساد و بی عدالتی است دوری بکنند.

وجود و فعال بودن رسانه های مستقل قدرتمند و مسئولیت شناس می تواند در پرورش شفافیت و استمرار آن در بخش های مختلف ورزش بسیار مؤثر باشد. رسانه ها را می توان یکی از ابزارهای مورد نیاز شفافیت برشمرد.

رسانه ها به عنوان چشمان باز و بینای افکار عمومی با انعکاس جریان های موجود در ورزش و در جریان گذاشتن مردم از روند امور ورزش، می توانند به شفافیت و خدمت رسانی اصولی و به دور از هرگونه حاشیه مؤثر واقع شوند.

مخالفت با رسانه های مستقل و عاشق خدمت بیشتر از طرف کسانی صورت می پذیرد که رابطه مناسب و خوب با شفافیت نمی توانند داشته باشند.

کسانی که اجرای کامل قانون در بخش تحت مدیریتی خود در ورزش را با منافع شخصی و باندی در تضاد می بینند برای ساکت کردن رسانه های مستقل از هر وسیله ممکن استفاده می کنند. از اتهام زنی تا تهدید و تلاش برای تطمیع و خرید قلم گرفته تا بیان اراجیف زیر اسامی جعلی و ساختگی را به کار می گیرند تا بدین وسیله آن ها را از رسیدن به هدف باز دارند.

رسانه های زرد ورزشی نیز بازویی برای مخالفان بحث شفافیت در مجموعه ورزش به شمار می روند. در دولت های مختلف و در زمان مسئولیت وزرا، در ادارات کل و فدراسیون ها همیشه از شفافیت و ضرورت ان سخن ها گفته شده و بحث ها انجام گرفته ولی در عمل خبری از تحقق وعده ها مشاهده نشده است.

مسئولی که با شعار عمل به قانون و حرکت بر مبنای آن وارد عرصه شده و کاری جز زیر پا گذاشتن قانون نداشته است آیا می تواند به عنوان مسئولی متعهد، اعتماد مردم و افکار عمومی را جلب کند؟

صاحب منصبی که با پنهان کاری و عدم بیان واقعیت ها به ادامه مسئولیت و ریاستش فکر می کند هیچ وقت در جهت بالا بردن شاخص سلامت ورزش نمی تواند گام مؤثری بردارد.

هر مدیری که شعار شفافیت و مبارزه با فساد در ورزش را سر بدهد و به آن چه که وعده داده عمل بکند و در مقابل گردنکشان، دروغ پردازان، روباه صفتان و فرصت طلبان ایستادگی نماید و فضا را برای آمارسازان تنگ نماید می تواند اسم خود را در ردیف خدمتگزاران صادق و با دل و جرئت ورزش به ثبت برساند.

مخالفان با حاشیه سازی و طرفداران افشای واقعیت ها با برچسب  های مختلفی از قبیل دشمن توسعه ورزش مواجه می شوند. ناگفته پیداست که اگر مسئولی در ورزش حقایق حوزه مدیریتی خود را شفاف سازی بکند به دشمن تراشی ها و راه انداختن کارخانه اتهام زنی نیازی نخواهد داشت.

گسترش شفافیت یعنی کم شدن دروغ گویی، یعنی بی رنگ شدن رفتارهای منافقانه، یعنی برچیده شدن بساط دو رنگی و یعنی حفظ شأن و مرتبت ورزش و ورزشی ها.

اگر در سیستم مدیریتی ورزش از وزارتخانه تا ادرات کل شفافیت وجود داشته باشد هیچ ایرادی نخواهد داشت که مثلا در انتخابات رؤسای فدراسیون ها و هیئت های ورزشی استان ها به صراحت نظر تشکیلات ورزش روی افراد اعلام بشود.

وقتی شفافیت نباشد اتفاقات روی داده در مجامع انتخاباتی و پنهان کاری در حمایت از افراد به امری عادی تبدیل می شود.

شفاف سازی در ورزش و بخصوص در هیئت های ورزشی استان ها از نان شب هم واجب تر است. این شفاف سازی باید در همه زمینه ها از جمله مسائل مالی، قراردادها، تفاهم نامه ها و چگونگی اجرای قوانین و اساسنامه ها باید مورد توجه قرار بگیرد.