احمد ساجدی، بازیکنی متعصب و گل زنی موفق

وقتی در آغاز فصل67-66 رقابت های دسته اول باشگاه های اردبیل، داودحستی فرد مربی تیم پاس، جوانی ناشناخته در فوتبال منطقه را در ترکیب اصلی قرارداد تماشاگران از همدیگر اسم و پست این بازیکن را جویا شدند.

تیم پاس در آن روزگاران یکی از تیم های برتر فوتبال منطقه بود که ترکیبی از بهترین و مؤثرترین یاران را در اختیار داشت. به بازی گرفتن جوانی ناشناخته در کنار بزرگانی چون مرحوم مقصود بایرامی، مرحوم ناصر عروجی و … دلیلی بر کارایی و استحقاق این جوان بود چرا که بازی برای تیم بزرگی چون پاس ویژگی هایی را طلب می کرد و بدون شک این جوان همه و یا بخشی از این ویژگی ها را داشته که موفق به پوشیدن پیراهن این تیم شده بود.

جوانی که در پیشانی خط حمله پاس درخشید و خودش را به مربی و تیم تحمیل کرد به بازیکنی مؤثر، گل زن و دونده در فوتبال اردبیل تبدیل شد.

احمد ساجدی وقتی کفش هایش را آویخت به مربیگری روی آورد. در این عرصه نیز همچون دوران بازیگری گام های خوبی برداشت و به یکی از مربیان پایه با کارنامه ای درخشان تبدیل شد. استمرار حضور وی در باشگاه شهرداری به عنوان مربی تیم های پایه دلیلی بر این ادعا می باشد.

اخلاق مداری یکی از ویژگی های خاص احمد ساجدی است. او در فوتبال به هر موقعیتی که دست یافته در کنار ادب و رفتار نیکوی او در درجه دوم اهمیت قرار می گیرد.

او وقتی از بزرگان فوتبال اردبیل صحبت می شود ارادت و علاقه اش را به آن ها نشان می دهد و همچنان با احترام و حفظ حرمت از آن ها سخن گفته و یاد می کند.

عشق فوتبال

او متولد سال 1351 است. در محله بعثت در کنار دوستان و نزدیکان از دوران نوجوانی پا به توپ شدو عشق فوتبال در تار و پودش تفوذ کرد و شب و روز خود را با خیال فوتبال و دویدن در زمین های خاکی گذراند. در مسابقات آموزشگاهی عنوان برترین گل زن را به دست آورد و در سال 65 با اقدام هم محلی ها تیمی را تشکیل دادند تا در رقابت های دسته سه حضور پیدا بکنند.

حضور در پاس

“در سال 66 به تیم پاس پیوستم و افتخار شاگردی مربی دلسوز و پدری مهربان یعنی داود حسنی فرد نصیبم شد.تیم پاس در آن ایام یکی از بهترین تیم های آذربایجان شرقی بود. قرار گرفتن در کنار بازیکنانی چون مرحوم مقصود بایرامی، مرحوم ناصر عروجی، استاد مرسل وقری مقدم و اقا بیژن زرگین و …. برای بازیکن جوانی چون من یک رؤیا بود”.

تیم های من

“برادرم اکبر ساجدی اولین مربی من بود. تا پایان دوران بازیگری در تیم های مختلف عضویت داشته ام که تیم های بعثت، پاس، راه و ترابری، جهاد، بنیادشهید، نیروی زمینی تهران، امید پرسپولیس تهران، شهرداری و ذوب آهن اردبیل از آن جمله می باشد”.

فوتبال دهه60

“دهه 60 برای فوتبال اردبیل دهه اتحاد، همدلی و همبستگی بود. در آن دوران استعداد های ناب فوتبالی، خلاقیت فردی، تعصب تیمی و احترام به پیشکسوتان حرف اول و آخر را می زد ولی امروزه فوتبال اصولی توأم با تکنیک و تاکتیک، بی تعصبی در شرایط سخت و نان خوردن به نرخ روز رواج دارد”.

جام فلق

“جام فلق مساویست با آبروی فوتبال اردبیل. باید خوشحال باشم در دورانی که به عنوان بازیکن در خدمت فوتبال اردبیل بوده ام همه تیم هایی که عضویت آن ها را داشتم برای منطقه آبروداری کرده اند”.

جام عقاب

“از تأثیر جام عقاب در روند رو به جلو فوتبال نمی توان بی تفاوت شد. جام عقاب جام شگفتی ها در فوتبال اردبیل بود. این جام گلچینی از بهترین مسابقات و آئینه تمام نما از قدرت تیم ها و توان مدیریتی برگزارکنندگان آن و بخصوص مرحوم هوشنگ چمن آرا بود”.

مربیگری

بلافاصله بعد از خداحافظی از بازیگری روی به مربیگری آوردم. در تیم های ذوب آهن، دانشگاه جامع علمی کاربردی و شهرداری اردبیل مربیگری کرده ام و موفقیت هایی از قبیل صعود به المپیاد ورزشی دانشجویان با تیم دانشجویان جامع علمی کاربردی اردبیل، عنوان سومی در لیگ برتر نونهالان و مقام اول در رده نوجوانان و صعود به لیگ برتر کشور را به دست آورده ام. همچنین در سال های 94 و 96 و 97 به عنوان مربی برتر استان در رده پایه انتخاب و مدتی نیز به عنوان استعدادیاب انجام وظیفه کرده ام.

اژدر عمی

عاملی مهم در روحیه بخشیدن به تمامی تیم های فوتبال اردبیل و بخصوص تیم پاس، خدایش بیامرزد.

مشهدی عارف

مرد دوست داشتنی و با تعصب و علاقه مند صادق فوتبال و عاشق پاس. روحش شاد و یادش گرامی باد

چند خاطره

*در دیدار تیم پاس با تراکتور سازی تبریز از وسط زمین روی پاس زیبای مرحوم ناصر عروجی حرکت کرده و بازیکنان تراکتور را یکی پس از دیگری دریبل کردم و حتی دروازه بان را نیز که به استقبالم آمده بود فریب دادم ولی در نهایت موفق به گل زنی نشدم!!!

*در دیدار با نفت آبادان در ورزشگاه تختی یک گل دیدنی به ثمر رساندم که با این پیروزی به مرحله دوم جام حذفی صعود کردیم.

* در یکی از دیدارهای ذوب آهن که به عنوان مدافع انجام وظیفه می کردم به منصور صالحی پاس دادم و نفوذ کردم. روی سانتر وی که یکی از بازیکنان خوب فوتبال اردبیل بود توپ را وارد دروازه حریف کردم. این گل سریع ترین گلم در طول دوران فوتبالم بوده و الآن نیز در جمع دوستان در مورد آن زیاد سخن می گوییم.

حرف آخر

از تمام کسانی که مشوقم بوده اند و یا آنهایی که عاشق فوتبل شان بوده ام صمیمانه سپاسگزارم.