نظم در امور ورزش

برای دست یابی به موفقیت در هر امری استفاده از فرصت‌ها، نظم در امور و برنامه داشتن از مهم‌ترین عواملی است که می‌تواند انسان را به سرمنزل مقصود برساند.

گذشت زمان و عدم استفاده بهینه از آن و رها گذاشتن فرصت‌ها پیامدهای تلخ و اندوهبار و حسرت انگیزی می‌تواند به دنبال داشته باشد.

از دست دادن فرصت‌ها و قدر لحظه‌ها را نشناختن و بهره نبردن از آن‌ها ورزش را در سال‌های اخیر با چالش‌های مختلف مواجه کرده است.

یکی از روش‌های مرسوم در بین دست اندرکاران ورزش تلف کردن ساعت‌ها از بهترین اوقات برای کارهای کم ارزش‌تر است. اینکه پرانرژی‌ترین ساعات را از دست بدهیم و از آن برای بهبود اوضاع و حال و روز ورزش استفاده نکنیم، بهترین لحظه‌ها برای استمرار خدمت را به تشکیل جلسات بی‌محتوی و بدون خروجی و یا حضور در مراسم مختلف اختصاص بدهیم و یا به جای شنیدن حرف منتقدین و پذیرفتن نقاط اساسی به سیاه نمایی، حمله و تهمت‌زنی بپردازیم دردی از دردهای ورزش در سطح کشور قابل درمان نخواهد بود.

مشکلاتی که بر سر راه رشته‌های مختلف ورزشی وجود داشته و شکست‌هایی که قهرمانان و تیم‌های ورزشی در میادین مختلف متحمل می شوند نتیجه ای از نبود برنامه‌ریزی مناسب برای رسیدن به اهداف می‌باشد.

بدون نظم رسیدن به موفقیت کامل در هر موردی امکان پذیر نمی‌باشد. ایجاد نظم به عوامل مختلفی نیاز دارد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها برنامه‌ریزی است.

در ورزش تا چه اندازه کارها بر اساس برنامه ریزی‌های صورت گرفته انجام می‌پذیرد؟ جایگاه برنامه‌ریزی در برنامه مسئولین ورزش چگونه است؟

وقتی در سطح کلان نبود برنامه‌ریزی و از دست دادن مداوم فرصت‌ها امری رایج و معمولی است پس در سطح استان‌ها و یا شهرستان‌ها حرف زدن از آن و یا انتقاد کردن از مسئولینی که دچار بیماری روزمرگی است یک گناه بزرگ و نابخشودنی به حساب می‌آید.

در مجامع انتخاباتی فدراسیون‌ها و هیئت‌های استانی نیز توجه به برنامه‌ریزی ها ورأی دادن به کارنامه‌ها و عملکرد‌ها جای خود را به باندها، فشارها، رایز نی‌ها و رابطه‌های قومی و قبیله‌ای داده است. نتیجه این گونه تفکر و عمل به شکست‌های متوالی ورزش کشور در عرصه‌های مختلف بین الملی منجر می‌شود.

در سطح استان‌ها نیز هیئت‌هایی که رؤسای آن‌ها خارج از چارچوب مورد قبول صاحبان اصلی رشته‌ها و منافع ورزش انتخاب می‌شوند ضربه‌های هولناک و خانمانسوزی بر پیکر و ساختار رشته‌های مختلف وارد کرده و آن‌ها را به لبه پرتگاهی ترسناک رهنمون می‌سازد.

از این قبیل هیئت‌ها می‌توان در استان‌های مختلف مثال‌های متعددی زد و تعجب اینجاست که حاکمان این قبیل هیئت‌ها در سایه ورزش به مرحله‌ای می‌رسند که دل کندن از آن‌ را غیر ممکن تلقی می‌کنند و بدین وسیله سند نابودی ورزش تحت مدیریت خود را امضاء می‌نمایند.