سکوت معنی دار هیات فوتبال استان

نقد پذیری و پاسخگویی به مردم یکی از مهم ترین وظایف مسئولین به شمار می رود. وجود روحیه نقدپذیری در بین مسئولین همیشه مورد تاکید بزرگان قرار گرفته و ضروری است که مسئولین با رویی گشاده و سعه صدر در مقام پاسخگویی برآیند.

پاسخگویی در ورزش برای هر فردی که گوشه ای از کارهای آن را بر عهده دارد امری بدیهی و طبیعی است . متاسفانه در عمل برخی ها خود را موظف به پاسخگویی نمی دانند و گاهی نیز اتفاق می افتد به جای پاسخگویی به انگ و تهمت روی می آورند.

در این میان عده ای نیز آتش بیار معرکه می شوند و می خواهند با طرح مسایل مختلف بر روی سوالات، پوششی چند لایه بکشند و به نوعی سرسپردگی خود را به نمایش بگذارند. آنهایی که عقل کل مآبانه برخورد می کنند گویا بر هوش و حافظه این مردم با شک و تردید نگاه می کنند و چنین تصور می کنند که ورزشی ها و آنهایی که سال ها در صحنه های ورزش حاضر بوده اند گذشته را فراموش کرده و عملکرد و رفتار افراد را از یاد برده اند.

عدم پاسخگویی و نقد ناپذیری در همه زمینه ها  در بین مسئولین ما مدت هاست که چهره خود را نشان می دهد. اما امید داریم روحیه نقدپذیری در مسئولین از رده های پایین تا آن بالاها به یک فرهنگ و رویه تبدیل شود و این امر در ورزش ما نیز نهادینه گردد.

اگر پاسخگویی و روشن کردن افکار عمومی در ورزش استان جای خاصی برای خود داشته باشد می تواند رابطه ای مستحکم و مؤثری میان مسئولان ورزش و جامعه ورزش به وجود آورد و از رهگذر آن بسیاری از مشکلات، سریع تر از آنچه تصورش را می توان کرد حل شود و بسیاری از مشکلات نیز که ناشی از روحیه عقل کل مآبی و نقد ناپذیری بعضی از مسئولان است به وجود نمی آیند.

با این مقدمه می توان گفت که آقایان مسئول در هیات فوتبال استان چرا تاکنون در مورد تصمیمات گرفته شده در ارتباط با درگیری های بازی شهرداری بیله سوار و میعاد پارس آباد، هیر و هیات فوتبال گرمی و میعاد پارس آباد و هیات فوتبال گرمی در مقام پاسخگویی برنیامده اند؟ چه عاملی می تواند موجب سکوت باشد؟

آیا تاکید بر برخورد با متخلفین دشمنی با هیات فوتبال و تخریب آن به شمار می رود؟ دبیر محترم هیات فوتبال که تا مطلبی می نویسیم ما رامعلوم الحال می نامد در مورد فحش هایی که در حمله به داور در پارس آباد رد و بدل می شود چه نظری دارد و چرا تاکنون موضعگیری نکرده است؟

وقتی فیلم حمله به داور در کانال آکادمی داوران فوتبال ایران منتشر می شود آیا نباید به خیلی چیزها افسوس خورده شود؟ چرا باید در سایه عدم توانایی در مدیریت و تصمیم گیری ها این چنین با آبروی مردم منطقه بازی بشود؟

آیا فحش ها و ناسزاهای شنیده شده در فیلم برازنده مردم غیور منطقه می باشد؟چرا پس ساکت نشسته و فقط نظاره می کنید؟ آیا دوستی ها و رابطه های نسبی و سببی مانع از تشکیل کمیته انظباطی می شود؟ آیا این کم کاری ها و بی توجهی ها اصلا ارتباطی با مهندسی کردن انتخابات هیات فوتبال ندارد؟ چرا مدافعان اخلاق ورزشی و منادیان ورزشی بودن در مورد اتفاقات روی داده در رقابت های لیگ موضعگیری نمی کنند؟

اگر ده ها تیم در لیگ های برتر و یا دیگر سطوح رقابت ها داشته باشیم ولی قادر به برقراری نظم و برخورد با متخلفین و ناسزا گویان و … نباشیم پشیزی ارزش نخواهد داشت. اگر نتوانیم به موقع و بدون در نظر گرفتن خیلی از وابستگی ها قلم قرمز بر روی بی اخلاقی ها بکشیم شش سال که نه اگر ده ها سال در پشت میز ریاست بنشینیم کاری از پیش نخواهیم برد.

آیا سزاوار نیست تا موقعی که بتوانیم محیطی امن و عاری از هرگونه آلودگی برای مسابقات فراهم کنیم این بساط را جمع نماییم و عطای مسابقاتی که هر هفته حادثه ای جدید در بطن داشته باشد را به لقایش ببخشیم؟

بعد از هر اتفاقی در رقابت های فوتبال نوشتیم که اگر برخورد نشود و قاطعانه و بر اساس آیین نامه انضباطی تصمیمات لازم گرفته نشود باید بیشتر شاهد این قبیل اتفاقات باشیم و چنین نیز شد و اگر باز برای راضی نگاه داشتن برخی ها و قربانی کردن حق و حقیقت در مقابل وابستگی ها سکوت اختیار شود باید در هفته های آینده در انتظار اتفاقات دیکری نیز بود