ای وای بر من و دل امیدوار من

به شورای شهر جدید و شهردار لطف الهیان خیلی امیدوار بودیم. امیدوار به نجات تیم فوتبال شهرداری و خوشحال کردن دل مشتی جوان علاقه مند به ورزش. جوانانی که دوست ندارند اوقات فراغت خود را در گوشه قهوه خانه ها و در کنار قلیان هاو سیگارها وتوتون سپری کنند. جوانانی که می خواهند در فضای سرشار از شور و نشاط ورزشگاه تنفس بکنند و با تشویق تیم و فریادهایی که از ته دل می کشند تخلیه انرژی بکنند و برای فردا و فردا های خود با آرامش کامل برنامه ریزی نمایند. جوانانی که نشستن در روی سکوهای سیمانی را به پرسه زدن در سطح شهر و فاصله شریعتی تا چهارراه ترجیح می دهند. جوانانی که عشق تیم شهرداری در دل آنها لانه کرده است و حاضر به دیدن درماندگی، بیچارگی و نابودی آن نیستند. جوانانی که می خواهند مسئولان در این راه یار و یاور آنها باشند و خواست های به حق آنها را تامین و برآورده نمایند.

وقتی برخی از دست اندرکاران شورای شهر گفتند که شهردار به هیچ وجه زیر بار مالکیت بر تیم و تحت پوشش قرار دادن آن نرفته است، تمامی کسانی که لطف الهیان را از نزدیک می شناختند تعجب کردند . چرا که وی بعد از صعود تیم به دسته اول تا سقوط آن به دسته دوم از حامیان اصلی به شمار می رفت، او در آن سال ها به خوبی تیم را برای حرکت رو به جلو در لیگ یک و کسب افتخار در همه زمینه ها پشتیبانی می کرد و برای موفقیت آن به حد کافی وقت می گذاشت.

این چرخش 360 درجه ای و موضعگیری های جدیدش در قبال تیمی که فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ آن را به نام شهرداری می شناسند بسیار تعجب برانگیز بود. به راستی چرا لطف الهیان از یک حامی قوی و قابل اطمینان به فردی بی تفاوت و در مقاطعی دشمن تیم تبدیل شد؟ دلایل اصلی تغییر موضع وی در قبال تیم شهرداری چه بود و علل قابل ذکر در این مورد کدام ها بوده اند؟

امید است روزی جواب این سؤالات برای جامعه فوتبال روشن شود. آنهایی که حمایت ها و اقدامات لطف الهیان در مورد تیم فوتبال شهرداری را در مدت حضور دو ساله در لیگ یک از نزدیک دیده اند نمی توانند موضع فعلی وی را بپذیرند و آن را قبول نمایند.

امروز با وضعیتی که بر تیم حاکم است دل جوانان و علاقه مندان بیشتر به درد آمده است. دو هفته از رقابت های مرحله دوم لیگ دسته سوم گذشته ولی مالک تیم مشخص نیست. برخی از اعضای شورا شعار من آنم که رستم بود پهلوان سر می دهند و تحویل تیم به هیات فوتبال استان را از مهم ترین اقدامات خود به حساب می آورند ، فدراسیون به دلیل بدهی به اعضای تیم کارت بازی صادر نمی کند ، هیات فوتبال استان هم انگار نه انگار که تحویل گیرنده تیم می باشند.

سه روز بیشتر با سومین دیدار فاصله نیست .اجازه ندهند قصه بازی با شهرداری کامیاران در بازی با نماینده خرمدره هم تکرار بشود. رئیس هیات فوتبال که برای تحویل گرفتن تیم به عنوان نجات دهنده آن به خوبی تبلیغ کرده و بهره اش را نیز برده است به این قصه باید پایان بدهد. خدا را شکر که او رابطه ای بسیار صمیمی ، نزدیک و مثال زدنی با کمیته امور استان های فدراسیون و مسئول کمیته طالقانی  و با  سازمان لیگ و رئیس آن بهاروند دارد.

بهاروند که می تواند در این ارتباط نقش اساسی داشته باشد یکی از یاران نزدیک رئیس هیات استان و از  همسنگران وی در مجامع فدراسیون می باشد. رئیس می تواند با رایزنی به موقع و محبت دوستان از جمله بهاروند نسبت به حل این مشکل اقدام نماید. صمیمیت و دوستی نزدیک و ارتباط مناسب رئیس هیات فوتبال استان با بهاروند را در مسافرت سه سال قبل وی به استان از نزدیک دیده و در جریان گزارش تهیه شده توسط وی از فوتبال استان قرار گرفته ایم و بنابر این رئیس هیات فوتبال استان با سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال برای همیشه باید این مشکل را حل بکند.

حال که هیات فوتبال استان تحویل گیرنده تیم می باشد وظیفه دارد در جهت رفع مشکلات و موانع اقدام بکند . در آستانه برگزاری مجمع انتخاباتی هیات استان و در زمان اصرار برای تحویل گرفتن تیم عزیزان به مشکل بدهی ها کاملا آشنا بوده اند و حالا نمی توان به نوعی از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرد. انتظار می رود رئیس هیات فوتبال استان به عنوان متولی فوتبال و تحویل گیرنده تیم تا روز سه شنبه برای حل کامل مشکلات تیم با سازمان لیگ و فدراسیون همت کند.