اعتماد سازی و فضای اخلاقی و فرهنگی در فوتبال

حرکت فوتبال در مسیر پیشرفت ، ساز و کار مخصوصی را نیاز دارد. این کار نه از راه درافتادن با اصول شناخته شده می گذرد و نه از طریق شعار دادن و حرف های کتابی و بزرگ بر زبان راندن ، نه از طریق در افتادن با نظرات کارشناسانه و نصایح دلسوزانه و خردمندانه ممکن است و نه به وسیله لج بازی و درگیر شدن با قوانین و ضوابط حاکم بر آن ، نه با تشکیل باندهای آنچنانی به مقصود می رسد و نه با توهین و هتک حرمت و حمله در زیر نام های مستعار و ناشناخته، نه پناه بردن به عناوینو موقعیت برخی ها چاره ساز می شود و نه با اصرار ورزیدن به انجام امور خلاف عرف و قانون، نه با خود محوری ها و میدان دادن به افراد ناشناخته در فوتبال شدنی است و نه با فراری دادن استخوان خرد کرده های فوتبال این دیار، نه با زیر پا گذاشتن صداقت و رواج بی اخلاقی ها به جائی می رسد و نه با وعده های توخالی ، نه با دل بستن به روزمرگی ها و گذر زمان امکان پذیر می شود و نه با احساس غرور و “من آنم که رستم بود پهلوان” به ساحل امن می رسد و نه با میدان دادن به افراد ناشناخته و هتاک و دارای رزومه نه چندان قابل قبول در ورزش.

باید پذیرفت که فوتبال ما از لحاظ ساختاری به کارهای اساسی نیاز دارد. این کار نیاز دارد که همه دست به دست هم بدهند و برای درمان قطعی آن نسخه شفابخشی بپیچند. این کار با اعتماد سازی و ایجاد فضای امن و با ثبات در دستگاه اجرایی فوتبال ممکن می شود.

اگر امید داشته باشیم که با لج بازی ، عناد  و عدم تمکین به قوانین و مقررات می توان در اداره امور این رشته ورزشی موفق عمل کرد ، امیدی بیهوده و بی سرانجام است.

به فعلیت درآوردن استعدادهای فراوان و ظرفیت های بسیار اما بالقوه یکی از راه های نجات دادن فوتبال و سر و سامان بخشیدن به آن می باشد. این کار نیز به حرف خوب و بیش از آن به کار خوب احتیاج دارد.
کار خوب و حرف خوب هم خود نیازمند و مستلزم حاکمیت اخلاق خوب و فرهنگ سالم است.

دعوا و درگیری و خود محوری و بی عدالتی، لج بازی، بی حرمتی، حرف مفت و غیر علمی، وعده های بی اساس و بی پایه، باندبازی، از بین برد جایگاه ها، ، قائم شدن در پشت عناوین و … همه نشانه بداخلاقی است و همه این ها می توانند برای ورزش و فوتبال سهم مهلک و جان ستانی محسوب بشوند . این قبیل رفتارها کام فوتبالی ها و ورزشی های اصیل را تلخ و روحیه آن ها را متزلزل و افسرده می سازد و وقت و سرمایه های ورزش و فوتبال را هدر می دهد.

در این میان آن هایی که نام و نشان و موقعیت کذایی خود را در گرو آشفتگی اوضاع و پریشانی احوال فوتبال می دانند و این وضع را وسیله ای برای خودکامگی و طی مراحل پیشرفت و ترقی به حساب می آورند شاد و خوشحال و کیف شان کوک می شود و تلاش خود را بر آن استوار می سازند که در هر حالت به ادامه وضعیت موجود موفق بشوند و با تصرف پست ها و مقام ها در راه نابودی هرچه بیشتر فوتبال در قامت یک دوست و هوادار دوآتشه گام بردارند.

اگر واقعا عزیزان قصد عملی کردن ادعاهای خود در زمینه فوتبال و آرامش بخشیدن به آن را دارند باید قبل از هر کاری و به عنوان اولین قدم برای اعتماد سازی و جلب نظر همه اهالی فوتبال فضا را فضایی اخلاقی و فرهنگی کنند و با حرکت از رأس هرم و مهم تر از همه عمل به بند بند قانون و اساسنامه موجود امید برای دست یابی به حق و حقیقت و زدودن آثار هرگونه بی قانونی و بی اخلاقی را در جامعه فوتبال زنده بکنند.