می خواهند فقط “دیده شوند”

عزیزانی هستند که در ورزش برای خود دفتر و دستکی به راه ندخته اند و فقط دغدغه خودشان را دارند. آن ها به دلیل این که فقط “دیده شوند” در ورزش حضور پیدا کرده اند. برای آن ها معیارهای اخلاقی و فرهنگی ورزش مهم نیست و کاری هم به آن ها ندارند. تلاش می کنند به هر وسیله و ترفندی که بوده باشد در وسط معرکه باشند تا “دیده شوند”.
این ها که چیزی برای دیده شدن در چنته ندارند برای رسیدن به هدف، مردان بزرگ و صاحب سخن ورزش را ناجوانمردانه و غیر منصفانه با ابزاری که از سر صدقه ورزش در اختیار گرفته اند مورد آماج حملات تخریبی و تحقیری خود قرار می دهند . به هر وسیله ای پناه می برند تا صدای حقیقت گویان را خاموش کنند. از انگ زدن به هیچ وجه ترس و ابائی ندارند. برای این که بتوانند در راه از دست ندادن موقعیت و جایگاهی که به دست آورده اند موفق عمل کنند می خواهند عاشقان و زحمتکشان راستین ورزش را با انگ هائی چون سنتی، فسیل و خرافی و سیاه کار و غیر علمی از میدان خارج بکنند و به کنج انزوا روانه سازند و در مقابل آدم های بی بو و بله قربان گو و دارای ادبیات فاخر را مورد توجه قرار بدهند.
ضرر و زیانی که علاقه مندان به دیده شدن می توانند به ورزش وارد بکنند بسیار خطرناک و کشنده می تواند باشد. آن ها در ظاهر امر چنان سخن گفته و دم از عشق و ارادت به ورزش و لزوم خدمت به آن می زنند که آدمی فکر می کند فرشته نجات ورزش می توانند باشند ولی چون مرحله عمل برسد فقط به خود و همپالکی هایشان خدمت می کنند و ظاهر سازی و دوگانه رفتار کردن را به نقطه اوج می رسانند.
و اما ممکن است برای مدتی ره گم کرده های اردو زده در ورزش بتوانند میدان داری بکنند ولی باید ایمان داشت که دیر یا زود ماهیت پنهان و آشکار آنان برای همگان رو خواهد شد . “بد و نیک هرگز نماند نهان”. اگر توانسته باشند به مدد چرب زبانی ها و نقش اجرا کردن ها برای مدتی در نزد چهره های معتبر و خاک خورده و صاحب فهم و بصیرت و تشخیص ورزش برای خود موقعیتی به دست آورند در اندک مدت با رو شدن چهره منافقانه و روباه صفتی به ترک صحنه ورزش مجبور خواهند بود.