روز جهانی ورزشی نویسان، از خودمان به خودمان

روز جهانی ورزشی نویسان بهانه ای است برای تکریم قلم زنان حوزه ورزش اما در اردبیل این روز نه تکریم می شود و نه کسی دنبال دیدن ورزشی نویسان است.
این روز، ورزشی نویسان اردبیل گعده مجازی تشکیل می دهند و گاهی خود را به بستنی دعوت می کنند تا سردی روزشان را به سردی بستنی و فالوده گره بزنند و روزشان را به خودشان تبریک گویند و شاید قهقهه ای بزنند به ریش همه آنهایی که خبرنگار را صرفا برای نشر یا بازنشر اخبار به شدت فیلترشده خود می بینند.
اینجا اردبیل است، شهری که کمتر کسی تکریم می بیند، فرقی نمی کند که فعال مدنی باشد یا سیاسی؛ ورزشی باشد یا فرهنگی؛ اینجا همه با یک چوب رانده می شوند البته اگر از چوب به دستان نخورده باشند.
ورزشی نویسان نفس می کشند، با تکریم یا بدون تکریم و رو سیاهی می ماند به زمستانیان.