دهن کجی به قانون عامل نابسامانی در فوتبال

نوشته ها و گفته های ما در چند سال اخیر در ارتباط با فوتبال، موقعیت این رشته و کلاف سر در گم مدیریت آن به مذاق بعضی از دوستان خوش نیامده و ناخود آگاه عکس العمل هایی را به دنبال داشته است. خودشیرینی ها و خودشیرین کردن ها موجب طرح مسائلی شده اند که نگفتنش بهتر است.
وقتی انسان بخواهد شرف و حرمت قلم را به حراج بگذارد و یا شخصی برای رسیدن به امیال نفسانی و درآمدهای مسئله دار چشم بر روی واقعیت ها ببندد و با داغ کردن تنور ثناگویی به دنبال چسباندن نان و بستن بار خود باشد طبیعی است که طرفداران و هواداران اصول و مقررات مورد محبت قرار بگیرند و با موضعگیری های آنچنانی مواجه بشوند.
بیشترین و عمده ترین حرفی که از طرف نشریه و پایگاه خبری ما در چند سال اخیر در ارتباط با فوتبال استان گفته شده یادآوری ضرورت رعایت اصول ، قانون و مقررات و پایبندی به اساسنامه می باشد. این حرف و دفاع از حریم قانون و مقررات و حاکم شدن عدالت در فضای فوتبال نه نیازی به 10 دقیقه پیاده روی تند دارد و نه به بازوانی قوی و سینه های ستبر دارد و نه نیازمند برخورداری از تکنیک ناب و استارت های کمرشکن است.
در هر بخشی از جامعه که به قانون دهن کجی شود وظیفه همه آحاد جامعه است تا فریاد سر برآورند و آبروی قانون شکنان و هواداران و مگسان گرد شیرینی را ببرند و آنها را به رعایت قانون و تعظیم کردن در برابر واقعیت ها و حقایق مجبور نمایند.
همه حرف، تقاضا و درخواست ما در سال های اخیر از مدیریت فوتبال استان این بوده و هست که بیائید صادقانه در اجرای قوانین موجود و مصوب فدراسیون همت به خرج بدهید و با این کار بر دهان چاپلوسان خاک بپاشید و اجازه ندهید که نان به نرخ روز خورها با آبروی شما و فوتبال استان بازی بکنند.
حرف ما ممکن است برای کسانی که منافعشان را در خطر می بینند تلخ باشد اما این قبیل دوستان بهتر است به گفته های شیخ اجل توجه بکنند و از آن درس بگیرند:
ستایش سرایان نه یار تواند
نکوهش کنان دوستدار تواند
وبالست دادن به رنجور قند
که داروی تلخش بود سودمند
ویا:

چه خوش گفت یک روز داروفروش
شفا بایدت، داروی تلخ نوش
کسانی که برای چندرغازی بدون دلیل لب به ستایش باز می کنند و فوتبال اردبیل را در سطحی بالاتر از تهران ارزیابی کرده و قصیده های بلندبالایی را در تأئید مدیریت می سرایند نه دوستان فوتبال و هیأت بلکه دشمنان خونی این رشته و عاشقان جیب و مقام هستند.
اگر دوست داریم که فوتبال ما در آینده روزهای خوبی را تجربه بکند و با تکیه بر واقعیت های موجود و خرد جمعی به پیش برود و برای همیشه پرونده خودمحوری، لجاجت و تصمیمات احساسی و لحظه ای در آن مختومه شود باید اتفاقی بسیار میمون و اصولی در آن روی دهد . در فوتبال ما باید هر چیزی سر جای خودش ، هرکسی در جایگاه خودش و هرکاری به موقع خودش انجام بشود.
اگر این اتفاق در فوتبال روی بدهد دیگر برای بادمجان دور قاب چین ها و مگسان دور شیرینی فرصتی فراهم نمی شود که بتوانند با هنر چرب زبانی و مهارتی وصف ناپذیر در سرودن قصیده های مدح و ثنا به منافع از پیش تعیین شده شان دست پیدا نمایند.
اگر آن اصل بیان شده در فوتبال زوار در رفته ما اتفاق بیفتد مطمئنا منافع نامشروع خیلی ها باد هوا می شود و هوا برای تنفس برنامه های درست و کارهای اصولی و اقدامات قابل قبول مساعد می گردد.
در این مورد باز هم حرف هائی برای گفتن خواهیم داشت.