فوتبال اردبیل بر سر دوراهی

به جرئت می توان گفت که فوتبال استان ما در حال حاضر بر سر یک دو راهی قرار گرفته است. اینکه راهی را که در سال های اخیر با آن مواجه بوده ایم ادامه بدهیم و همچنان بر طبل روزمرگی بکوبیم و بر حرکت در راهی را که سال های سال در آن به کندی حرکت کرده ایم اصرار به ورزیم و یا اینکه در راهی تازه قدم بگذاریم ، راهی که بتواند به فوتبال ما تحرکی تازه ببخشد و به جایگاه اصلی رهنمون اش سازد.
جواب دادن به این سؤال که کدام یک از این دو راه را انتخاب بکنیم می تواند در پایان دادن به مشاجرات و پاره ای از توقعات نقش مؤثری ایفا نماید. اگر وضعیت فعلی فوتبال اردبیل بدون هرگونه تعصب ، آمارهای ساختگی و به دور از اغراض شخصی و سیاسی مورد بررسی قرار بگیرد نتیجه ای جز وضعیت نامساعد آن به دست نخواهد آمد.
وقتی اکثریت خاک خورده های فوتبال مورد سؤال قرار می گیرند که حال این ورزش در استان به چه روزی است ، نامساعد بودن وضعیت آن را تأئید می کنند. حال کسانی که امور فوتبال استان را در ید قدرت دارند باید برای سال های پیش رو، جهت حرکت آن را روشن و مشخص بکنند. یا باید به وضع موجود اکتفا نمایند و به اقدامات انجام یافته و نتایج حاصله در سال های اخیر و آمارهای درست و غلط ارائه شده دل خوش بکنند و برای حرکت کند در مسیر آزمایش شده همچنان ادامه بدهند و یا وضع موجود را به هم بزنند و برنامه ای جدید و با محتوی ارائه نموده و چرخ های در حال حرکت فوتبال را به ریلی جدید با موقعیت و امکانات خاص انتقال بدهند.
اگر چنین بشود و اراده ای برای برهم زدن وضع موجود و ارائه طریقی نو وجود داشته باشد می توان امیدوار شد که با گذشت کم ترین زمان بخشی از توقعات رسوب شده و برآورده نشده علاقه مندان به فوتبال پاسخ داده شود.
پناه بردن به دامن برخی از حرف های تکراری و تلاش برای موجه جلوه دادن کم کاری ها و ناتوانی ها و در بسیاری از موارد بازی با کلمات و سرپوش گذاشتن بر روی واقعیت ها و وارونه جلوه دادن حقایق برای فوتبال بیمار ما نمی تواند نقش یک داروی حیاتی را بازی بکند.
تصمیم در مورد ادامه راه برای فوتبال ما بر عهده کسانی است که برای خدمت به آن قدم پیش گذاشته و برای جلوس در میز مدیریتی آن انرژی ها تلف کرده و رایزنی ها نموده و قول و قرار ها گذاشته اند.
برای نجات فوتبال برنامه ریزی لازم و ضروری است.. هر مسئولی در ورزش و فوتبال تا می خواهد حرفی بزند و به نوعی خود را به رخ دیگران بکشد از برنامه ریزی می گوید و نوید روزهای خوب و برنامه های پرمحتوی می دهد. اما باید بدانیم برنامه ریزی که برای تداوم روش و روال های گذشته کمک بکند و شرایط و وضع موجود را حفظ نماید و نتواند دگرگونی های لازم و قابل لمس و مؤثر ایجاد نماید و نتواند وضع و حال کنونی فوتبال را بهبود و ارتقا ببخشد پشیزی ارزش نخواهد داشت. فوتبال برای رشد و پیشرفت نیاز به تغییر در روش های اداره و مدیریت آن و چگونگی برنامه ریزی و عملیات اجرائی دارد.
فوتبال ما در سال های اخیر چوب روزمرگی ها را خورده است و چنین است که با تنی رنجور و حالی نزار نفس هایش به شماره افتاده است. اگر بخواهیم و اجر ای عدالت و بی طرفی را در سرلوحه کارهای خود قرار بدهیم و کارها را به کاردان ها بسپاریم و پست ها را به عنوان گوشت قربانی برای تحکیم موقعیت ها و زهر چشم گرفتن ها تقسیم نکنیم و از نیروهای جوان و پرانرژی در کنار باتجربه های خوش نام استفاده نمائیم ایجاد تحولی شگرف و حرکتی تازه دور از دسترس نخواهد بود.
دوستان و علاقه مندان به فوتبال همچنان در انتظار خواهند بود تا ببینند راه و روش انتخابی مسئولان فوتبال ما کدام یک از دو راه مورد اشاره خواهد بود.