اردبیل؛ غریبه با تجلیل از قهرمانان ورزشی

در خبرها آمده‌است که نیما عالمیان وقتی در رقابت‌های انتخابی تیم ملی در شهر خودش بابل به قهرمانی می‌رسد ازسوی مسئولین محلی با کارت هدیه ۵۰۰ هزار تومانی مورد تشویق قرار می‌گیرد!

رفتار اینچنینی مسئولان جز تحقیر ورزش و ورزشکاران و از بین بردن انگیزه‌ی پیشرفت چیز دیگری نمی‌تواند باشد! مدیری که توانایی لازم برای اداره امور را نداشته باشد و یا از زحمات و تلاش‌های ورزشکاران نخبه و ملی‌پوش ناآگاه باشد دست به رفتارهای تحقیرآمیز و خجالت‌آور می‌زند که می‌تواند عواقب تلخ و ناخوشایندی برای ورزش مملکت و هر منطقه از کشور داشته باشد.

رفتار با نیما عالمیان و موضع‌گیری وی در قبال این حرکت نسنجیده و تأسف‌آور تقریباً در همه استان‌ها کپی برابر اصل است. در استان ما ورزشکاران مظلوم‌ترین قشر و افتخارآفرینان و مدال‌آوران آسیایی و جهانی بی‌نصیب از توجه جدی و تشویق مسئولین می‌باشند!

قهرمان اردبیلی تنها در موقع ورود به سالن فرودگاه عزیز می شود. همه‌ تا می‌توانند برای گرفتن عکس‌های یادگاری از یکدیگر سبقت می‌گیرند! برخی‌ها دل‌شان نمی‌آید که حتی قدمی عقب‌تر از ورزشکار حرکت بکند، شانه به شانه و قدم به قدم تا منزل منزل قهرمان همراهی می کنند، عکس‌های مختلف با خنده‌های تصنعی و قیافه‌های شش در چهار می‌گیرند و از همان لحظه برگشت از منزل، قهرمان را فراموش می‌کنند! حالا اگر فردایی این قهرمان و این مدال‌آور بخواهد همان مسئول را ملاقات بکند باید دوندگی ها نماید و التماس‌ها بکند و در نهایت با شکست سنگینی مواجه گردد!

در اردبیل تجلیل از قهرمانان و مدال‌آوران به امری دردآور تبدیل شده‌است. جایگاه شورای شهر و شهرداری دراین‌ارتباط چیست؟ چرا شهرداری با آن تشکیلات عریض و طویل‌اش به بحث تجلیل قهرمانان بی‌توجه است و آن را فقط به برخی از مناسبات و در حد معمولی خلاصه کرده‌است!

شورای شهر اردبیل که ادعاهای اعضایشان زمین‌وزمان را پر می‌کند آیا نمی‌توانند مصوبه‌ای روشن و صریح برای تجلیل از مدال‌آوران داشته باشند؟ برخی‌ها چنان سرگرم حفظ جایگاه یا به دست آوردن موقعیت برای رسیدن به اهداف شخصی هستند که به ذهن‌شان چگونگی قدردانی از فرزندان قهرمان و افتخارآفرین اردبیل خطور نمی‌کند ولی در ایام انتخابات دربه‌در به‌دنبال قهرمان می‌گردند و به دروغ و ریا از خود چهره‌ای حامی ورزش و طرفدار آن ترسیم می‌کنند.

استانداران اردبیل نیز در این امور به جز موارد استثنایی چندان مؤثر در صحنه ظاهر نشده‌اند و به جرأت می‌توان گفت که فرزندان قهرمان و مدال‌آور اردبیل آن‌چنان که باید و شاید در تیررس عنایت و توجه مسئولین قرار نگرفته‌اند و این هم از شانس بد آن‌هاست که اکثریت مسئولین استان افرادی غیرورزشی و ناآشنا به امور آن بوده‌اند!

و حالا جوان غیور و دلاوری دیگر از اردبیل در رقابت‌های ووشوی جوانان قهرمانی آسیا صاحب گردن آویز نقره می شود. آیا مسئولین استان و استاندار و نمایندگان و مدیران فرصتی از حاشیه‌های سیاسی، رقابت‌های عملکردی و کری‌های “من آنم که رستم بود پهلوان” پیدا می‌کنند تا گوشه‌ای از زحمات شبانه‌روزی امیرمهدی شیردل و مربی آن را جبران بکنند ؟ از ما گفتن ولی تجربه نشان می‌دهد که در این استان درب بر روی همان پاشنه قدیمی چرخیده و خواهد چرخید. والسلام.