آلودگی فضای ورزش با دروغ و دروغگویی
- شناسه خبر: 6131
- تاریخ و زمان ارسال: ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ساعت ۱۰:۴۸
- بازدید : 185 views
آنتوان چخوف نویسنده روسی در یکی از نوشته هایش جمله زیبایی در مورد دروغگویان حرفه ای دارد: “به آدم دروغ می گویند! آدم دروغ ها را می بیند و به روی خودش نمی آورد. در واقع آن ها را تحمل می کند! آن وقت فکر می کنند آدم احمق است، نمی فهمد”.
متأسفانه دروغ گفتن برای برخی ها به یک عادت همیشگی تبدیل شده است. دروغگویان چنان در دنیای خود غرق می شوند که دیگر راستگویی را فراموش می کنند.
وقتی فرد دروغگو در جامعه به پست و مقامی می رسد در کمترین زمان ممکن ماهیتش روشن می شود و اعتماد مردم را از دست می دهد.
آن ها بهتر از هر کس از خود شناخت دارند. دروغگوییِ خودشان را یک امر طبیعی دانسته و نمی خواهند که برای ترک آن اقدام بکنند.
ذکر جمله ا از نجیب محفوظ نویسنده مصری نیز خالی از لطف نیست: “آن ها دروغگو هستند و می دانند که دروغگو هستند و می دانند که می دانیم دروغگویند و با این وجود با صدای بلند دروغ می گویند”.
برحی ها آنچنان در منجلاب دروغگویی غرق هستند که چشم در چشم افراد می دوزند و طلبکارانه بر واقعیت ها سرپوش می گذارند و خودرا محق جلوه می دهند تا جایی که شنونده نسبت به اطلاعات کامل خود شک می کند.
دوغگویان قهار قادرند حتی قانون، اساسنامه و آئین نامه های مصوبِ در دسترس همگان را به نفع خود تفسیر کنند و از این کار و جعل واقعیت ها ترسی به دل راه ندهند.
دروغ گفتن به خود خیلی سخت است. داستایوفسکی در کتاب قمار بازش می گوید: “کسی که به خودش دروغ می گوید و به دروغ خودش گوش می دهد، کارش به جایی خواهد رسید که هیچ حقیقتی را نه خودش و نه از دیگران تشخیص نخواهد داد”.
دروغگویان خود را افرادی زرنگ، لایق و سزاوار می دانند. رفتارهای زننده در جامعه موجب می شود که مردم لقب های مختلفی به آنها عطا بکنند. این القاب مشخص کننده ماهیت و بازگو کننده خصوصیات اخلاقی این قبیل افراد می باشد.
دروغگویی از بزرگترین گناهان و زیان بار ترین معصیت ها محسوب می شود. دروغ گفتن ستیز با نظام آفرینش و نادیده گرفتن حکم عقل و مخالفت با راه و روش پیامبران است.
در اسلام هیچ گناهی مانند دروغگویی مورد نکوهش قرار نگرفته است. واژه کذب و مشتقات آن حدود سیصد بار در قرآن مجید به کار رفته است. خداوند در آیه 61 سوره آل عمران می فرماید:” لعنت خدا را بر دروغگویان قرار می دهیم”.
پیشوایان معصوم نیز بر اساس روایات مختلف، مبارزه با دروغگویی را مورد توجه قرار داده اند. امام محمد باقر(ع) می فرماید: “دروغ ویران کننده ایمان است”.
دروغگویان برای ادامه حیات پر نکبت، در عرصه نفاق گام بر می دارند و در صحنه های مختلف ناهمسویی دل و زبان و متفاوت بودن ظاهر و باطن را به نمایش می گذارند.
در دنیای ورزش کسانی که به دروغگویی، نفاق و دورویی روی می آورند باید رسوای خاص و عام شوند. جامعه برای ورزش و ورزشی ها احترام خاصی قائل بوده و نگاه آنها به این قشر نگاهی ویژه می باشد. حال اگر کس و یا کسانی در این فضا بر خلاف روح مردی و مردانگی سر بکنند و با زیر پا گذاشتن اخلاق حسنه علنا دروغ بگویند و حقایق را وارونه تبلیغ کنند باید جواب دندان شکنی از مردم دریافت نمایند.
همکاری با دروغگویان و پذیرفتن دروغ آن ها نیز در نوع خود ظلم به جامعه محسوب می شود. فردی که علنا روز را شب و شب را روز توصیف نماید ادعای خدمتگزاریش چیزی جز فریب مردم و دست یافتن به منافع شخصی و باندی نمی باشد.
اطراف دروغگویان باید خالی شود. مدعیان درستی، پاکی و مسلمانی فاصله گرفتن شان از درغگویان واجب و ضروری است و اگر چنین نکنند خود آن ها نیز به مرور زمان به دروغگویان قهار تبدیل خواهند شد.
این نوشته را با اشاره به بیانات و سفارش پیشوای صدیقان، سالار راستگویان و امیر مؤمنان علی (ع) به فرزند برومندش امام حسن(ع) به پایان می رسانیم که فرمود: “از دوستی و رفاقت با کسی که مدام دروغ می گوید بپرهیز! زیرا او همانند سرابی است که دور را نزدیک و نزدیک را دور می نماید”.