گمشده‌ای به نام “جوانمردی” و “اخلاق پهلوانی”

سید خلیل حسینی/جوانمردی، واژه ای است که امروز بیش از هر وقت دیگر ورزش دنیا و به طور اخص ورزش ایران از حاکم نشدن آن در فضای ورزشی رنج می‌برد .باید گفت دوستداران ورزش و علاقه مندان به رشته های مختلف ورزشی از ورزشکاران و قهرمانان کشور انتظار دارند در کنار خلق صحنه های غرور آفرین در میادین ورزشی در رعایت اصول اخلاقی وجوانمردی نیز کوشا باشند .
شاخصه قهرمانی علاوه بر بروز صحنه هایی که از ویژگی های ذهنی و فیزیکی ورزشکاران ناشی می شود، رفتار و حرکاتی است که روح بزرگ و منش پهلوانی آنها را ارائه می کند . ترکیب این دو مورد باعث می شود ورزشکاران، مخاطبان را شیفته خود کنند. این رفتارها و حرکاتات ریشه در فطرت انسان دارد و باید گفت که همین ها رمز ماندگاری و محبوبیت قهرمانان بزرگ و افتخارآفرین هستند
ورزشکاران و مربیان باید به این نکته توجه کنند که یک قهرمان ورزشی با همه افتخارآفرینی‌ها تا زمانی که روح پهلوانی و فرهنگ جوانمردی در وجودش نباشد، از نظر طرفداران و مخاطبین علاقه‌مند به ورزش فردی کامل نمی تواند باشد.
همه ی آموزه‌های دینی و اخلاقی ما ریشه در فرهنگ جوانمردی و ترویج رفتار و منش اخلاقی و انسانی دارد. چهره های ملی و مذهبی ایران به ویژه ورزشکاران و افتخار آفرینان که به چهره های ماندگارتبدیل می شوند بدون شک و شبهه کسانی هستند که از منش انسانی و خصلت مردمی و منش جوانمردی برخوردار بوده‌اند.
ما در سرزمینی زندگی می کنیم که روح پهلوانی ریشه در ذات مردم آن دارد و انتظار می رود که «جوانمردی و اخلاق پهلوانی» روح حاکم و فرهنگ رفتاری غالب بر کالبد جامعه و مردم آن و به خصوص ورزشکاران باشد.
همه کسانی که به عنوان «الگوی» این جامعه هستند و مردم به آنها عشق می‌ورزند، بدون استثناء در زمان هایی زندگی می کردند که مردانه زندگی کردن، جوانمرد بودن ، پهلوان شدن و مهم تر از همه پهلوان ماندن کاری بس سخت و دشوار بوده ولی آنها توانسته اند که همه آزمون های سخت و دشوار با موفقیت پشت سر بگذارند
کوتاه سخن باید گفت؛ کسانی که مسئولیتی در ورزشی کشورمان دارند باید بدانند که تنها وظیفه اصلی آنها
هموار کردن مسیر صعود به سکوهای افتخار و مدال‌‌آوری جوانان و ورزشکاران نیست بلکه باید به هدف بزرگ تر از این نیز توجه داشته باشند و آن هم “انسان سازی” است.
از مهم ترین مسئولیت های متولیان امر ورزش این است که راه‌های تربیت و پرورش و رشد فکری و روحی این جوانان و ورزشکاران را پیدا کنند .ورزشی که در آن روح پهلوانی، اخلاق جوانمردی وانسان سازی نباشد، ورزشی که باعث رشد و شکوفایی فکری و پرورش روحی جوانان و ورزشکاران و حتی مخاطبان ورزشی نباشد و موجب اعتلای فرهنگ جامعه نشود، بی ارزش است و غیر از این تلف کردن وقت هست و بس.