روابط عمومی های استان و رسانه ها از حرف تا عمل

در جلسه شورای هماهنگی روابط عمومی دستگاه های اجرایی استان با استاندار اردبیل حرف های بسیار زیبا، قشنگ و قابل توجه زده شد. از لزوم حمایت از دولت و انعکاس به موقع فعالیت ها و خدمات انجام یافته گرفته تا همکاری روابط عمومی ها با رسانه ها.
اینکه روابط عمومی ها باید در انعکاس فعالیت های انجام یافته و خدمات ارائه شده به مردم تلاش بکنند و به عنوان پل ارتباطی مردم و مسؤولین انجام وظیفه نمایند هیچ شک و تردیدی وجود ندارد. وقتی آقایان شعار سر داده و بر همکاری هرچه بیشتر روابط عمومی ها با رسانه ها تأکید می کنند باید گفت که اجباری به شعار دادن و حرف های تکراری و کلیشه ای زدن اصلا وجود ندارد.
عزیزانی که به برقراری ارتباط تنگاتنگ روابط عمومی ها با رسانه ها اشاره می کنند و در پیرامون اثرات مثبت آن سخن ها گفته و نکنه های بسیاری را مورد بحث قرار می دهند آیا خود به گفته هایشان عمل می کنند؟ آیا مورد نظر آن ها از این ادعاها حلقه ای از دوستان و آشنایان و همکاران نزدیک می باشد یا کل جامعه رسانه ای استان را شامل می شود؟
می توان موارد متعددی را یادآور شد که برخی از زروابط عمومی ها دایره رسانه در استان را برای خود خیلی محدود کرده و همکاری فقط با عده ای معدود و همراه را برای اثبات این عقیده کافی می دانند.
همکاری روابط عمومی ها با رسانه ها به این مفهوم نیست که آقایان خبرنگاران را هر روز در اتاق خود و در حالت انتظار مشاهده بکنند و از اینکه آنها را ساعت ها برای یک مطلب و یا یک رپرتاژ معطل کرده اند خود را فاتح میدان اطلاع رسانی قلمداد نمایند.
اگر روابط عمومی ها به یکی از وظایف اصلی خود یعنی ارتباط با رسانه ها را صادقانه و بدون در نظر گرفتن برخی از حاشیه ها و موارد باندی ، فکری، جناحی و حزبی انجام بدهند مطمئنا مردم بیشتر و بیشتر و صاف و ساده در جریان خدمات دولت قرار گرفته و گفته های استاندار نیز در عمل تحقق پیدا می کند.
اهمیت دادن به روابط عمومی در حرف خلاصه نمی شود . مسؤول و مدیری که فردی ناآشنا به امور ارتباطات را برای اداره امور روابط عمومی بر می گزیند و وی را چنان صاحب اختیار و قدرت می کند که حتی برای پاسخ گویی تلفن رسانه ها تمایل نشان نمی دهد دم زدن از لزوم همکاری با رسانه ها آیا نمی تواند شعار محسوب گردد؟
تا زمانی که اداره روابط عمومی ادارات ، نهادها و سازمان ها به افرادی اهل کار، صادق و عاشقان حل مشکلات مردم سپرده نشود حرف زدن از روابط عمومی های فعال، کارآ و حرفه ای سرابی بیش نبوده و نخواهد بود.
مگر می توان باور داشت که وقتی مسؤول و یا نزدیکان یک مدیر روابط عمومی خود وابسته به نشریات و صاحب حکم و امتیازی باشند بی طرفی در آن فضا حرف اول را بزند؟ روابط عمومی ها نیاز به افرادی دارند که به عدالت و عمل به اصول آن پایبند باشند. تا زمانی که در این ارتباط کارها بر مبنای منطق و بی طرفی محض قرار نگیرد دل بستن برای کسانی که غلام حلقه به گوش روابط در ارتباطات هستند جز بیهوده امیدوار شدن و دل بستن به سراب چیز دیگری نخواهد بود.
گزینشی عمل کردن روابط عمومی ها
چرا عزیزان مسؤول در شورای هماهنگی بحثی تحت عنوان انتخاب گزینش اها رسانه در مراسم و مناسبت ها را مطرح نمی کنند و ریشه های گسترش و توسعه این عمل را مورد بررسی قرار نمی دهند؟ ملاک گزینشی عمل کردن و انتخاب رسانه برای حضور در مراسم چیست؟ آیا ملاک های مورد نظر حضرات در اختیار رسانه ها قرار گرفته و آنها را در چگونگی عمل به این روش ابداعی در استان قرار داده اند؟
مطمئنا گزینش و انتخاب تعدادی از بین یک جمع باید تابع یک سری عوامل، معیارها و پارامتر ها بوده باشد. چرا تاکنون علل برخورد چند گانه دستگاه ها با رسانه های استان به خوبی شفاف سازی نشده است؟ آیا زمانی که رسم و سنت غلطی را پایه گذاری می کنیم و دلایل انتخاب آن را اطلاع رسانی نمی نماییم آیا می توان همکاری متقابل روابط عمومی ها و رسانه ها را انتظار داشت؟
زمانی که بی توجهی به رسانه ها و خبرنگاران و نهادینه کردن عمل گزینشی از مرکزی سرچشمه می گیرد که خود باید هدایت کننده دیگر نهادها و دستگاه ها باشد طرح مسائلی چون لزوم همکاری با رسانه ها و روابط عمومی ها آب در هاون کوبیدن بوده و جلسات تشکیل یافته نیز ثمره ای جز نشستند و گفتند و برخاستند برای استان و فعالیت های انجام یافته در آن نخواهد داشت.
با سخن گفتن و حرف زدن، مسائل و مشکلات موجود حل نمی شود. دنیا جای عمل است نه حرف. اگر در پشت هر حرف و کلام و سخنی، عمل نباشد حتم بدانیم که نفوذ کلام مؤثر نخواهد افتاد و سخن فیصله نخواهد یافت. سال هاست که در چنین نشست ها و گردهمایی ها سخن از لزوم همکاری رسانه و روابط عمومی و نقش آن در معرفی چهره استان و خدمات دولت سخن به میان می آید ولی غافل از ارایه یک راهکار و اصول برای رسیدن به این حرف ها.
سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی
به عمل کار بر آید به سخندانی نیست
وقتی انتخاب یک مسؤول روابط عمومی بر اساس روابط و بدون توجه به ویژگی ها و اصول مورد نیاز انجام پذیرد، زمانی که عامل برقراری ارتباط بین مردم و رسانه با مسؤولین، خود عاملی برای پاره کردن ریسمان این ارتباط و افزایش فاصله مسؤول با مردم و رسانه ها باشد، زمانی که دید روابط عمومی ها به رسانه ها محدود و تنگ نظرانه و بدون در نظر گرفتن صلاحیت ها، کارآیی ها، توانایی ها و دهها پارامتر دیگر باشد، وقتی روابط عمومی ها در انتخاب رسانه ها، دوستان و هم پیمانان و نزدیکان خود را در اولویت قرار بدهند و به افراد خارج از این دایره حق نفس کشیدن هم قائل نباشند و تا موقعی که دست اندرکاران امر اطلاع رسانی استانداری و دیگر نهاد ها و ادارات بر شعار زنده باد دوستان ،یاران ، همراهان و هم پیمانان ما وفادار بمانند امیدوار بودن به برقراری روابط محکم بین رسانه ها و روابط عمومی ها غیر ممکن و حرف زدن در این ارتباط بی نتیجه خواهد بود.(منبع: نشریه فرهنگی ورزشی ورزش اردبیل).